Geplaatst Het is weer zover, volgens traditie een jaar topic!
Voor degene die mijn lieve paard nog niet kennen: Angel, inmiddels 22 jaar. We rijden voornamelijk buiten, gewoon samen genieten. Het jaar was grotendeels goed, tot september waar Angel gezondheidsissues kreeg. Ik kan je alvast geruststellen, inmiddels gaat het de goede kant op.Net als vorige jaren weer een hoop mooie ritten gemaakt. Sinds de verhuizing van mijn favoriete stalgenootje en Angel's maatje Isabel rijden we tegenwoordig meestal alleen. Wel gaan we regelmatig op bezoek om weer samen te rijden, ook al zijn ze nog wat verder verhuisd. Inmiddels zo goed als van mijn alleen-met-de-trailer-op-pad-angst af
. Dit jaar bijna 800km getracked.1. Januari
In het begin van het jaar zijn we regelmatig met z'n 2'tjes op pad geweest met de trailer. Mijn ex-stalgenootje was nog verder verhuisd (van 10 minuutjes trailer binnendoor, naar 1 uur incl. snelweg) en vooral ik moest wat extra zelfvertrouwen opbouwen. Over de snelweg alleen vond ik toch best spannend, dus we begonnen klein en zijn een aantal keer samen naar Leende gegaan. Mooi is het daar
.
2. Februari
Hier gingen we alweer op bezoek bij onze matties. Heerlijk rijden in Drunen! Het blijft zo schattig hoe blij ze elke keer weer zijn om elkaar te zien. Isabel begint al van ver te hinniken als ze ons aan ziet komen rijden met de auto en trailer
.
3. Maart
We bleven samen op pad gaan. En nog steeds brengt Angel vaak een lach op m'n gezicht
.
4. April
Het beste uitzicht
.
5. Mei, juni, juli en augustus
Deze maanden bleven we lekker buiten rijden, ook weer bij onze matties. In een van onze ritjes door de Campina bossen kwamen we een kudde jonge ijslanders tegen wat een erg grappige situatie opleverde
. Ze bleven ons volgen en de weg blokkeren, uiteindelijk werden gelukkig andere voorbijgangers interessanter en konden we er vandoor .
In augustus stond de heide in bloei en heb ik enkele mooie foto's gemaakt tijdens een ritje. Geen zorgen, we staan hier op een pad
.
9. September
De maand waar het mis ging. Op een vrijdagmiddag haalde ik ze uit de wei en had meteen zoiets van; hier klopt iets niet. Op het eerste gezicht oogde ze tig kilo lichter dan normaal. Ze stond met een opgetrokken buik die schokte tijdens het ademhalen, en ze ademde ook heel snel.
Voor de geïnteresseerde, eerste clipje voor DA, tweede clipje 's avonds na pijnstilling.
Dierenarts meteen gebeld en de nodige onderzoeken werden gedaan. Er werd bloed afgenomen voor onderzoek. Darmen waren goed, hartslag was goed, longen waren goed, geen koorts. Klinisch was ze okay, maar het was duidelijk dat ze pijn had. Dus ze kreeg pijnstilling en na 2 uur zou het beter moeten gaan. Helaas ging het 2 uur later alles behalve beter. Een nog ergere opgetrokken buik, en ergere schokken. Spoedarts gebeld (het was inmiddels vrijdagavond) en zij kon wel een mogelijke diagnose stellen. Of het mogelijk was dat ze een trap had gehad? Ja, zou goed kunnen, ze staat immers in de kudde. Ondanks dat we met de diagnose 'ribtrauma' de nacht ingingen, was het een hele moeilijke nacht. Je bent toch bang om 's nachts gebeld te worden door de staleigenaar dat het toch bijvoorbeeld koliek is.
Zo stond ze er s'avonds bij
.
Gelukkig ging het geleidelijk aan het in het weekend wat beter. Inmiddels hadden we ook de resultaten van het bloedonderzoek: de ontstekingswaarden waren door het dak. Dit ondersteunde de trauma diagnose. We hadden pijnstilling gekregen die we iedere dag zelf konden geven, en langzaam maar zeker zagen we ze opknappen. Het schokken verdween, alleen het knijpen met de buik bij het inademen bleef langer aanhouden. Na een aantal weken leek ze weer helemaal goed
.10. Oktober
Hier hebben we voorzichtig weer een paar eerste ritjes weer gemaakt. Rustig aan, maar wat was ze vrolijk en vond ze het allemaal leuk.
11. November
Tot een dag in november; ze stond op de poetsplaats, ik keek naar haar buik en dacht 'volgens mij is hier weer iets niet goed'. In mijn omgeving hoorde ik dingen als 'je legt alles onder een vergrootglas' en 'heeft ze niet gewoon spierpijn?'. Ondanks dat dit geruststellend en goed was bedoeld, bleef het bij mij steken. Even aangekeken, en toen bleek dat de symptomen erger werden toch weer de dierenarts gebeld.
Eerste clipje dag 1, tweede clipje dag 2
Uiteraard toen de DA er was, waren de symptomen ook opeens vrijwel verdwenen
. Weer bloed afgenomen en de standaard onderzoeken, waar allemaal niks uit kwam. Dus op advies 2 weken stilgezet en weer terug op pijnstilling. De osteopaat afgezegd die gepland stond en 2 weken aangekeken. Toen hier vrijwel geen verbetering in zat toch de osteopaat laten komen. Nou, dat was een goede keuze geweest! Angel bleek volledig vast te zitten in haar bekken en SI-gewricht 
. Dit trok via haar middenrif door naar voren, waardoor ook haar spieren in haar schouders vast zaten en 2 punten in haar nek. Na de behandeling zag ik ze voor het eerst weer écht lekker ademhalen met een bolle buik. Doordat ze vrij hypermobiel is in haar lichaam heeft ze alles perfect kunnen maskeren zodat er niks aan de hand leek. Wat heb ik me schuldig gevoeld..12. December
Sindsdien loop ik iedere dag met haar voor een goede doorbloeding, krijg ze elke dag (extra) supplementen en doe ik rekoefeningen met haar. Twee weken na de behandeling begon ik echt verschil te zien en haar klachten lijken vrijwel volledig weg. Volgende week komt de osteopaat weer om te kijken hoe het ervoor staat. Ik ben heel benieuwd, hopelijk is mijn lieve meisje weer goed
.
Ik blijf elke dag genieten van ze en ik hoop dat ze zich snel weer 100% de oude voelt
. Op naar een goed 2024, vol goede gezondheid . 
Maar die laatste is vaak een rit van 3 uur en dat is net even te voor mij. Misschien van de zomer weer als er geen hittegolven zijn.
. Gelukkig was 'ksssst' genoeg om ze op afstand te houden en zijn onze paarden vriendelijk 
