Bokt.nl

Mazida schreef:

_Lorette_ schreef:

Ik vraag me alleen af in hoeverre dit paard nog een therapeutische waarde heeft op 175 km afstand en verleasen lijkt me ook ingewikkeld. Daarnaast blijf je als eigenaar verantwoordelijk voor de kosten.

Overigens snap ik wel dat een dier niet als een wegwerp-artikel gebruikt moet worden. Er zijn veel mensen die alleen de leuke kanten van dieren houden kunnen accepteren. In dit geval kost het paard al 10 jaar geld zonder iets op te leveren en ik ben van mening dat je naast de verantwoordelijkheid voor een dier net zo goed een verantwoordelijkheid hebt naar jezelf en je gezin.

Voor mij is mijn paard geen wegwerpartikel, maar ik zeg eerlijk dat hij al jaren als een blok aan mijn been voelt. Ik heb hem ook weleens aangeboden als weidemaatje, maar dat voelde ook niet echt goed.

LWDaisy schreef:

Komen jullie echt te kort, of is het gewoon.. moeilijk?

Mazida schreef:

Ja, dan heb ik wat meer tijd om thuis te poetsen, te wassen, tijd voor de kinders. En tijd voor mezelf, misschien een keer een boek lezen of een film kijken. Ik heb nu 0 ME-time. Maar het voelt heel slecht om daar mijn paard voor op te offeren.

Fly_high schreef:

Mkango schreef:

LWDaisy: it's not about you. TS van advies voorzien, prima, een mening hebben, ook prima, maar dit topic gaat niet over jou en je eigen emoties betrekken op de situatie van TS zorgt niet voor een constructievere discussie of overweging.

Echt he, wat een vreemde reacties dit

Lekker boeiend dat iemand wel bereid is om levenslang droog brood te eten om stalgeld te kunnen blijven betalen, dat kun je TS niet zomaar opleggen. Er zijn ook nog kinderen in beeld waardoor het ethisch gezien extra twijfelachtig wordt.

Dan is laten slachten/inslapen IMO geen rare keuze. Dier heeft een mooi leven gehad en gezien TS inmiddels al 10 jaar voor een "nutteloos" paard betaalt geloof ik wel dat het echt om noodzaak gaat. Weggeven op die leeftijd kan alleen maar op ellende uitlopen, dood is dan minder erg dan eerst nog een lijdensweg in de snelle handel.

Bij mensen die meteen lopen te steigeren vanwege een gezond dier dat eventueel dood zou moeten ben ik wel hartstikke benieuwd of ze allemaal veganisten zijn of dat dan weer niet

Caboby schreef:

juval schreef:

je gezin, gezondheid en geluk is ook heel belangrijk.
Het paard merkt het echt niet als je hem laat inslapen.

Dat lijkt mij het meest humaan om te doen.

Want een dierenarts laat een gezond paard van 25 zomaar inslapen?

lies schreef:

Ik zie de logica niet. De geldzorgen zijn de oa oorzaak van je burnout. En de ME time. Ok, als jij je paard (a 200 euro p/m) wegdoet en dan een dag minder gaat werken, schiet je daar netto wrs niets mee op. Behalve dat je 8 uur meer ME time hebt. Die je ook zou hebben als je gewoon nu eventjes de ziektewet in gaat, eens alles op een rijtje gaat zetten en dan een beslissing neemt. In plaats van nu half in een burnout een beslissing nemen waar misschien spijt van krijgt.

Mazida schreef:

Enzo_Ollie schreef:

Voor mij viel vooral het eerste op, dat je bijna tegen een burn-out aan zit.
Krijg je voldoening als je bij je paard bent/naar het paard toe gaat? Als je hem zou inslapen of verkopen ben je misschien je stukje voldoening en rust kwijt dat juist zo belangrijk is bij herstellen, om nog maar niet te spreken van de emotionele kant van het verlies van een dier en combi burn out.... Is het ook mogelijk voor je om misschien met een psycholoog oid te praten?

En je je ziekmelden ivm de burnout is ook echt niet erg he TS, dan kan je misschien juist wat lucht krijgen en goed nadenken, want dit zijn geen makkelijke beslissingen!

Dan ga ik thuis alleen maar zitten malen.

Mazida schreef:

Eigenlijk heb ik de beslissing al een jaar geleden gemaakt. Laten slachten/inslapen. Ik durf het alleen niet uit te voeren omdat ik me geen moordenaar wil voelen. Wie ben ik om een levend wezen dood te laten maken ? Mijn man heeft er geen moeite mee. Onze kinderen gaan altijd graag mee naar het paard, hoe moet ik hen vertellen dat mama het paard heeft laten doodmaken?

Vanillia schreef:

lies schreef:

Ik zie de logica niet. De geldzorgen zijn de oa oorzaak van je burnout. En de ME time. Ok, als jij je paard (a 200 euro p/m) wegdoet en dan een dag minder gaat werken, schiet je daar netto wrs niets mee op. Behalve dat je 8 uur meer ME time hebt. Die je ook zou hebben als je gewoon nu eventjes de ziektewet in gaat, eens alles op een rijtje gaat zetten en dan een beslissing neemt. In plaats van nu half in een burnout een beslissing nemen waar misschien spijt van krijgt.

'Eventjes' in de ziektewet is geen structurele oplossing; de oorzaak van de stress blijft.

Mazida schreef:

Enzo_Ollie schreef:

Voor mij viel vooral het eerste op, dat je bijna tegen een burn-out aan zit.
Krijg je voldoening als je bij je paard bent/naar het paard toe gaat? Als je hem zou inslapen of verkopen ben je misschien je stukje voldoening en rust kwijt dat juist zo belangrijk is bij herstellen, om nog maar niet te spreken van de emotionele kant van het verlies van een dier en combi burn out.... Is het ook mogelijk voor je om misschien met een psycholoog oid te praten?

En je je ziekmelden ivm de burnout is ook echt niet erg he TS, dan kan je misschien juist wat lucht krijgen en goed nadenken, want dit zijn geen makkelijke beslissingen!

Ik zie hem misschien 2x per jaar. Ik voel vooral een morele verplichting naar hem om hem te onderhouden. Hij voelt nu vooral aan als een last, een blok aan mijn been. Maar toch houd ik van hem, daarom heb ik hem nog. Maar de gedachte aan 200 euro per maand kunnen besparen lijkt me ook heel fijn. Het liefst zou ik zien dat hij morgen vanzelf dood neervalt, maar dat gaat niet gebeuren denk ik.

Mazida schreef:

Eigenlijk heb ik de beslissing al een jaar geleden gemaakt. Laten slachten/inslapen. Ik durf het alleen niet uit te voeren omdat ik me geen moordenaar wil voelen. Wie ben ik om een levend wezen dood te laten maken ? Mijn man heeft er geen moeite mee. Onze kinderen gaan altijd graag mee naar het paard, hoe moet ik hen vertellen dat mama het paard heeft laten doodmaken?