Geplaatst Terug van weggeweest. Duke en ik heb een aantal turbulente jaren achter de rug.
Duke is een klein beetje bokt bekend geworden door zijn afval topic, misschien bij sommigen nog bekend, waarna hij zo’n 200 kilo is afgevallen.
Zo dun als hij toen was dat is hij nu niet meer. Hij heeft meer spieren en wat meer vetjes. Dit heeft enerzijds de reden dat ik 2,5 jaar aan het studeren ben geweest en hiervoor ver weg was. Anderzijds heeft Duke lang in de ziekenboeg gezeten. Hij blijkt een nogal gevoel SI gewricht te hebben die vaker niet dan wel goed zit. Dit resulteerde in af en aan op rust, longeren en weer rust. Rijden was er bijna niet meer bij. Inmiddels is hij net weer bekomen van de 3e keer niet goed (hij is compleet onderzocht door de dierenarts inclusief foto’s etc maar nergens is iets op te zien en is hij volledig gezond). We pakken de beweging rustig weer op en kijken of we zowel bij mij als bij hem de vetjes er een beetje af kunnen krijgen.
In de korte periodes dat we wel mochten rijden hebben we zeker niet stil gezeten. Zo hebben we ons heuse wedstrijddebuut gemaakt. We zitten nu op 4 winstpunten in de B. Maar al hadden we er 0, ik ben supertrots op Duke. We hebben enorm veel plezier en genieten van alles wat we doen. De kers op de taart was de opmerking op het protocol ‘geeft een erg ontspannen indruk, heel vriendelijk gereden’. Daar doen we het voor. Vaak eindigen we niet hoog en hebben we 1 tot geen winstpunt. Maar hè, 1e van onder is nog steeds 1e
Genoeg gepraat. Hier een samenvatting van onze wedstrijdperiode die nu weer enigszins op 0 staat gezien we nu liever buitenritjes maken en rijden zonder druk van een aankomende wedstrijd.
Klein paspoort:
Duke vd lage Wierde
Haflinger X Fries
13 jaar
1.58 hoog
B+4
Allereerst hebben we geoefend op vreemd terrein, daarna vonden we ons wel klaar voor een wedstrijdje.
De dag is aangebroken en we staan er op ons paasbest bij
Inrijden (ja ja ik heb na deze wedstrijddag die cap eerst maar anders gedaan)
Tijdens de proef. Zowel bij hem als mij wat spanning en dat is te zien. Vooral in de 1e proef. Ik heb vooral enorm opgetrokken schouders. In de foto’s verderop is dit al minder. Van mezelf zit ik zo kaarsrecht, dit is eigenlijk altijd zo.
1e proef:
2e proef:
Daarna nog een aantal keer op wedstrijd. Dit was de laatste keer in februari:
Ik ben eigenlijk gewoon trots op m’n buffel dat hij zich zo braaf gedraagt. Tussen alle heethoofden loopt hij relaxed en doet z’n ding. Zelfs de bloemen overal rond de ring die elk paard eng vond liep hij zonder enige angst. Trots op m’n kanjer!
Groetjes van ons!
Commentaar mag, maar hou het lief!
