Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 12:19

Zware keuze maken?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 12:19

Hoi!

Ongeveer een jaar geleden postte ik dit obderwerp al. Toen besloot ik er verder niets meer mee te doen ivm mijn depressie. Alleen, het blijft...

Ik heb een prachtige Franse draver en een superlieve shetlander, op een kleine weide aan huis! Ik hou enorm van ze allebei, maat ik merk dat ik steeds minder en minder plezier heb in het houden van, trijden met, verzorgen van,...
Ik heb er ook minder tijd en minder middelen voor, gezien ik een dochtertje van 1 jaar heb en minder uren ben moeten gaan werken.

Ik merk ook dat het nu een druk begint te leggen op mijn huwelijk, want er zijn wel zowat wekelijks, soms zelfs dagelijks, discussies over de paarden, de financiën,...

Ik heb 1 superlieve verzorgster/bijrijdster en due gaat tegenwoordig vaker rijden dan ikzelf, daar ben ik dan wel eens jaloers op. Maar langs de andere kant ook weer niet.
Mijn vertrouwen tijdens het rijden is ook helemaal veranderd sinds de komst van mijn dochtertje, waardoor ik veel banger ben dat er wat gebeurd

Het is echt een opeenstapeling van alles...
We hebben net geïnvesteerd in de weide volledig vernieuwen, nieuwe stal, nieuw materiaal,... dus het is dan natuurlijk jammer dat het nu pas doorkomt, dat gevoel :/

Ik WIL absoluut mijn paarden niet wegdoen, maar ik merk dat het misschien wel eens de enige oplossing zou kunnen zijn voor veel stress-factoren in mijn leven

Ik heb hier zo enorm hartzeer van en ben er nog LANG niet uit wat ik nu het beste kan doen. Maar ik moest wel even mijn hart luchten :knuffel:

Foto van mijn schatjes erbij

**Geplaatst**: 07-08-24 12:28

Geplaatst: 07-08-24 12:28

Het is geen schande als je andere keuzes maakt omdat het leven verandert. Vroeger pasten twee paarden kennelijk helemaal bij je, nu met een kindje en alles wat dat met zich brengt minder. Dat mag. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je veel rust geeft als je een mooie nieuwe stek en eigenaar voor je dieren vindt. Voor de paarden ook leuk als iemand weer vol overgave met ze aan het werk gaat. Wil je nog wat ‘in de paarden’ blijven, dan kun je altijd kijken of iemand voor een of twee dagen in de week hulp zoekt, je hebt ervaring zat. Grote keuze inderdaad, en daar mag je best een tijdje over denken en twijfelen. Ook dat is normaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 13:20

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 13:20

Elanor schreef:
Het is geen schande als je andere keuzes maakt omdat het leven verandert. Vroeger pasten twee paarden kennelijk helemaal bij je, nu met een kindje en alles wat dat met zich brengt minder. Dat mag. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je veel rust geeft als 5je een mooie nieuwe stek en eigenaar voor je dieren vindt. Voor de paarden ook leuk als iemand weer vol overgave met ze aan het werk gaat. Wil je nog wat ‘in de paarden’ blijven, dan kun je altijd kijken of iemand voor een of twee dagen in de week hulp zoekt, je hebt ervaring zat. Grote keuze inderdaad, en daar mag je best een tijdje over denken en twijfelen. Ook dat is normaal.

Ja het is echt dat ik aan mijn paard merk dat ie zich verveelt helaas

hij gaat dan sowieso terug naar het asiel waar ie vandaan komt (ivm adoptiecontract) maar ik weet wel zeker dat hij van daaruit weer een prachtig plekje zal krijgen. En de shetlander zou eventueel naar mijn schoonouders kunnen gaan.
Het doet me echt enorm hartzeer, maar ik moet eerlijk zijn tegenover hen en mezelf, hoe pijn dat ook doet.

