Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-04-24 08:40

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 08:40

Ik vind dat de omstandigheden voor het houden van paarden steeds moeilijker worden. De kosten van stalling en veearts rijzen de pan uit. Het beleid van de regering boezemt me geen vertrouwen in. Die wolventoestand levert veel stress op. Mijn paard is nu 28. Als hij zou overlijden weet ik niet of ik nog weer een andere zou kopen. Dat zou ik dan van de situatie laten afhangen. Eigenlijk kan ik niet zonder paard maar het gaat met steeds meer zorgen gepaard.

**Geplaatst**: 18-04-24 08:48

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 08:48

Hier gaan we ook stoppen met paarden. Op 1 januari 2020 heb ik mijn 35 kwpn merrie laten gaan en nu heb ik nog een 18 jarige Tinker. Hoe lief hij me ook is, de kosten en de zorgen zal ik niet missen. Een nieuwe zal er niet komen, ik word over een dikke maand 50 en ik wil geen verbinding van tientallen jaren meer aan gaan.
Maar vooralsnog is mijn grote vriend er nog en geniet ik daar enorm van

**Geplaatst**: 18-04-24 08:53

Geplaatst: 18-04-24 08:53

Neem je tijd, neem geen overhaaste beslissingen. Wellicht komt er eens iets voorbij, misschien niet.. neem vooral geen overhaaste beslissingen.. laat het misschien zelfs even rusten.. kijk over een halfjaar eens hoe of wat.
Het heeft voor- / nadelen. Wij zitten all in aan de 20.000/ jaar, rijden geen wedstrijden maar steeds veel medische kosten , veelal door toedoen andere paarden en door verleden van dit paard. Sommige mensen hebben nooit kosten en gedoe... wij altijd zorgen en kosten. Gaat het net lekker, dan is er wel weer wat. Ik weet ook niet of ik hierna nog een paard zou nemen; in ieder geval nooit meer een volbloed. Je houd van het beestje, dus we doen wat we kunnen. Genieten van de mooie momenten, van de leermomenten, het mooie weer samen.
Je zou ook naar een iets ouder paard kunnen kijken, goed laten keuren, dan zit je er niet zo lang aan 'vast' , naar voor nu zou ik het even laten rusten.

Geef het tijd, wellicht geeft dat ook weer inzichten. Een halfjaar/jaar wat afstand hiervan, geeft soms ook weer nieuwe inzichten.

Ik vind het opvallend dat er meer mensen zijn met idem mening in dit topic. Ons zijn de kosten ook erg tegen gevallen(goed ingelezen), we hebben veel geleerd maar zou het nooit meer zo doen zoals dit.
Het kost heel heel veel tijd en geld(en zorgen), ik denk dat tegen de tijd dat wij voor die beslissing staan, er andere dingen in het leven belangrijk zijn. Het was altijd mijn droom, maar als ik zie hoe veel tijd en geld het kost... dan denk ik ook als dit beestje over heel veel jaren gaat, dat het dan klaar is. Veel mensen zeggen dat we pech hebben, maar je loopt letterlijk leeg. Altijd zorgen. Alles z'n voors- en tegens.

Laatst bijgewerkt door Miss_Mii21 op 18-04-24 08:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-04-24 08:58

