Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-02-24 22:13

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 08-02-24 22:13

Ja hier ook 4 honden en 4 paarden tegelijk gehad.
Maar ook gewoon zorgen (en kosten) voor 4.

**Geplaatst**: 08-02-24 22:23

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 08-02-24 22:23

Dat herken ik ook niet...hoe meer dieren, hoe meer zorgen en verantwoording!

Kosten maken me niks uit, daar hoef ik me gelukkig geen zorgen om te maken, maar de dagelijkse werkzaamheden en het er altijd moeten zijn, hoe je je ook voelt, dat nekt me soms wel

**Geplaatst**: 08-02-24 22:38

Geplaatst: 08-02-24 22:38

Ik word bijna nergens zo blij van als van mijn paard. De keren dat ik met tegenzin heen ga, zijn op 1 hand te tellen. En dat zelfs met dit weer en geen binnenbak

Als het niet goed gaat met mijn paard ben ik echt van slag. 2 jaar geleden stond hij erg ziek in Utrecht. Ik heb zelden zoveel gejankt. En het idee dat hij er op een dag niet meer zal zijn. Vreselijk!

**Geplaatst**: 08-02-24 23:00

Geplaatst: 08-02-24 23:00

Shirley schreef:
Dat herken ik ook niet...hoe meer dieren, hoe meer zorgen en verantwoording!

Kosten maken me niks uit, daar hoef ik me gelukkig geen zorgen om te maken, maar de dagelijkse werkzaamheden en het er altijd moeten zijn, hoe je je ook voelt, dat nekt me soms wel

Ik zeg nergens dat ik minder zorgen heb met meer dieren, zeg dat ik nuchterder ben geworden dan toen ik er maar 1 had!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-24 07:18

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-24 07:18

Blij te lezen dat ik niet de enige ben.
Dat sterkt me dan weer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-24 07:25

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-24 07:25

Blij te lezen dat ik niet de enige ben.
Dat sterkt me dan weer.

En wat doen jullie dan om jezelf rustig te houden/krijgen of te relativeren bij slecht nieuws of zenuwen om een (mogelijke) kwaal?

**Geplaatst**: 09-02-24 08:19

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 09-02-24 08:19

Paarden geven mooi een weerspiegeling weer hoe ik mij voel, 6 in een kudde allemaal een onderdeel van mezelf. Lastig om dit te zien en dus dan werk aan de winkel bij mezelf. Laatste jaren alleen maar mijn eigen kennis vergroot om mijn kudde beter te ondersteunen. Niet met andere meelopen, ieder is uniek. Het geeft me zoveel maar ben ook een dierenvriend, 3 honden, 5 katten en 5 kippies.

Heftig te lezen dat veel mensen zich zoveel zorgen maken.

**Geplaatst**: 09-02-24 09:34

Geplaatst: 09-02-24 09:34

Chicken01 schreef:
Blij te lezen dat ik niet de enige ben.
Dat sterkt me dan weer.

En wat doen jullie dan om jezelf rustig te houden/krijgen of te relativeren bij slecht nieuws of zenuwen om een (mogelijke) kwaal?

Ik heb dat ook hoor. En ben soms ook ziek van de stress als er iets met mijn paard is. Relativeren lukt dan niet alhoewel ik al 40 jaar ervaring heb met vreugde en verdriet vanwege mijn paard(en).

**Geplaatst**: 09-02-24 09:40

Geplaatst: 09-02-24 09:40

Herkenbaar. Paardenliefhebber zijn is een ding, paardeneigenaar zijn is iets anders… helemaal als je pas later in je leven voor het eerst eigenaar wordt kan ik me voorstellen dat het onwijs wennen en niet voor iedereen is. Tegen lesklantjes zeg ik altijd gekscherend dat we blij zijn als we 20% van de tijd echt lekker gereden hebben. De andere 80% probeer je naar die 20% toe te werken. Zo is het met houden ook. 20% is compleet zorgeloos. De rest maak je je zorgen om je paard, of je omgeving, of je financiën etc.

Het is een rare “hobby”

**Geplaatst**: 09-02-24 11:46

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 09-02-24 11:46

Het is heel wat inderdaad, maar voor mijzelf sprekend voel ik me helemaal hopeloos zonder paard in mijn leven. De keren dat ik dat had heeft mijn omgeving me gesmeekt om alsjeblieft een paard te gaan zoeken hahaha.
Dus ja, ik heb zorgen als er iets met mel is. Maar ze doet veel meer voor mij dan ik voor haar

**Geplaatst**: 09-02-24 11:51

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 09-02-24 11:51

Ik heb de afgelopen tijd ook gemerkt hoeveel invloed stalgenoten hebben hierop. Er was bij ons veel negativiteit en ik ging daar ook in mee. Veel zorgen over paard…

Nu is het allemaal rustiger en blijf ik daar ook meer van weg. Achteraf best stom van mezelf. Ik voel me veel beter over mijn paard en heb meer plezier. Ook al doen we nu meer alleen.

