Paarden die deelnamen aan een nieuw experiment toonden een onverwacht niveau van slimheid door de spelregels strategisch te negeren om de meeste traktaties te krijgen voor de minste inspanning.
“Paarden zijn geen natuurlijke genieën”, zegt Carrie Ijichi, een paardenwetenschapper aan de Nottingham Trent University in Engeland. “Ze worden gezien als middelmatig, maar dit onderzoek toont aan dat ze niet middelmatig zijn en in feite cognitief geavanceerder zijn dan waar we ze krediet voor geven.”
Er zijn verrassend weinig onderzoeken gedaan naar het leren van paarden, maar sommige onderzoeken wijzen op het vermogen om de basisgevolgen van hun beslissingen te begrijpen.
Nu we ons afvragen of de grote herbivoren liever in het moment leven of een idee hebben van wat komen gaat, hebben etholoog Louise Evans en collega's van de Nottingham Trent University zojuist aangetoond wat veel paardenliefhebbers misschien al vermoeden: paarden kunnen vooruit plannen en doen dat ook.
De onderzoekers stelden 20 paarden op de proef. De paarden kregen een beloning voor het aanraken van een doelwit in de vorm van een stuk karton.
Wanneer dat doel echter samen met een licht werd onthuld, werd deze beloning niet gegeven.
Het licht was bedoeld als een soort stopsignaal. Maar de paarden bleven hoe dan ook neusboopen op het doelwit en slokten hun traktaties op zodra het licht uit was.
Het is makkelijk om dit gedrag af te doen als een gebrek aan begrip van het spel. Maar er zijn verschillende alternatieve redenen waarom onze trouwe rossen zich zo kunnen gedragen, leggen Evans en zijn team uit. Deze redenen zijn onder andere: ze begrijpen het maar missen de gedragsremming om te stoppen - een teken van ongeduld; ze doen er langer over om een tweede signaal te leren dan de tijd die ze hebben gekregen; of ze passen 'slim' een kosten-batenstrategie toe.
Om onderscheid te maken tussen de opties, introduceerden de onderzoekers een kostenpost in het experiment. De kosten waren een time-out - het wegnemen van elke mogelijkheid op een beloning voor een periode van 10 seconden nadat het paard de kaart verkeerd had aangeraakt wanneer het 'stop'-lampje brandde.
“We verwachtten dat de prestaties van de paarden zouden verbeteren toen we de time-out introduceerden, maar we waren verrast door hoe onmiddellijk en significant de verbetering was,” zegt Evans.
“Dieren hebben meestal meerdere herhalingen van een taak nodig om geleidelijk nieuwe kennis te verwerven, terwijl onze paarden onmiddellijk verbeterden toen we een kostenpost voor fouten introduceerden. Dit suggereert dat de paarden altijd al wisten wat de regels van het spel waren.”
De onderzoekers denken dat hun paardachtige proefpersonen de doelen in het begin lukraak aanstuurden omdat de paarden nog steeds regelmatig beloningen ontvingen zonder moeite te hoeven doen om de betekenis van het licht in te schatten. De paarden leken een kosten-batenbenadering te gebruiken om het stopsignaal te negeren, maar zodra de grotere kosten werden opgelegd, veranderden ze van tactiek, wat duidt op een niveau van voorwaarts plannen dat voorheen buiten hun bereik lag.
Dit toont aan dat ze kunnen anticiperen op toekomstige gebeurtenissen en hun gedrag kunnen aanpassen om hun doel te bereiken: in dit geval meer lekkers voor een minimale inspanning.
“We denken nu dat paarden in staat zijn om een vorm van leren te gebruiken die 'modelgebaseerd leren' heet en waarvan gedacht werd dat het te complex voor ze was. Dit zal ons nu helpen om hun gedrag en mogelijkheden veel beter te begrijpen,” legt Ijichi uit.
“Het is fascinerend omdat ze een zeer onderontwikkelde prefrontale cortex hebben, die we meestal toeschrijven aan het produceren van dat soort denken bij mensen. Dit betekent dat ze een ander deel van de hersenen moeten gebruiken om een soortgelijk resultaat te bereiken en dit leert ons dat we geen aannames moeten doen over de intelligentie of het bewustzijn van dieren op basis van het feit of ze net zo 'gebouwd' zijn als wij.”