Geplaatst: 18-04-24 08:58

Ik snap je twijfel, 2 weken geleden hebben we onze fries in laten slapen, bijna 24 was hij. Wij hebben de paarden aan huis, het is leeg en stil en mijn ritme is van het ene op het andere moment veranderd. Heb tijd over, zit 's morgens ruim een uur eerder op mijn kantoor ( ook aan huis ). Zelfs de honden vinden het raar dat er geen paard is die naar ze toe komt of om even bij te gaan kijken.
Ik heb mezelf voor genomen om het heel rustig aan te bekijken of ik echt wel weer een paard wil. Heb de hobby 44 jaar gehad, dagelijks een paard of paarden om voor te zorgen en mee bezig te zijn. Voor nu ben ik wat spullen aan het opruimen, rapsodie en hooi e.d. Rest van de spullen loopt niet weg. De wei hou ik voorlopig maar bij met maaien en de paddock en bak sleep ik ook tegen het onkruid wat anders giga op komt zetten.
Ik twijfel ook, wil ik weer een paard? Wil ik voorlopig eerst eens bekijken of ik de hobby echt blijf missen? Kies ik voor nu voor meer vrijheid en mijn gezondheid? De stallen en buitenbak en paddock en wei lopen niet weg bij huis.

**Geplaatst**: 18-04-24 09:05

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 09:05

Ik zou als ik jou was ook de stal op zeggen want ik denk dat het aan houden er van jou onder druk zet.

Ook zeggen ze bij twijfel niet doen. Ik denk dat dit voor jou hoe je er in staat nu ook geld.

**Geplaatst**: 18-04-24 09:34

Geplaatst: 18-04-24 09:34

‘Bij twijfel niet inhalen’ ;-)

zeggen ze…
Zelf nu bijna 5 jaar geen eigen paard meer nadat ik mijn zelfgefokte kanjer heb laten inslapen.
Dit begon als hobby vanaf dat ik 7 was en na mijn start op manegepaarden heb ik in totaal 3 eigen paarden gehad. Heb ontzettend genoten en onwijs fijne herinneringen aan mijn paarden tijd. Het werd een deel van je ziel en nu ik ze niet meer heb is er een gat. Want ik blijf een paardenmeisje… Ik was niet zozeer gek op paarden maar wel gek op de mijne en had er alles voor over. De zorgen en het geld. de behoefte om te zoeken naar een ander…nee dat is gewoon nog niet gebeurd en verwacht ik na 5 jaar niet meer dat het komt.
Heb dus niet meer de dagelijkse zorg (al stonden ze in pension), de verantwoording, het moeten meebewegen met de stalhouders beleid (wat niet altijd past bij wat je paard op dat moment in z’n leven nodig heeft)…het vervolgens zoeken naar manieren om ‘m toch te geven wat ‘ie nodig heeft. De frustratie als dat niet helemaal lukt en de blijdschap als het je dier goed gaat. De kosten heb ik gelukkig altijd kunnen opbrengen, dat was alles bij elkaar ook niet mis.
Toch mis ik ze. Want het plezier, de diepe band, het rijden, het wandelen, het zorgen…Maar dat gaat niet ingevuld worden door een ander paard.
In mijn dromen zijn ze gelukkig vaak present!
Ik mis nu ook de poezen er ook niet meer zijn wel iets om voor te zorgen…ik woon alleen en het is echt stil zo zonder dieren. De vrijheid echter is top. En de bankrekening is wat meer gevuld.
Voor ‘later’ overweeg ik een klein hondje. Klein genoeg om bij me te kunnen blijven ;-)

.

**Geplaatst**: 18-04-24 09:46

Geplaatst: 18-04-24 09:46

Ik ben juist na een stop van 5 jaar weer begonnen, dus ook na 5 jaar of langer kan het gewoon ineens weer gaan kriebelen.

Maar ik was echt compleet gestopt, heel kort bijrijden geprobeerd maar niet gevonden waar ik me fijn bij voelde en niet gebruikt of paardenwelzijn te slecht was. Dus echt niks meer met paarden gedaan, zelfs geen buitenritten. Tot ik crashtestdummie moest spelen voor mijn moeder van 65 die wel een nieuw paard wilde. Toen is het weer gaan kriebelen en ben ik weer begonnen. Want ik houd dus van eigen paarden waar je zelf alles kan bepalen en die je zelf uitzoekt/kiest. Rijden is niet mijn hobby, dat is een onderdeel ervan maar niet het enige. Ik heb dus geen plezier in alleen rijden en niet zorgen, maar alleen zorgen zonder kunnen trainen ook niet. Die diepe band is met elk nieuw paard ook gewoon weer terug gekomen ook al dacht ik dat dat niet zou kunnen.