**Geplaatst**: 09-02-24 12:34

Geplaatst: 09-02-24 12:34

Chicken01 schreef:
Blij te lezen dat ik niet de enige ben.
Dat sterkt me dan weer.

En wat doen jullie dan om jezelf rustig te houden/krijgen of te relativeren bij slecht nieuws of zenuwen om een (mogelijke) kwaal?

Heb sinds 1988 eigen pony's. Denk wel dat deze 2 die ik nu heb mijn laatsten zijn als ik ze naar het rusthuis breng(Soest)
Dan ga ik wel bijrijden verwacht ik. En wat meer geld overhouden.
(Dit geldt dan ook voor onze hond/kat)

Ik blijf ook niet rustig als ze wat mankeren maar door ervaring kan ik er wel wat beter mee om gaan dan eerst. Bijv. zo'n 15/20 jr geleden had mijn pony een peesblessure, veel kopzorgen en gedoe. Wandelen, koelen met water of icepacks enz..ivm de kosten maar 1 echo laten maken.
Toen mijn nieuwste pony een peesblessure had, zette ik haar op de trailer: echo. Daarna weggezet voor 5 maanden in een rusthuis, verder niks. Daarna weer voor een echo en ik mocht weer opbouwen dus dat gedaan.
Bij het ziek worden en inslapen van mijn eerste pony was ik een wrak, bij haar dochter 17 jaar later ging dat al een stuk beter hoe groot het verdriet ook was.
Door ervaring en ouder worden is het iets makkelijker, misschien biedt dat troost?

**Geplaatst**: 09-02-24 12:56

Geplaatst: 09-02-24 12:56

Elisabeth32 schreef:
Ik heb de afgelopen tijd ook gemerkt hoeveel invloed stalgenoten hebben hierop. Er was bij ons veel negativiteit en ik ging daar ook in mee. Veel zorgen over paard…

Nu is het allemaal rustiger en blijf ik daar ook meer van weg. Achteraf best stom van mezelf. Ik voel me veel beter over mijn paard en heb meer plezier. Ook al doen we nu meer alleen.

Nou precies dit had ik ook toen ik op pensionstallen stond. Men maakt elkaar gek en van muggen olifanten.
Stressvol vond ik het vergeleken met nu ik alles in eigen beheer heb

**Geplaatst**: 09-02-24 13:19

Geplaatst: 09-02-24 13:19

996981 schreef:
Het is een rare “hobby”

Het is ook meer een manier van leven dan een hobby denk ik... Net zoals kinderen geen hobby zijn

Je bent (als je eenmaal een kind hebt) voor de rest van je leven 24/7 vader of moeder van iemand. Wat je doet in die rol verandert, maar die rol heb je. Geldt voor paarden houden net zo. Het is geen "hobby" op een bepaald tijdstip, op een bepaalde dag of gedurende een bepaalde periode van het jaar. Het is gewoon 24/7....

Voor mij ook echt een stuk van mijn identiteit. Toen ik mijn geliefde oude merrie moest laten inslapen ben ik daar een behoorlijke poos stuk van geweest en vooraf had ik al besloten: ik begin er niet meer aan. Iemand schrijft hier over de 80/20-regel :')

, ik dacht die 80% er niet meer voor over te hebben en daarnaast vreesde ik nooit meer zo'n gouden paardje te vinden.
Nog geen 8 maanden later ben ik toch weer gezwicht. Helaas een paard dat mij in het laatste jaar heel veel zorgen bezorgd heeft en die ik op veel te jonge leeftijd in heb moeten laten slapen. Dus nu weer paardloos. Maar ik heb er niets van geleerd... want als het goed is haal ik over een week of 5 weer een nieuwe vriendin op, met een naar ik hoop gelukkiger en zorgelozer verloop.