Als ik echt in de paarden wil blijven, mijn rijmaatje heeft een 2e paard dat ze nu aan opleren is en zoekt iemand die daar 1 keer per week mee wil werken/helpen. Dus die optie is er gelukkig altijd nog

**Geplaatst**: 07-08-24 13:23

Geplaatst: 07-08-24 13:23

Herkenbaar hoor TS. Ik heb mijn draver al 12 jaar, zo'n enorm lief dier. Maar tijden veranderen en de druk die het nu de laatste jaren al op mij legt zowel financieel als betreft tijd, wegen echt totaal niet meer op tegen het plezier.
Ik doe al jaren niks meer met m'n paard en kom alleen nog verplicht naar stal omdat ik diensten moet draaien waar ik echt een hekel aan heb. Het kost mij veel tijd en energie, naast dat ik extra uren moet werken elke week om haar en de stal te kunnen betalen.
Voor een buitenstaander is het gekkenwerk, die zeggen allemaal verkopen, maar ik zelf heb het nog niet over m'n hart kunnen verkrijgen. Ondanks dat ik er geen plezier meer in heb, sterker nog, het echt een beslag legt op m'n leven en eerder een belemmering is, is mijn paard er duidelijk dol gelukkig en doet ze het echt enorm goed, ze heeft ook een verzorger die heel blij met haar is en paar keer per week komt om leuke dingen te doen.
Dit heb ik ook wel eens anders meegemaakt, dus heb nog niet het lef gehad om haar te koop te zetten met risico op dat ze ergens terecht komt waar ze niet happy is. Moet ik wel bij zeggen dat ze ook al 16 is, geen bijzondere kwaliteiten heeft en astma heeft. Niet het makkelijkste paard dus om te verkopen en ben te bang dat ze de handel in gaat.

Maar eerlijk is eerlijk, als buitenstaander zou ik tegen jou ook zeggen verkopen :')

Het is aan jezelf of je daar mee kan leven of niet.
Ik strijd er nu al zo'n 4 jaar mee, maar zolang ik zie dat ze nog gelukkig is op haar huidige plekje, zal ik dit waarschijnlijk blijven doen.

Edit: ik zie dat je wel goede plekken voor ze hebt als je ze weg doet.
In dat geval zou ik daar voor gaan.
Als mijn paard bij een bekende terecht zou komen en ik weet hoe ze verzorgd word e.d. dan zou ik daar wel voor kiezen.
Helaas heb ik geen mensen waar mijn paard terecht kan waar ik er de volle 100% vertrouwen in heb dat ze het goed krijgt, en dan vind ik de gok te groot.
Zou het niet over mijn hart krijgen als ze de handel in gaat of op een stal komt waar ze niet de basisbehoefte krijgt die ze nodig heeft. Maar in jou geval is dat volgens mij geen zorg.

**Geplaatst**: 07-08-24 13:54

Geplaatst: 07-08-24 13:54

Ik herken het wel.
Zit al ruim 30 jaar in de paarden waarvan ik mn shet nu 10 jaar heb en heb hem nu 2 jaar op een andere locatie staan wederom in eigenbeheer en 1,5 jaar geleden een nieuwe rijpony erbij gekocht want lichamelijk gezien kon ik weer rijden maar ik ga me steeds vaker afvragen of ik hier nog wel mee door wil en kan gaan.

Mn gevoel en verstand zijn continu is 2strijd want ik ben super gek op ze maar wat het inmiddels kost aan tijd,geld en energie doet me steeds vaker twijfelen.
Ik ben niet goedkoper uit als pension dus ga ik dat weer doen of overweeg ik ze weg te doen maar alleen als ik echt het juiste huisje voor ze kan vinden….
Zo lastig!
Mijn kinderen zijn inmiddels wel alweer wat ouder en heb dit gevoel niet gehad toen ze klein waren maar juist nu ze ouder worden krijg ik steeds meer het gevoel dat het niet meer bij ons in het gezin past en dan te bedenken dat we aan het rond kijken waren voor een huis met paarden erbij.

Als ik jouw verhaal zo lees ook dat je ze kwijt kan aan een goed plekje zou ik zeggen verkopen maar ik snap je dilemma zo goed!

**Geplaatst**: 07-08-24 14:09

Re: Zware keuze maken?

Geplaatst: 07-08-24 14:09

Je kunt ze verkopen, verleasen, je kunt je stallen en weide verhuren. Heb je toch paarden om je heen die verder niet jouw verantwoordelijkheid zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 16:33

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 16:33

cinniz123 schreef:
Ik herken het wel.
Zit al ruim 30 jaar in de paarden waarvan ik mn shet nu 10 jaar heb en heb hem nu 2 jaar op een andere locatie staan wederom in eigenbeheer en 1,5 jaar geleden een nieuwe rijpony erbij gekocht want lichamelijk gezien kon ik weer rijden maar ik ga me steeds vaker afvragen of ik hier nog wel mee door wil en kan gaan.

