Geplaatst 
Na meer dan 13 jaar heb ik besloten voor mijn lieve Charming een nieuw huisje te zoeken. De combinatie van 2 kleine kindjes (3 en 5 jaar), fulltime job en het bouwen van een nieuwbouwwoning is gewoon te veel van het goede om nog te combineren met het houden van een paard. Zeker na het afzeggen van onze laatste halve stal werd het meer last dan lust en wogen de stress en verplichtingen te zwaar door. Als het voor beide niet meer leuk is, moet je helaas een beslissing nemen natuurlijk.
Graag zet ik mijn lieve vriend nog een laatste keer ITP
Ons verhaal begon op 18/06/2010
Ik haalde toen een piepjonge (3 jarige) hengst op, rechtstreeks bij de fokker:
Wat een puppy was die toen nog...
Charming kende nagenoeg niets (buiten een rondje stapmolen en wat vrijspringen)
Dus begonnen we bij het begin, met longeren en zo stilaan opbouwen naar zadelmak maken...
Tegen het einde van het jaar kon ik opstappen en een paar rondjes stappen, we bouwden alles rustig op. en in het voorjaar begonnen we de buitenpiste onveilig te maken
en namen we onze eerste sprongetjes en deden onze eerste mini wedstrijdjes mee op stal
wat was ik trots op mijn lieve puppy paard!
Begin 2012 verhuisden we naar mijn werk (ik werkte toen in de paarden) waar hij ook heel de dag buiten kon staan, hier groeiden we nog verder naar elkaar toe en had ik de tijd van mijn leven
We reden onze eerste "prijs" en maakten nog wat kilometers in het bos en op wedstrijd
Kerstavond 2012 kwam ik echter op het werk ten val met een van de paarden van de baas waardoor mijn schouder gebroken was en mijn voet zwaar gekneusd. Einde werken in de paardensector, ingepakt thuis en Charming kreeg rust. Na een maandje verhuisde ik hem terug naar een stal dichterbij huis waar ik (mits taxi mama/papa) probeerde alsnog elke dag langs te gaan. 2013 startte dus een beetje in mineur
Tegen april zat ik terug in het zadel en namen we de training en jumpings weer op. Hij sprong voor mij de pannen van het dak
Helaas begon hij in augustus te weigeren op wedstrijd en dit is er in de jaren daarna helaas nooit meer uit gegaan, ondanks veel opnieuw beginnen, veel grondwerk,...
Eind 2013 werd ik alsnog geopereerd aan mijn schouder, dus waren we weer voor een aantal maanden "out". Voorjaar 2014 begonnen we dus terug rustig met rijden en trainen.
2015 ging ongeveer hetzelfde verder, we probeerden af en toe een wedstrijdje, genoten van elkaar en gingen lekker buiten
2017 was ik zwanger van onze oudste dochter dus gebeurde er niet zo veel
In 2018 bleek hij erg ziek te zijn (torenhoge leverwaardes), alles kwam hierdoor, en door een kleine baby uiteraard op een laag pitje te staan. Na veel zoeken kregen we de leverwaardes terug onder controle en besloten we hem te verhuizen naar een stal waar hij overdag heel de dag buiten kon met vriendjes. Dat haalde voor mij de stress om elke dag er naartoe te moeten om hem buiten te halen er af. Hij bloeide helemaal open en genoot hier met volle teugen. We bleven af en toe een wedstrijdje meepikken maar het werd duidelijker en duidelijker dat hij hier helaas geen plezier in had, en ik daardoor ook niet meer.
In 2020 ben ik voor de 2x mama geworden en toen was er helaas nog minder tijd. We hebben een paar x een fijne halve stal gehad, maar toch wist ik toen al dat dit niet de oplossing was helaas.
Hij deed wel waar hij beste in was: liefde geven aan mijn 2 meisjes:
Charming is 3 november verhuisd naar zijn nieuwe baasje/huisje waar nu mama en dochtertje van 10 genieten van zijn knuffels en geweldig lieve karakter. Hij zal uiteraard altijd een grote plaats in mijn hart houden
Mijn liefste Charming, bedankt om zo'n wereldpaard te zijn voor en voor mijn 2 kleine meisjes!
Wat fijn te horen dat je een fijn nieuw thuis voor hem hebt kunnen vinden! 