Ondanks alle zorgen, kosten, tijd en regelgedoe, kan ik blijkbaar toch niet zonder. Het brengt me ook veel rust, ontspanning en een excuus om soms even te ontsnappen aan allerlei ander gedoe in het gewone leven O:)

Dus ja, ik herken het gevoel volledig! Maar ik ga vrolijk door $*\o/*$

**Geplaatst**: 09-02-24 13:24

Geplaatst: 09-02-24 13:24

@popstra Dat is toch ook gewoon heel erg persoonlijk? Wat voor de ene een mug is, is voor de ander daadwerkelijk een olifant. Elk paard is namelijk anders en je kunt dat niet altijd zomaar voor een ander bepalen of het overdrijven is of niet. 9 paarden zullen geen probleem hebben als de balen hooi opeens iets stoffiger zijn, de 10e staat gelijk wekenlang aan de medicatie vanwege een aanslag op de luchtwegen. Ik noem maar een willekeurig voorbeeld hoor. Hier was de paddock bijna de hele zomer dicht vanwege de schapen, dus alleen toegang tot het land 24/7. Dat trekken veel paarden prima, maar de mijne werd zo vreselijk moe omdat hij in het natte land gewoon nauwelijks meer sliep. Hij had dat drogere zachte zand en de beschutting van de bomen in de paddock nodig. Mensen vonden dat onzin.. Maar toevallig kwam het laatst een keer ter spraken en toen bleken toch een hoop paarden in periodes echt heel moe te zijn geweest op het land, alleen ik was ongeveer de enige die het uitsprak en me ging afvragen of er geen oplossing voor was.

Sommige dingen zijn ook gewoon punten om bij stil te staan en te overleggen. En als er echt een cultuur van angst op een stal heerst zegt dat misschien meer over de gang van zaken dan over de mensen. Het zal niet zo zwart wit zijn, maar er is altijd een bron voor zorgen en dat je onderling die zorgen groter of kleiner maakt door erover te praten dat zal per situatie verschillen, maar die bron is er dan al wel.

**Geplaatst**: 09-02-24 13:30

Geplaatst: 09-02-24 13:30

Ja een rollercoaster maar ik haalde er altijd meer uit dan dat het me zorgen gaf. Ik heb dat met ze bezig zijn zo nodig om mentaal gezond te blijven. Ij merkte dat vroeger al, alleen in t weekend naar stal. Dat deed mij echt geen goed. En ja, ik heb knetter veel zorgen om ze want ik heb de grootste kneuzen die er zijn blijkbaar. Maar toch haalde ik er nog voldoende uit.

Helaas zit ik nu al een tijd in een mindere fase waarbij ik het gevoel heb te verzuipen en dat ik de zorgen niet meer kan dragen. Het tyfus weer van deze winter helpt niet, want er is weinig om even wat leuks te doen tussendoor en weer op te laden. Alleen maar aan het zorgen en van de ene zorgen in de andere, en dat trek ik niet zo goed meer. Ze zijn het waard, maar ik vraag me wel eens af of ik dit nog wel volhoudt. Ik zou hierna niet weer met een paard beginnen maar de gedachte paardloos te zijn maakt me ook weer helemaal gestrest, want ik vraag me af of ik dwt wel kan....

**Geplaatst**: 09-02-24 13:57

Geplaatst: 09-02-24 13:57

Ik moet zeggen net zoals iemand anders ook noemde, ik vind mijn paard heel leuk, en voor haar kom ik door weer en wind, maar zou er later niet weer een willen. Ik was eigenlijk ook helemaal niet op zoek naar een paard . Ik lesde voor mijn plezier 1* per week...! Maar ja, dan heeft je instructrice een leuk paardje voor je en van het een komt het ander

**Geplaatst**: 09-02-24 16:32

Geplaatst: 09-02-24 16:32

Tancreda4 schreef:
Ja een rollercoaster maar ik haalde er altijd meer uit dan dat het me zorgen gaf. Ik heb dat met ze bezig zijn zo nodig om mentaal gezond te blijven. Ij merkte dat vroeger al, alleen in t weekend naar stal. Dat deed mij echt geen goed. En ja, ik heb knetter veel zorgen om ze want ik heb de grootste kneuzen die er zijn blijkbaar. Maar toch haalde ik er nog voldoende uit.

Helaas zit ik nu al een tijd in een mindere fase waarbij ik het gevoel heb te verzuipen en dat ik de zorgen niet meer kan dragen. Het tyfus weer van deze winter helpt niet, want er is weinig om even wat leuks te doen tussendoor en weer op te laden. Alleen maar aan het zorgen en van de ene zorgen in de andere, en dat trek ik niet zo goed meer. Ze zijn het waard, maar ik vraag me wel eens af of ik dit nog wel volhoudt. Ik zou hierna niet weer met een paard beginnen maar de gedachte paardloos te zijn maakt me ook weer helemaal gestrest, want ik vraag me af of ik dwt wel kan....

Ik ben het helemaal met je eens. En het vreselijke weer van de afgelopen maanden heeft alles inderdaad veel moeilijker gemaakt. Echter door mijn ervaring weet ik dan wel "Na regen komt zonneschijn", dus wacht het voorjaar maar even af en dan ziet alles er weer veel rooskleuriger uit!