Geef jezelf gewoon de tijd. Je hoeft niks te beslissen binnen een week,maand of jaar.

Oh en wij hebben meerdere mensen die rond hun 60e/65e gewoon nog nieuwe paarden gekocht hebben en mensen die met 70 gewoon nog rijden hoor.

**Geplaatst**: 18-04-24 09:47

Geplaatst: 18-04-24 09:47

Ik kan me je twijfel wel voorstellen. Aan de ene kant het enorme gat waar je invalt als je paard js weggevallen... ik zou niet weten wat ik met m'n leven zou moeten en het is echt een uitlaatklep al jaren... anderzijds de rust door het wegvallen van zorgen... geldzorgen, gezondheidszorgen.... ik heb er nog 2, maar ik merk dat ik op ben. Moe van alle zorgen die elkaar maar weer opvolgen, en niet meer echt een uitlaatklep zijn (ik mis het rijden meer dan ik dacht). Alles wordt duurder (verdorie paar jaar terug nog onder de 1000 voor hooi jaarrond en nu het dubbele!!!). De onzekerheid over hoe t idd met stallen, stikstof ed gaat lopen. En het opnieuw beginnen. Mijn paarden heb ik 15 en 20 jaar en kan ik mee lezen en schrijven. Een nieuwe??

Ik zeg nu, er komt geen meer als ze wegvallen. Maar ik hoop dat ik dat aan kan.

Ik zou in jou geval even een stapje terug doen. De zoektocht laten wat het is, spullen opruimen... stal opzeggen zou ik ook niet echt durven want ALS je anders beslist is een goede stal weer vinden erg lastig, dus ik snap je keuze.... maar even kijken hoe het voor wat langere tijd is, zonder paard. Of de vrije tijd die vrijkomt weer wordt ingevuld met andere dingen en of je daar ook blij en rustig van kan worden. Zo niet, kan je altijd weer gaan kijken in de toekomst.

**Geplaatst**: 18-04-24 09:52

Geplaatst: 18-04-24 09:52

@Paars: dat om mogelijk (als mijn oude paard zou zijn gehemeld) dan op een hond over te gaan heb ik ook vaak bedacht. De vrienden die ik heb zijn volledig hondenfanaat. Echter door wat zij vertellen weet ik nu dat de kosten van een hond, als je pech hebt, net zo hoog kunnen oplopen als bij een paard. Als hij door omstandigheden tijdelijk in pension moet is dat hier duurder dan mijn paardenpension! En de DA-kosten zijn tegenwoordig enorm gestegen zodat een zieke hond net zo duur wordt als een ziek paard.Natuurlijk kun je besluiten om de dure operaties niet te laten doen, maar als je aan je dier gehecht bent dan wil je de kans om hem te behouden toch vaak nemen.

**Geplaatst**: 18-04-24 10:05

Geplaatst: 18-04-24 10:05

Ik vind dit een heel fijn topic om te lezen.

Mando is 22 en huppelt nog vrolijk rond maar ik zit er ook wel eens aan te denken.
Zag een leuk haflinger jaarling en zei thuis, als ik die nu koop dan kan ik over 4 jaar beleren en wie weet is Mando er niet meer.

Mijn man zei, dan ben je 62 en ga je aan een jong ding beginnen. Zijn antwoord was dat gaan we niet doen.
Toevallig kwam dit onderwerp ook met de staleigenaar te sprake, hij zei dan koop je een leuke 8 of 9 jarige en anders hebben we op stal best nog wat rondlopen waar je lekker 2x in de week op rond kan hobbelen.