Dit is een veelgemaakte fout die we lijken te hebben herhaald bij veel diersoorten, van bijen tot vogels en primaten, deels door misplaatste pogingen om ze niet te antropomorfiseren.
Maar onze eigen machtige denkvermogens als mensen kwamen niet zomaar uit het niets tevoorschijn. Hun oorsprong ligt diep in onze evolutionaire geschiedenis, dus we delen waarschijnlijk veel cognitieve eigenschappen met veel andere soorten.
Door beter te begrijpen hoe andere dieren denken, kunnen we onze relaties met hen versterken en het welzijn van het andere leven waarmee we onze planeet delen verbeteren.
Dit onderzoek is gepubliceerd in Applied Animal Behaviour Science.
Ik ben altijd weer gefascineerd door paarden die niet hun kudde volgen. 1 op de zoveel paarden gedraagt zich als zelfdenkend individu lijkt het, de „wetenschapper“ van de kudde die niet de leider is. Ik heb dat inmiddels meermaals gezien en zou daar graag meer over willen begrijpen.
Een concreet voorbeeld ervan is bijvoorbeeld een situatie waarin een groep paarden terug naar stal komt over een wat langere afstand door diverse hekken heen. De groep staat ongeduldig voor het eerste hek en rent dan uiteraard als een gek naar het volgende hek die 1 voor 1 open gemaakt worden. Er is ook een kleine omweg over een pad die buiten de weides omgaat die we gebruikten om ze individueel van en naar de wei te brengen. Op een bepaald moment stonden de paarden 1 hek verder, maar de persoon die hek 2 open zou doen was nog even wat anders aan het doen. 1 paard maakt zich los van de groep, gaat terug naar het begin en komt in zijn eentje via het pad terwijl de rest nog voor het hek staat te drammen. Dat lijkt me dan precies wat ze beschrijven: de meeste paarden missen dan wellicht stopsignaal door ongeduld. Maar blijkbaar zijn er ook paarden die dan even nadenken en een alternatief kiezen zonder dat ze die time-out nodig hebben. Dit zijn vaak ook de paarden die ergens bijv. een hoop zand staan te „ontleden“, of bijv. de omheining testen op stroomzwakte (om uit te breken).
Wellicht zijn die paarden in de natuur de verkenners of zo.
SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 37042
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land
Geplaatst: 15-08-24 08:45
Wat grappig. Toevallig hebben onze paarden maandag meegedaan aan wetenschappelijk onderzoek, ook om cognitieve vaardigheden te onderzoeken. Maar dan voer in emmertjes met diverse variabelen. Pony van onze dochter bleek heel slim te zijn maar dat wisten we zelf ook al. Die had heel snel door wanneer hij er wel of niet bij kon. En als hij doorhad dat hij niet bij het voertje kon ging hij gelijk wat anders doen dan ging hij niet eens bij de emmer kijken.
Begin september komen die voerteststudenten ook bij mijn pony's. Ik ben heel benieuwd hoe ze gaan reageren! Ik vraag me zelfs af hoe belangrijk het voer voor ze zal zijn. Als hulpverleningspony's krijgen ze nooit voer "zomaar' , zijn ze niet beleerd en mogen ze meestal hun eigen keuzes maken. Ik heb ook wel ervaren dat ze iets erg snel leren, moet ook wel met roofdieren in je leven natuurlijk. Er bestaan vaak geen 2e kansen. Bij onderzoek met schapen is dat jaren geleden ook al vastgesteld dat ze vooruit redeneren en anticiperen op wat er komen gaat.
pol013
Berichten: 10149
Geregistreerd: 18-05-04
Woonplaats: Omg breda
Geplaatst: 15-08-24 11:18
@mungbean: en waarom ook niet hé. Zoals mensen verschillen zullen dieren dat ook wel doen.
Maar het goede aan dit soort testen is dat je een beter beeld krijgt bij het gemiddeld paard. Wat je daar van kunt verwachten en denken.