**Geplaatst**: 09-02-24 17:00

Geplaatst: 09-02-24 17:00

Chicken01 schreef:
Blij te lezen dat ik niet de enige ben.
Dat sterkt me dan weer.

En wat doen jullie dan om jezelf rustig te houden/krijgen of te relativeren bij slecht nieuws of zenuwen om een (mogelijke) kwaal?

Afleiding zoeken en niet piekeren over een mogelijke kwaal of wat er allemaal kan gebeuren/ hoe de uitkomst gaat zijn. Maar in het hier en nu proberen te blijven en dealen met wat er nu is.

Niet dat het altijd zo makkelijk is..

**Geplaatst**: 09-02-24 21:35

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 09-02-24 21:35

Ja, beslissingen maken voor hen die niet kunnen praten, blijft een grote verantwoording. Daarbij zijn de kosten met wat je ook doet tig keer zoveel. Kopzorgen vaak. En ze kunnen ook erg goed slopen.

**Geplaatst**: 09-02-24 21:54

Geplaatst: 09-02-24 21:54

Ik vind het paarden aan huis hebben soms wel even wat veel worden. Ik zie alles, ik hoor alles en alles komt op mij aan met de beslissingen. Bijvoorbeeld met het weer als het regent/waait/te warm is. Zijn ze dan tevreden ? Ik fok ook ieder jaar een veulentje en dan is het fijn om de paarden thuis te hebben. Maar ook dan zie ik alles.. Gaat het allemaal goed ? Doe ik het wel allemaal goed ? Ik doe er echt alles aan om het zo goed mogelijk voor mijn paarden te doen maar soms denk ik nog steeds dat ik het niet goed genoeg doe. En dat is soms pittig. Al helemaal met miskramen, overleden paarden en zieke veulens de afgelopen jaren. 1 van de 3 paarden staat nu ergens anders gestald.. Dat geeft mij eigenlijk al best veel rust. Maar ook omdat het bij mijn vriendin is en die heeft echt dezelfde visie als mij. Soms denk ik waar ben ik aan begonnen?

Maar dit is vooral in de winter. Ik probeer dan steeds te denken, alles word beter. Over een tijdje zie ik weer een veulentje door de wei springen en de paarden lekker op het gras staan. Dan weet ik wel weer waar ik alles voor doe. Ik blijf perfectionistisch kwa verzorging en dat is in combinatie met paarden thuis soms een uitdaging voor mij.

Tips om rustig te blijven vind ik lastig. Ik probeer vaak niet meteen negatief te denken en in oplossingen te denken. Maar dit is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan.

**Geplaatst**: 09-02-24 22:10

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 09-02-24 22:10

Ik denk dat het mij juist heel veel rust zou geven om mijn paard in eigen beheer aan huis te hebben. Ja, veel werk en veel stress en zorgen, maar juist die machteloosheid dat je soms nu gewoon niets kunt veranderen aan een situatie omdat je op pension staat vind ik denk ik het lastigste.

**Geplaatst**: 09-02-24 22:21

Geplaatst: 09-02-24 22:21

Celebi schreef:
Ik denk dat het mij juist heel veel rust zou geven om mijn paard in eigen beheer aan huis te hebben. Ja, veel werk en veel stress en zorgen, maar juist die machteloosheid dat je soms nu gewoon niets kunt veranderen aan een situatie omdat je op pension staat vind ik denk ik het lastigste.

Ja die kan ik ook goed snappen. Nergens hier zijn stallen waar ik mijn paarden zou neerzetten, echt alleen op die plek bij mijn vriendin. Management op de meeste stallen vind ik niet geschikt en als je de paarden eerst aan huis hebt gehad is dat al helemaal moeilijk om los te laten.

**Geplaatst**: 10-02-24 10:01

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 10-02-24 10:01

Het lijkt mij ook fijner om ze aan huis te hebben (ik heb dat nooit gekund omdat ik in de stad woon).Echter, degenen die dat wel hebben zeiden me dat het zo veel werk is dat ze aan rijden niet meer toekomen. Of de zorgen minder zijn als je ze aan huis hebt, daar kan ik niet over oordelen. Ik vermoed dat er altijd wel wat zal zijn, waar ze ook staan. Een oud boerenspreekwoord: "Wie een paard koopt, koopt zorgen!"

**Geplaatst**: 10-02-24 10:12

Re: Het hebben van een paard...

Geplaatst: 10-02-24 10:12

Ik heb 15 jaar een paard gehad. Veel plezier gehad maar ook veel zorgen. Toen hij overleed, zei ik dat ik nooit meer een eigen paard wilde. Dat is nu bijna 5 jaar geleden. En begint het toch weer te kriebelen. Maar ik blijf twijfelen.