Mn gevoel en verstand zijn continu is 2strijd want ik ben super gek op ze maar wat het inmiddels kost aan tijd,geld en energie doet me steeds vaker twijfelen.
Ik ben niet goedkoper uit als pension dus ga ik dat weer doen of overweeg ik ze weg te doen maar alleen als ik echt het juiste huisje voor ze kan vinden….
Zo lastig!
Mijn kinderen zijn inmiddels wel alweer wat ouder en heb dit gevoel niet gehad toen ze klein waren maar juist nu ze ouder worden krijg ik steeds meer het gevoel dat het niet meer bij ons in het gezin past en dan te bedenken dat we aan het rond kijken waren voor een huis met paarden erbij.

Als ik jouw verhaal zo lees ook dat je ze kwijt kan aan een goed plekje zou ik zeggen verkopen maar ik snap je dilemma zo goed!

Ja, ik ben na de geboorte van onze dochter minder uren (moeten gaan werken) dus wordt het financieel krapper uiteraard.
Ze staan al in eigen beheer, dus ook al de ´goedkoopste´ optie. Maar de draver heeft copd, hoefgevoeligheid,... dus dat is een extra kost uiteraard.
Daar nog bij dat hij jaar rond bijgevoerd moet worden omdat ie anders invalt etc.

Een goed plekje zullen ze zeker krijgen, dus dat laat ik me niet tegenhouden. Maar hoe neem je afscheid van je zielspaard? Want mijn hatt breekt al in duizenden stukjes bij het idee alleen al

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 16:34

Hutcherson schreef:
Je kunt ze verkopen, verleasen, je kunt je stallen en weide verhuren. Heb je toch paarden om je heen die verder niet jouw verantwoordelijkheid zijn.

Verkopen, verleasen mag niet aangezien het om adoptiepaard gaat. Enkel de stal is van mezelf, de grond is van mijn buren, dus verhuren is ook geen optie.
Ik heb gelukkig wel een hele lieve vriendin hier 1 straatje verder die zelf nog 2 paarden heeft. Dus zal er nooit volledig uitvallen

Laatst bijgewerkt door Darliiing7 op 07-08-24 16:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-08-24 16:35

Geplaatst: 07-08-24 16:35

Darliiing7 schreef:
cinniz123 schreef:
Ik herken het wel.
Zit al ruim 30 jaar in de paarden waarvan ik mn shet nu 10 jaar heb en heb hem nu 2 jaar op een andere locatie staan wederom in eigenbeheer en 1,5 jaar geleden een nieuwe rijpony erbij gekocht want lichamelijk gezien kon ik weer rijden maar ik ga me steeds vaker afvragen of ik hier nog wel mee door wil en kan gaan.

Mn gevoel en verstand zijn continu is 2strijd want ik ben super gek op ze maar wat het inmiddels kost aan tijd,geld en energie doet me steeds vaker twijfelen.
Ik ben niet goedkoper uit als pension dus ga ik dat weer doen of overweeg ik ze weg te doen maar alleen als ik echt het juiste huisje voor ze kan vinden….
Zo lastig!
Mijn kinderen zijn inmiddels wel alweer wat ouder en heb dit gevoel niet gehad toen ze klein waren maar juist nu ze ouder worden krijg ik steeds meer het gevoel dat het niet meer bij ons in het gezin past en dan te bedenken dat we aan het rond kijken waren voor een huis met paarden erbij.

Als ik jouw verhaal zo lees ook dat je ze kwijt kan aan een goed plekje zou ik zeggen verkopen maar ik snap je dilemma zo goed!

Ja, ik ben na de geboorte van onze dochter minder uren (moeten gaan werken) dus wordt het financieel krapper uiteraard.
Ze staan al in eigen beheer, dus ook al de ´goedkoopste´ optie. Maar de draver heeft copd, hoefgevoeligheid,... dus dat is een extra kost uiteraard.
Daar nog bij dat hij jaar rond bijgevoerd moet worden omdat ie anders invalt etc.

