
Mijn haflinger Marietje is erg braaf met honden. Gelukkig maar: als we een rondje bos/polder maken komen we ontzettend veel honden tegen. Hoewel dit gebied geen losloopgebied is, loopt een groot deel van de honden niet aan de lijn.
Marie is goed opgevoed: als een hond gewoon langs ons loopt is er niks aan de hand, maar als de hond blaffend om ons heen gaat rennen (gebeurt gemiddeld denk ik één keer per buitenritje, van ongeveer 5 km) zet ik haar stil en krijgt ze een stukje wortel.
Ik wilde even een paar dingen vertellen die ik afgelopen tijd heb meegemaakt met honden! Je zou merken dat mijn reacties vrij mild zijn. Dat komt omdat ik voor Marietje heel kalm blijf met de honden. Helaas remt dat mijn reacties ook een beetje in hun felheid

- Marie en ik waren aan het rijden, Marietje heeft helaas zomereczeem. We gingen een stukje bos meepakken, maar het had pas geregend en de bladeren op de grond waren vochtig. Hierdoor waren er onwijs veel vliegjes! We gingen even draven om van de beestjes af te komen en zo snel mogelijk uit het stuk bos te zijn, toen er een losse ridgeback midden op het pad stond, eigenaar niet te zien.
Ik laat Marie in stap doorlopen, maar de ridgeback negeert ons niet en loopt achter ons aan. Ik laat Marietje stil staan en geef haar wat lekkers. En gelukkig! De eigenaar komt er ook al aan.
De ridgeback loopt bij Marietjes achterbenen en is nieuwsgierig, gelukkig niet agressief. De eigenaar komt naar ons toe, riem in de hand, zegt niks en staat dan ineens stil. Misschien durft hij niet achter Marietjes benen te komen? Ze krijgt nog een snoepje en we wachten af. Marie wordt een beetje chagrijnig van de muggen dus ik hoop dat hij z'n hond snel heeft.
De man haalt een telefoon uit zijn jaszak, en gaat filmen. Hij zegt geen woord en gaat z'n hond filmen, die nog steeds aan de benen van mijn paard zat te snuffelen. Ik had even geen idee wat ik moest zeggen. "Euh meneer, wil je je hond pakken? We willen weer verder".
- We zijn in het bos, verderop loopt een vrouw met een jonge hond, los. De vrouw vraagt aan me "Mag ze los blijven?".
Lief dat ze het vraagt! "Als ze goed met paarden is mag ze los blijven hoor!" Antwoord ik. De vrouw wordt hierop een beetje chagrijnig. "Ja dat weet ik dus niet, dat wilde ik testen." Ik denk dat ze aan mijn gezicht zag wat ik ervan vond dat mijn paard als testobject werd gebruikt (ik heb ook geen idee waarom ze het niet aan de riem kon testen, maar goed) en ze heeft haar hond aangelijnd.
- Mijn moeder was een tijdje terug naar van haar paard gevallen, niks aan. Ze was op bezoek en we gingen even naar buiten, ik stelde voor dat ze wel op Marie kon zitten terwijl ik haar vast had. Dat deed m'n moeder vroeger vaak voor mij als ik geen goede dag op school had gehad, dan maakten we een buitenritje zonder dat ik iets hoefde te doen, gewoon lekker op Marie zitten.
Het ging hartstikke goed, tot we een paard met ruiter tegen kwamen, en hun loslopende hond. Geen probleem toch? Deze hond is paarden gewend.
Marie vindt andere paarden tegenkomen soms lastig, ze gaat zich dan helemaal opbollen en stoer lopen. Dit keer was ik ontzettend trots op haar met hoe ze het deed!
De hond rent naar ons toe en gaat blaffend rondjes om ons heen rennen. Ik zet Marie stil, de hond gaat door. De eigenaars lopen verder zonder om te kijken. Iets tussen de paarden in is een vrouw met een fiets en een aangelijnde hond stil gaan staan, ze kijkt ons verbaasd aan. Ze zegt iets in de trant van "Roep je hond eens terug! Dit kan echt niet, je verpest het voor ons allemaal!". Hierop roepen de mensen hun hond pas terug. Sorry zat er niet bij natuurlijk.
Dit zijn er drie, maar het gebeurt dus bijna elke keer. Ik maak ook bizarre dingen mee met mensen zonder hond, helemaal als ik in kostuum ben natuurlijk
