Geplaatst: 04-09-23 13:03 
Ik herken het wel een beetje van mijn jongste paard, die heb ik overgekocht van mijn destijds lesgeefster die hem had gefokt bij haar merrie. Eigenlijk voor zichzelf, maar ze had het idee dat het karakter beter bij mij zou passen. En daar had ze achteraf ook helemaal gelijk in.
Maar eerst heeft ze mij geholpen om hem zadelmak te maken en in te rijden. En ik had moeite met hem, zowel op de grond als in het zadel. Met name motivatie was een probleem en eigenlijk kon mijn lesgeefster mij daarmee niet voldoende helpen
Ik heb ook tussendoor eens iemand anders laten komen, die heeft me een tijd geprobeerd te helpen vanuit de Voest methode, maar ook toen weer: gebrek aan motivatie en uiteindelijk een boos en gefrustreerd paard.Mijn lesgeefster had mij altijd goed geholpen met mijn andere paard, maar dit werkte overduidelijk niet, helaas.
Tja, en dan? Ik wist nog een westernlesgever met een enorme bak aan ervaring die sinds een paar jaar in de omgeving zit, hij wilde weleens langskomen.
En wat precies het verschil is weet ik niet (ik heb het namelijk allemaal zelf gedaan uiteindelijk, paardlief is dus niet in training geweest ofzo), maar ik heb nu ineens een enorm gemotiveerd paard dat het heerlijk vindt om samen met mij aan de slag te gaan. Ik merk ook dat hoe verder we komen, hoe meer ik hem kan uitdagen, hoe leuker hij het vindt.
De raad die ik dus heb: mocht je het alsnog te vroeg vinden om te verkopen (begrijp me niet verkeerd, ik kan me heel goed voorstellen dat je haar verkoopt!) dan zou je het qua instructie ook eens in een heel andere hoek kunnen zoeken. Niet als motie van wantrouwen richting je huidige lesgeefster, maar gewoon eens omdat een totaal andere aanpak wonderen kan verrichten. Bovendien is het soms heel verfrissend hoe een neutraal persoon, die jullie geschiedenis niet kent, er naar kan kijken.