Een goed plekje zullen ze zeker krijgen, dus dat laat ik me niet tegenhouden. Maar hoe neem je afscheid van je zielspaard? Want mijn hatt breekt al in duizenden stukjes bij het idee alleen al

Ja geen idee als ik het wist zou ik het je vertellen.
Even laten bezinken en in je hoofd al langzaam aan afscheid nemen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 16:36

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 16:36

Faelynn schreef:
Herkenbaar hoor TS. Ik heb mijn draver al 12 jaar, zo'n enorm lief dier. Maar tijden veranderen en de druk die het nu de laatste jaren al op mij legt zowel financieel als betreft tijd, wegen echt totaal niet meer op tegen het plezier.
Ik doe al jaren niks meer met m'n paard en kom alleen nog verplicht naar stal omdat ik diensten moet draaien waar ik echt een hekel aan heb. Het kost mij veel tijd en energie, naast dat ik extra uren moet werken elke week om haar en de stal te kunnen betalen.
Voor een buitenstaander is het gekkenwerk, die zeggen allemaal verkopen, maar ik zelf heb het nog niet over m'n hart kunnen verkrijgen. Ondanks dat ik er geen plezier meer in heb, sterker nog, het echt een beslag legt op m'n leven en eerder een belemmering is, is mijn paard er duidelijk dol gelukkig en doet ze het echt enorm goed, ze heeft ook een verzorger die heel blij met haar is en paar keer per week komt om leuke dingen te doen.
Dit heb ik ook wel eens anders meegemaakt, dus heb nog niet het lef gehad om haar te koop te zetten met risico op dat ze ergens terecht komt waar ze niet happy is. Moet ik wel bij zeggen dat ze ook al 16 is, geen bijzondere kwaliteiten heeft en astma heeft. Niet het makkelijkste paard dus om te verkopen en ben te bang dat ze de handel in gaat.

Maar eerlijk is eerlijk, als buitenstaander zou ik tegen jou ook zeggen verkopen
Het is aan jezelf of je daar mee kan leven of niet.
Ik strijd er nu al zo'n 4 jaar mee, maar zolang ik zie dat ze nog gelukkig is op haar huidige plekje, zal ik dit waarschijnlijk blijven doen.

Edit: ik zie dat je wel goede plekken voor ze hebt als je ze weg doet.
In dat geval zou ik daar voor gaan.
Als mijn paard bij een bekende terecht zou komen en ik weet hoe ze verzorgd word e.d. dan zou ik daar wel voor kiezen.
Helaas heb ik geen mensen waar mijn paard terecht kan waar ik er de volle 100% vertrouwen in heb dat ze het goed krijgt, en dan vind ik de gok te groot.
Zou het niet over mijn hart krijgen als ze de handel in gaat of op een stal komt waar ze niet de basisbehoefte krijgt die ze nodig heeft. Maar in jou geval is dat volgens mij geen zorg.

Ja, mijn knapperd is er net 9 geworden. Maar ik doe hem er absoluut geen plezier mee als ik hem laat stilstaan

Hij heeft echt nood aan veel beweging, lekker buitengaan, veel aandacht,... alles wat ik hem nu niet kan bieden helaas.
Mijn hart breekt in duizend stukjes als ik eraan denk, maar het moet wel eerlijk en leuk blijven voor alle betrokken partijen. En dat is nu helaas niet het geval :'(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-24 16:39

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-24 16:39

cinniz123 schreef:
Darliiing7 schreef:
Ja, ik ben na de geboorte van onze dochter minder uren (moeten gaan werken) dus wordt het financieel krapper uiteraard.
Ze staan al in eigen beheer, dus ook al de ´goedkoopste´ optie. Maar de draver heeft copd, hoefgevoeligheid,... dus dat is een extra kost uiteraard.
Daar nog bij dat hij jaar rond bijgevoerd moet worden omdat ie anders invalt etc.

Een goed plekje zullen ze zeker krijgen, dus dat laat ik me niet tegenhouden. Maar hoe neem je afscheid van je zielspaard? Want mijn hatt breekt al in duizenden stukjes bij het idee alleen al

Ja geen idee als ik het wist zou ik het je vertellen.
Even laten bezinken en in je hoofd al langzaam aan afscheid nemen?

Ja dat ga ik nu ook proberen te doen. Ik geniet van elke knuffel, elk momentje. Ga wel binnen 2 weken nog een rustig stapritje met hem maken in de bossen, met mijn beste vriendin.. om alles los te kunnen laten.
Maar jee wat doet het zo´n zeer om eraan te denken