Geplaatst Ik voelt nog onwerkelijk om dit bericht met jullie te moeten delen. Maar omdat er toch veel trouwe volgers zijn op dit forum, wilde ik toch aan jullie laten weten dat ik op 1 juli Lotje heb moeten laten gaan.
In 2009 is mijn droom in werkelijkheid gekomen, ik kreeg mijn eerste pony! Lotje was destijds 18 jaar en we hebben samen zo veel herinneringen gemaakt. Begonnen als penny meisje met haar pony bij de ponyclub, vervolgens ook op wedstrijden prijzen gewonnen, naar vervroegd pensioen op 22 jarige leeftijd.
De tijd brak aan dat ik zou gaan studeren en Lotje stond op een heerlijk plekje te genieten van haar actief pensioen. Toevallig kwamen we in contact met een mevrouw die therapie deed met pony's en Lotje zou een mooie aanvulling in haar team zijn. Omdat Lotje nog zo fit was en ik wist dat ik haar minder aandacht zou kunnen geven tijdens mijn studie, heb ik haar geschonken aan deze mevrouw. Dat jaar ben ik meerdere keren op bezoek gegaan bij haar maar helaas kregen we het bericht dat het qua gezondheid niet meer goed ging met Lotje en ze helaas ingeslapen zou moeten worden. Met veel verdriet zijn we afscheid van haar wezen nemen.
Toch hield ik in de jaren erna een onderbuikgevoel dat er iets niet klopte aan dit alles. Omdat ik niet van dit gevoel af kwam heb ik raad gepleegd aan bokt. Zo kwam dit topic tot stand:
[PP] Onzekerheid of mijn pony werkelijk is ingeslapen
Via dit topic kwam ik erachter dat de mevrouw in kwestie gelogen had, dat Lotje niet was ingeslapen maar is verkocht aan een handelaar om naar het slachthuis te brengen. Deze man heeft haar echter doorverkocht aan een manege aan de andere kant van het land. Het was met behulp van een hele lieve moeder van een van Lotjes ruitertjes dat ik erachter kwam dat ze nog leefde! Vanaf dat moment heb ik er alles aan gedaan om Lotje weer terug te krijgen en dit is me gelukt.
Ik had veel steun aan jullie allemaal en veel wilden graag op de hoogte blijven van Lotjes leven dus heb ik een volg topic aangemaakt.
[VVDD] VOLG: The Miracle Pony named Lotje
Ondertussen heeft het topic 7 jaar aan updates verzameld. Zo veel leuke herinneringen met jullie kunnen delen.
Maar helaas komt aan elke vriendschap een eind...
Toen ik Lotje weer terug had, beloofde ik haar drie dingen.
Mijn eerste belofte was om haar eindelijk het pensioen te kunnen geven dat ze verdiende. Niks werd van haar gevraagd, behalve paard zijn en de hele dag buiten in de wei staan.
Mijn tweede belofte was dat wanneer het moment zou komen om afscheid te nemen, ik haar nooit zal laten lijden. Wetende hoe het de eerste keer voelde om afscheid te nemen, wist ik dat dit moment ooit zou komen.
Als paardenarts heb ik helaas vaker deel moeten uitmaken bij een afscheid tussen paard en eigenaar. Ik heb mijn functie altijd zo uitgevoerd op een manier hoe ik het graag zou willen voor mij en Lotje als het zover zou zijn.
Daarom was mijn laatste belofte dat wanneer de dag zou aanbreken, ik degene zou zijn die Lotje haar waardige afscheid zou geven. Omringd door allen die haar lief had, kon ik Lotje snel en pijnloos laten gaan. Ze heeft nu vrede.
Ik ben zo dankbaar voor iedereen die haar lief had en voor alle herinneringen die we samen hebben gemaakt.
Maar ik ben vooral dankbaar dat ik al mijn beloftes aan haar kon vervullen.
Vandaag op 3 juli zou je 33 jaar zijn geworden. Het spijt me dat je dit niet hebt kunnen meemaken.
ik heb je topic als stille meelezer gevolgd, wat had Lotje geluk met jou als baasje 
