Geplaatst 
), besloten we vorig jaar om weer naar de markt te gaan om te kijken of er weer zo'n leuk dier stond. Misschien voor onszelf (ik), misschien voor de handel (mijn vriend). In paarden handelen is niks voor mij, dus dat zag ik eigenlijk niet zo zitten, ik ben altijd gelijk gehecht aan dieren.Maar kijken kon sowieso, dus trailer mee en rond half 6 stonden we vorig jaar op de markt. En er was helemaal niks bij voor ons. En stiekem was ik wel een beetje opgelucht want nogmaals, ik ben niet zo goed in dieren weg doen.
Uiteindelijk besloten dat er gewoon niks bij stond en dat we richting huis zouden gaan. Op weg naar de auto wees mijn vriend op een jaarling friesje, of dat niks was? Dus gekeken, erg mager, slechte vacht, trieste blik in de ogen, dus ik zei nog: die heeft het wel zwaar gehad, daar zit wel wat werk in..
Handelaar erbij, beestje zou onderaan in de rangorde hebben gestaan en daardoor niet al te veel voer hebben gehad. En ontwormen moest ook nog even gebeuren. In het paspoort gekeken naar de afstamming, mijn vriend vroeg nog een keer of het wat was.. en mijn antwoord was dat het wel wat geld en tijd zal kosten, maar dat het vast een leuk dier kon worden. Ik zie wat handjeklap en we waren eigenaar.
Handelaar kwam me nog een keer op het hart drukken goed te ontwormen. Nou ja, jaarling mee naar de trailer, was duidelijk niet gewend om mee te lopen maar leerde snel en ze was echt braaf. Liep zo de trailer in, en hup rijden maar!
In de auto pak ik dat paspoort nog eens, want het was donker en ik had toch niet heel grondig gelezen.. de jaarling bleek in februari 2023 3 jaar te worden. Dan is ze wel klein, dan is ze wel mager.. Ach, zomer in het gras en dan zien we wel weer.
Thuis uitgeladen, en in het licht schrokken we, want ze was echt vel over been, broodmager. En formaat jaarling, en wat een slechte dunne vacht.
Savonds maakte ik deze foto's, wat was ze moe van alle indrukken.. gelijk de eerste avond besloten we afscheid te nemen van haar naam, want die klonk erg op de naam van mijn overleden paard, en die box had ze ook gekregen. Ik heb me die eerste dag zo vaak versproken, dus nieuw leven, nieuwe naam: welkom Mini!
De dag erna kwam de dierenarts die eerst vooral gemopperd heeft dat ik geen paarden van de markt moet kopen, en dat de chip en het paspoort vast niet overeenkwamen. Wel dus. Dan hoorde het vast niet bij deze jaarling, dus gebit bekijken. Wel dus. Hart en longen klonken goed, darmen klonken redelijk, geen gekke dingen op het eerste gezicht. Ik kreeg een lading wormspuiten met schema en voeradvies.
Dag erna de tandarts, het gebit was slecht, scherpe randen, losse doppen, wondjes in de mond, dus behandeld. Dezelfde avond de eerste wormspuit er in. Dit was een merk die er voor zorgde dat de wormen slap werden in plaats van stijf, anders waren ze bang voor ophoping in de darmen. Terecht bleek de dag er na, ik wist niet dat dit kon. De mest dreef van de wormen, witte, rode, lange, korte, dikke en dunne wormen. Griezelig veel, en ze bleven maar komen.
Savonds kreeg ze koliek, en tot overmaat van ramp moest mijn moeder met spoed naar het ziekenhuis. Ik heb Mini colosan ingespoten, de camera op de box gezet en ben naar het ziekenhuis geracet. Daar kon ik haar via mijn telefoon in de gaten houden. Toen ik laat in de nacht thuis kwam nog een keer gespoten, en sochtends heb ik haar in de wei gezet zodat ze kon lopen, ze leek redelijk fit. Gelukkig savonds geen tekenen meer van koliek, en mijn moeder mocht ook weer naar huis, gelukkig liep alles goed af.
In de weken erna nog regelmatig ontwormt (en geschrokken wat er nog uitkwam), zakken seniores priores gevoerd, de zoektocht naar dekens gestart, want het is echt een klein paard dus pony dekens pasten niet. Uiteindelijk bij de amigo pony serie uitgekomen. Een deken op vond ze doodeng, maar wat ontspande ze toen hij eindelijk op lag, heerlijk vond ze het. Het arme ding heeft het koud gehad in haar eerste jaren..
In december liet ik foto's maken en was ze zelfs zo dapper om even een kerstkrans om te kunnen. We durfden de foto's maar amper op Facebook te zetten, zo'n mager paardje met krans.. terwijl ze er al zoveel beter uit zag.
Begin dit jaar begon er flinke zwelling naast het neusbeen te ontstaan. Al snel een vieze neus en ogen.. Tandarts erbij, en uiteindelijk naar de kliniek gegaan voor foto's. De achterste kiezen groeien naar voren, en de voorste naar achteren, en daarom is er geen ruimte voor de middelste kies om te wisselen. Die middelste kies moest dus eerst de anderen opzij drukken voor hij door kon groeien, en daarom de zwelling. Zou vanzelf over gaan. De sinussen waren schoon, dus de vieze ogen kwamen misschien van de zwelling. Voor de zekerheid een kuur, en het ging snel beter.
Maar die zwelling bleef... weer naar de kliniek, weer foto's, en nu bleken de kieswortels van de voorste kiezen enorm ontstoken te zijn.. die hebben we er dus gelijk uit getrokken, ze waren niet meer te redden.
We kwamen met 2 kiezen minder en deze trailer thuis, foto in spoiler voor gevoelige magen..
Spoiler:
Mini knapte snel op, en een zomer in het gras deed haar goed. Lekker eten zonder pijn, vliegendeken op tegen de muggen, lekker dutten in de zon, waarschijnlijk de beste zomer van haar leven!
In september zag ze er zo uit, prachtig resultaat na bijna een jaar! Geen centimeter gegroeid in hoogte, maar dat heeft wel een voordeel. Wat heeft mijn dochter straks een mooie friese pony!
Mini mag voor altijd bij ons blijven. Mijn doel is dus dat ze kinderpony word, ze is erg lief, aanhankelijk, rustig, vriendelijk, eigenlijk alles wat je zoekt in een kinderpony. Volgend jaar word ze 4 en wil ik in de zomer rustig beginnen met de basis als netjes meelopen, vast staan, longeren. Ze kent nog steeds helemaal niks, ik heb haar lekker met rust gelaten deze zomer, dat was nodig.
Wanneer ze er lichamelijk aan toe is wil ik haar beleren onder het zadel en voor de kar. Haast hebben we niet, mijn dochter is nog geen 2 dus alle tijd.
Genoeg plannen in ieder geval, ik ben super blij dat we haar mee hebben genomen. Vandaag is ze precies een jaar bij ons!
dit is de maat voor een kinderpony