Ik hoef straks als ik boven de 62 ben niet de wedstrijd ring meer in en ik vind het ook een hele zorg weer. Leven wordt duurder en ik denk dat als je je maatje verlies je eerst het een plekje moet geven en dan verder kijken als je een jaartje verder bent.

Zolang je paard en zorgen erom hebben is niet niks, dat verdriet en gemis is niet in 2 maanden of een half jaar weg.

Misschien als ik 45 zou zijn dan vind ik het nog anders als je aan een jonger ding gaat beginnen maar er valt altijd wel ergens een paardje te aaien.

**Geplaatst**: 18-04-24 10:34

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 10:34

Voor mij is het na mijn huidige paard ook klaar. Ik heb nu een pensionado staan, zodra hij er niet meer is, komt er geen paard meer voor terug. Elke dag na werk nog door weer en wind op stal aan de bak moeten valt me echt te zwaar. Ik hou zielsveel van hem en ga hem echt ontzettend missen, maar alle kopzorgen, tijd, energie en tranen die het me kost absoluut niet. Rijden en intensiever grondwerk kan hij al jaren niet meer, dat heb ik erg gemist ik het begin maar daar ben ik inmiddels ook wel overheen.

**Geplaatst**: 18-04-24 10:54

Geplaatst: 18-04-24 10:54

Articuno schreef:
Voor mij is het na mijn huidige paard ook klaar. Ik heb nu een pensionado staan, zodra hij er niet meer is, komt er geen paard meer voor terug. Elke dag na werk nog door weer en wind op stal aan de bak moeten valt me echt te zwaar. Ik hou zielsveel van hem en ga hem echt ontzettend missen, maar alle kopzorgen, tijd, energie en tranen die het me kost absoluut niet. Rijden en intensiever grondwerk kan hij al jaren niet meer, dat heb ik erg gemist ik het begin maar daar ben ik inmiddels ook wel overheen.

Dit voel ik in. We hadden wel een hele slechte winter wat betreft de eindeloze nattigheid. In de zomer ziet alles er weer rooskleuriger uit, dan kan het een ontspanning zijn om naar je paard te gaan i.p.v. een wegens de noodzakelijke verzorging verplichte opdracht.

**Geplaatst**: 18-04-24 10:56

Geplaatst: 18-04-24 10:56

Ik begrijp het heel goed.
Wij hebben door wat pony’s van mijn dochten en eigen fokkerij nu inmiddels 10 paarden en pony’s staan waarvan de jongste 2 en de oudste bijna 30.
Door winters zoals afgelopen jaar en de steeds maar stijgende kosten hebben wij ook besloten dat er niks nieuws meer komt.
Uitsterfbeleid noemen we het maar gewoon.
Nu zal dat hier natuurlijk nog even duren voordat alles weg is maar ik sluit ook niet uit dat er in de toekomst ook nog wat verkocht gaat worden waardoor het wat sneller zal gaan.

**Geplaatst**: 18-04-24 11:00

Geplaatst: 18-04-24 11:00

Hele logische twijfels, vooral in deze tijd. Gelukkig zijn er ook altijd nog opties als bijrijder of een lease paard.

**Geplaatst**: 18-04-24 11:05

Geplaatst: 18-04-24 11:05

MyWishMax schreef:
Ik ben juist na een stop van 5 jaar weer begonnen, dus ook na 5 jaar of langer kan het gewoon ineens weer gaan kriebelen.

Maar ik was echt compleet gestopt, heel kort bijrijden geprobeerd maar niet gevonden waar ik me fijn bij voelde en niet gebruikt of paardenwelzijn te slecht was. Dus echt niks meer met paarden gedaan, zelfs geen buitenritten. Tot ik crashtestdummie moest spelen voor mijn moeder van 65 die wel een nieuw paard wilde. Toen is het weer gaan kriebelen en ben ik weer begonnen. Want ik houd dus van eigen paarden waar je zelf alles kan bepalen en die je zelf uitzoekt/kiest. Rijden is niet mijn hobby, dat is een onderdeel ervan maar niet het enige. Ik heb dus geen plezier in alleen rijden en niet zorgen, maar alleen zorgen zonder kunnen trainen ook niet. Die diepe band is met elk nieuw paard ook gewoon weer terug gekomen ook al dacht ik dat dat niet zou kunnen.

