bij ons ging het zo

In januari ben ik trotse eigenaar geworden van mijn vriendje Ice, een stoere Arabier van nu net 6 jaar. Ondanks dat hij de laatste 2 jaar alleen maar op de wei heeft gestaan heeft hij al veel meegemaakt in zijn leven. Met 6 maanden al op de paardenmarkt en met drie jaar al ingereden. Nu is hij bij mij en zijn we samen een nieuw avontuur aangegaan. 3 weken na de komst van Ice, ben ik aangereden en heb ik een wervel gebroken, ik dacht op dat moment echt dat ons nieuwe avontuur daar al zou stoppen. Gelukkig gaat mijn herstel beter dan verwacht en mag ik weer rustig aan met hem aan het werk (vanaf de grond). Sinds afgelopen week merk ik zo een verandering in karakter naar mij, hij is zachter geworden, meer toegankelijk en heeft vertrouwen in mij. We leren samen heel snel en ik zie dat hij plezier heeft in het leren. Ik begin hem en zijn maniertjes te begrijpen, daardoor ben ik zo gemotiveerd om met hem verder aan de slag te gaan. De eerste drie weken twijfelde ik zo aan mezelf of ik wel goed had gedaan, hij liet zich niet pakken, maakte geen contact, erg angstig bij benaderen in de box. Tuurlijk weet ik hoe belangrijk geduld is maar toch maakt het je onzeker. Gelukkig ben ik er nu van overtuigd dat Ice en ik een super team zullen worden

