toen ik Niels leerde kennen was hij geen makkelijk paard, hij liet niemand zomaar toe. Weinig vertrouwen en dat uitte zich in happen en boos doen. Bij vreemde is het nog steeds zo, je kan niet zomaar bij hem in de buurt komen, hij kan je gaan bijten of heel boos doen. Bij sommige bekenden doet hij dit nog steeds. Eigenlijk is hij erg eenkennig en ben ik de enige die echt alles met hem kan. Maar dat is echt niet zomaar gekomen, verre van.
We hebben veel gewerkt samen,ook vanaf de grond.
Al zeg ik het zelf, onze band is enorm.
Gisteren iets gedaan, waar ik eigenlijk erg op tegen ben, maar toch geprobeerd.
Ik heb Niels los laten lopen naast bij in het bos.
Als ik ook maar iets twijfelde had ik het nooit gedaan.
Maar eigenlijk ging het verrassend goed. Wat was ik trots op hem.
We zij van ver gekomen!
Hij laat zich door een vreemde niet eens uit de weide halen en mij volgt ie in vrijheid.
Ik voelde me net een penny kind

Er zijn wat foto's gemaakt