Geef jezelf gewoon de tijd. Je hoeft niks te beslissen binnen een week,maand of jaar.

Oh en wij hebben meerdere mensen die rond hun 60e/65e gewoon nog nieuwe paarden gekocht hebben en mensen die met 70 gewoon nog rijden hoor.

Vader van een kennis die in de 70 is en een 4 jarige b pony dekhengst gekocht heeft. Verhuist weer naar buiten af want hij miste het buiten leven, pony om het huis en mennen. Gelukkig wel kinderen die een oogje houden op die ouwe haha.
Iets met... hoe ouder hoe gekker?! hihi

**Geplaatst**: 18-04-24 11:20

Geplaatst: 18-04-24 11:20

Ik ben nu 35 en heb nog 2 paarden, ééntje van 20 (PRE) en een Haf welke volgende week 3 wordt.

Als alles goed gaat, ben ik 55 tegen dat de Haf op pensioen gaat.
En dan ben ik er ook wel klaar mee

Voor mij dan geen dagelijks gezeul meer met hooinetten, kruiwagens door het slijk douwen, ik hou van mijn paarden en het tutten en prullen, maar ik hou het bij deze laatste 2.

De zorgen welke ik non-stop heb... Ik kijk wel uit naar mij geen zorgen meer moeten maken om hen.

Tegen mijn 55ste is mijn woonst ook al afbetaald en hoop ik mijn geld en tijd te investeren in rondrijden met de camper

**Geplaatst**: 18-04-24 11:26

Geplaatst: 18-04-24 11:26

Ook ik ga mee in de adviezen om het voor nu even te laten rusten. Het is niet erg en je moet niets

Wil je toch verder, dat kan Niet te streng zijn voor jezelf :knuffel:

Kijk eens wat je eventueel kan doen met je kinderen of voor jezelf met de 'extra' tijd.

Na het inslapen van mijn pony bijna 10 jaar geleden bleef ik nog even op stal 'hangen' en ging wat met de stal-shet ondernemen. Na een paar weken kwam per toeval de pony van een oud stalgenootje op m'n pad. Zij ging verkopen, maar paard was niet echt in verkoopconditie. Afgesproken dat ik de pony weer zou oppakken en dat deze na een paar maanden in de verkoop ging. Op deze manier heb ik het hoofdstuk 'eigen paard' heel fijn kunnen afsluiten.

Daarna geen eigen paard meer gekocht. Dat paste toen, en nu niet, in mijn leven tijd technisch. Het is goed zo merk ik nu

**Geplaatst**: 18-04-24 11:32

Geplaatst: 18-04-24 11:32

MyWishMax schreef:
Ik ben juist na een stop van 5 jaar weer begonnen, dus ook na 5 jaar of langer kan het gewoon ineens weer gaan kriebelen.

Maar ik was echt compleet gestopt, heel kort bijrijden geprobeerd maar niet gevonden waar ik me fijn bij voelde en niet gebruikt of paardenwelzijn te slecht was. Dus echt niks meer met paarden gedaan, zelfs geen buitenritten. Tot ik crashtestdummie moest spelen voor mijn moeder van 65 die wel een nieuw paard wilde. Toen is het weer gaan kriebelen en ben ik weer begonnen. Want ik houd dus van eigen paarden waar je zelf alles kan bepalen en die je zelf uitzoekt/kiest. Rijden is niet mijn hobby, dat is een onderdeel ervan maar niet het enige. Ik heb dus geen plezier in alleen rijden en niet zorgen, maar alleen zorgen zonder kunnen trainen ook niet. Die diepe band is met elk nieuw paard ook gewoon weer terug gekomen ook al dacht ik dat dat niet zou kunnen.

