
Anderhalf jaar geleden heb ik een jonge pony gekocht, ze kwam na afspenen uit de UK naar NL en heeft daar tot 2,5 in een soort opfok gestaan. Toen ze bijna 3 was heb ik haar gekocht, eerst driekwart jaar gestoken in de basis qua gedrag, grondwerk en longeren.
Daarbij stond ze 24/7 op de wei. We hebben allerlei leuke dingen gedaan zoals wandelen op vreemde locatie, naar een trailpark en een rasshow aan de hand. Dat was spannend, maar werd prima opgepakt. Over het algemeen gewoon een stoere dame.
Eind vorig jaar is ze 2,5 maand naar een professionele stal gegaan om zadelmak te maken. Daar was ze vlug, een beetje rillerig maar wel braaf. Daar en thuis heb ik nog een keer of 5 gereden. Helaas toen één keer gevallen door een stom ongeluk waarbij de longeerlijn los kwam en ze in paniek raakte omdat deze tegen haar benen kwam.
Die winter heeft ze weer ongeveer 2 maanden vakantie gehad en heb ik haar daarna thuis voorzichtig onder begeleiding van mijn instructrice opgepakt. Op verschillende locaties gereden, maar toch schrok ze weer een keer en lag ik er weer naast.
Dit kwam deels omdat ze het eng vond dat ik wat begon te stuiteren in het zadel en mijn balans verloor.
Na deze val hard bij mijn instructrice gewerkt aan vertrouwen, meer in het werk zetten en mijn eigen rij skills. Hierbij heeft ook mijn instructrice op haar gereden en heeft een kennis haar mee op de eerste buitenritten genomen. Dit ging allemaal super. Ze blijft vlug, maar vooralsnog braaf. Daarbij stond ze overdag buiten en 's nachts op stal.
Helaas ging het twee weken geleden toch weer mis. Alle paarden waren wat fris, ze stond wat hoog in het voer, het was de 2e keer dat ik er op zat na een week vakantie. Dus de omstandigheden waren misschien niet ideaal, maar ik vertrouwde erop dat ze inmiddels braaf genoeg was.
Als snel schrok ze toch weer ergens van en na 1,5 rondje stuiteren op haar rug kon ik het niet meer houden want ze ging alleen maar harder door paniek..?

Nu zit ik thuis met een gebroken sleutelbeen en draaien mijn hersenen overuren.

Ponylief was na de val ook echt een aantal dagen overstuur, maar doet het inmiddels onder mijn instructrice weer netjes. Deze rijd haar nog even om het goed af te sluiten en daarna gaat ze weer even een paar maanden op de wei. Dan kan ik rustig herstellen en kunnen we dmv grondwerk en wandelen etc. weer wat aan vertrouwen werken.
Maar door al het vallen heb ik behoorlijk wat spanning en angst opgebouwd bij het rijden. Zowel ik als anderen om mij heen hebben al gezegd dat ik ook goed na moet denken of ik dit wel nog een keer wil proberen of dat ik misschien moet concluderen dat de match er niet is onder het zadel.
Ik merk aan mezelf dat ik het nog niet los kan laten, zeker aan de hand is het zo'n fijne pony. Ze is ook niet enorm angstig ofzo, maar gewoon een rillerige jonge pony die als ze iets spannend vindt dus gaat rennen. Tenzij je er meteen bovenop zit, zoals de andere ruiters doen die er tot nu toe op gezeten hebben. Dit echte rennen heeft ze enkel nog bij mij gedaan.
Er wordt voor 2024 geen besluit gemaakt en we gaan echt hier goed over nadenken, maar ik wilde toch even mijn hart luchten.
Misschien is er hier iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt of wellicht nog interessante inzichten heeft van hoe om te gaan met een jong rillerig paard.
Edit: Zadel is nagekeken door een zadelpasser en pony is meerdere keren gecheckt door fysio en osteo. Gezien ze het bij anderen niet doet en bij mij wel lijkt een lichamelijk probleem niet het probleem. Maar ik kan altijd iets missen. Voordat we er weer op gaan wordt dit allemaal nogmaals gecheckt.
Alvast bedankt voor het lezen