Geef jezelf gewoon de tijd. Je hoeft niks te beslissen binnen een week,maand of jaar.

Oh en wij hebben meerdere mensen die rond hun 60e/65e gewoon nog nieuwe paarden gekocht hebben en mensen die met 70 gewoon nog rijden hoor.

Hier ook weer begonnen na een stop van 5 jaar. Ik had toen een druk studentenleven en simpelweg geen geld voor een nieuwe. Ik ging op vakantie nog wel eens een buitenritje hobbelen, maar verder niks. Uiteindelijk toch weer met bijrijden begonnen. Stuk voor stuk droompaarden met fijne eigenaren. Ondanks dat voldeden ze allemaal niet aan waar ik van droomde. Na een paar jaar dus ietwat impulsief een veulen gekocht, dat ik absoluut niet kon laten staan. Terwijl het eigenlijk de bedoeling was om wat later serieus op zoek te gaan naar een leuk beleerd paard. Kan nu dus eind 40 een paard gaan beleren dat geheel voldoet aan de droom van de 20-jarige in mij. Mocht hij net zo vitaal oud worden als de eerste dan ben ik er tot eind 70 zoet mee. Oeps…

**Geplaatst**: 18-04-24 12:54

Geplaatst: 18-04-24 12:54

Articuno schreef:
Voor mij is het na mijn huidige paard ook klaar. Ik heb nu een pensionado staan, zodra hij er niet meer is, komt er geen paard meer voor terug. Elke dag na werk nog door weer en wind op stal aan de bak moeten valt me echt te zwaar. Ik hou zielsveel van hem en ga hem echt ontzettend missen, maar alle kopzorgen, tijd, energie en tranen die het me kost absoluut niet. Rijden en intensiever grondwerk kan hij al jaren niet meer, dat heb ik erg gemist ik het begin maar daar ben ik inmiddels ook wel overheen.

Nouja dit dus

Ik mis nu vooral dat er geen enthousiaste koppies staan te pruttelen / hinniken en op me af rennen als ik buiten of thuis kom. De band die je hebt van je dier door en door kennen. Het even kroelen. Maar al het gedoe er omheen absoluut niet.

**Geplaatst**: 18-04-24 13:26

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 13:26

Ik snap het, ik heb er nu nog 2,5 (de halve is de shet) nadat mijn maatje vorig jaar weg gevallen is met 30,5 jaar. Ik doe alles in mijn up, ben minimaal 2 keer per dag op stal, vaak meer helemaal in de winter. Zou graag wat hulp willen maar heb niet de makkelijkste paardjes. T is gewoon veel. Mijn ex en ik gaan nu ook uit elkaar dus kom ook verder weg te wonen. Ik wil er liever niets meer bij. Heb wel een dochter van 12 die het geweldig vindt op de manege maar mijn paardjes zijn helaas niet braaf genoeg voor haar. Die zou dol en dol graag een eigen pony willen...ik gun het haar, heb er zelf altijd heel veel plezier van gehad. Maar als deze draakjes weg komen te vallen, ik heb geen idee wat ik ga doen...denk gewoon bijrijden bij iemand ofzo...dus mocht iemand nog een leuke verzorgpony zoeken?

**Geplaatst**: 18-04-24 13:48

Geplaatst: 18-04-24 13:48

Ik ben 46 en sinds 1,5 jaar weer terug naar 1 paard welke op een pensionstal in de buurt staat. Voorheen ruim 10 jaar op een boerderij gewoond met 3 paarden aan huis. Toen de relatie stuk liep kon ik er maar 1 houden en moest verhuizen naar een appartement. Daarbij kwam ook mijn paardendroom ten einde en viel het niet mee 2 weg te moeten doen, was een zwaar offer om voor mezelf te kunnen kiezen. Ging ook weer van 28 naar 38 uur werken om rond te kunnen komen. Helaas heb ik al jaren chronische klachten wat veel vermoeidheid en beperkingen geeft. Inmiddels weer terug naar 32 uur omdat de klachten in korte tijd behoorlijk verergerden. Full time werken en daarna naar je paard is in mijn geval niet meer vol te houden. Nu met kortere dagen gaat het een stuk beter, alleen door minder loon gaat het financieel maar net. M'n laatste paard wegdoen gaat niet gebeuren, geniet er nu met volle teugen van en is zeker een soort manier van leven, ook sociaal. Hierna geen paard meer, naast het hoge kostenplaatje en geen enkele stal ideaal is hier in de buurt vind ik het tijd voor een ander leven met dingen waar nooit geen tijd voor was. Paarden stonden altijd op nummer 1, weet niet of het door ouder worden komt maar voor mijn gevoel zou ik er best wel een keer klaar mee kunnen zijn. Maar lees hier eigenlijk bij iedereen wel dat het enorm van invloed is van je dagelijkse dagbesteding, maar dat is ook niet vreemd natuurlijk omdat een paard hebben gewoon heel veel tijd en inzet kost, daarnaast vaak ook sociale leven wat op stal is. Zou inderdaad niet goed weten hoe ik dat weer in zou gaan delen

**Geplaatst**: 18-04-24 15:23

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 15:23

Het is ook een hele andere tijd nu. Het is anders paarden houden dan 30 jaar geleden. Door de nattigheid, de wolf, meer buiten/minder stal en het hele welzijnsgebeuren. En alles is nog veel duurder geworden dan toen. Vind maar eens een fijne plek voor je paard, valt ook niet mee. De lol is er wel een beetje af vind ik.

**Geplaatst**: 18-04-24 15:45

Re: Twijfels of ik nog wel een paard wil

Geplaatst: 18-04-24 15:45

Ik ben nu ook aan mijn laatste paard bezig. Heel eerlijk, ik heb het geld er niet meer voor over. Mijn paard is nu 19, en ik hoop voor hem dat hij nog lang pijnvrij oud kan worden. Maar daarna komt er geen nieuw paard meer.

**Geplaatst**: 18-04-24 15:46

Geplaatst: 18-04-24 15:46

MyWishMax schreef:
Oh en wij hebben meerdere mensen die rond hun 60e/65e gewoon nog nieuwe paarden gekocht hebben en mensen die met 70 gewoon nog rijden hoor.

Oh ja dat kan toch ook gewoon prima, veel mensen zijn op die leeftijd nog gewoon fit en je kan dan ook nog gewoon met een jong paard beginnen, als er iets met je gebeurd heeft dat een betere kans goed terecht te komen dan een oud paard. Dus alle tijd TS , bekijk het op je gemak.
Valt me wel op dat meerdere mensen ook lijken te voelen dat het een rare tijd is met alle kosten en wispelturige politici en wolvengedoe en stikstof regeltjes en ga zo maar door.

**Geplaatst**: 18-04-24 16:18

Geplaatst: 18-04-24 16:18

Voor mij was het altijd vanzelfsprekend dat ik nooit zonder paard zou zijn. Maar inmiddels kijk ik er wel anders naar. Dit komt met name door de zorgen om gezondheid, het vinden (en behouden) van een fijne plek, de wolf die hier maar zn gang mag gaan en het steeds schaarser worden van bv goed hooi. Die optelsom maakt voor mij dat ik dit niet nog weer 20 jaar goed zie gaan.

Mijn hele leven draait nu voornamelijk om mn paard en daar zou ik niet zonder willen. Ik hoop een compromis te gaan vinden door tegen die tijd het opleiden van een eigen hulphond icm stalgenoten die het fijn zou vinden als ik met hun paarden wat zou doen.