Geplaatst 
Om maar even aan het begin van de ellende te starten. Rond september vorig jaar had ik met paardlief een ongelukje tijdens het springen, ze tikte heel banketstaaf met haar voorbeen (laat ik het even de knie noemen) tegen een balk aan en stond vervolgens op drie benen. Mega balen natuurlijk, paard op rust, elke dag koelen en stappen. Na enkele dagen too de zich ineens een dikke pees waar daarvoor niks zichtbaars was en liep ze niet helemaal lekker. Gewoon blijven stappen en koelen was het advies van de DA en als ze weer goed liep mocht ze weer opbouwen.
Eind september was ze weer goed, en een paar keer rustig gereden tot we per 1 oktober naar een nieuwe stal gingen waar mijn paard lekker de hele dag buiten zou kunnen staan ipv maar een paar uurtjes.
Dit ging heel goed, totdat ze een paar weken later in de nieuwe kudde een trap kreeg precies op het spronggewricht van het linker achterbeen. Helaas het risico van een nieuwe kudde, hoort er een beetje bij maar het was toch wel een nare plek. Sprong was dik maar liep niet kreupel. Eerst een tijd gestapt en gekoeld, daarna toch er weer op omdat de sprong mooier dun werd van rijden.
Dat ging goed tot ze ineens halverwege een buitenrit stokkreupel was op datzelfde spronggewricht. (Was echt halverwege zonder aanleiding). DA er weer bij, aan de metacam en een paar weken stappen en koelen tot de sprong dun zou worden. Maar dat werd hij niet. Dus halverwege december (een paar weken nadat de DA was geweest) paard opgeladen en naar de kliniek gebracht.
Kreupelheid onderzoek gedaan was ze met vlag en wimpel doorheen kwam, ze liep écht zuiver. Daarna nog uitgebreid foto's en echoes gemaakt die eigenlijk heel positief waren. Geen artrose, geen schade aan het bot, geen schade aan de pezen, alleen een dikke kneuzing in de sprong waarvan de DA dacht dat die mogelijk bij bepaalde bewegingen tegen de pees aan duwde. Dat verklaarde het plotselinge, tijdelijke kreupelen dus wel.
Een uitgebreid opbouwplan meegekregen voor 7 weken in totaal. Na die 7 weken liep paardlief ook weer als een zonnetje en had ik de eerstvolgende wedstrijd alweer ingeschreven...
... Totdat ze 4 dagen voor de desbetreffende wedstrijd ineens stokkreupel was met een dik been. Niet alleen dat, er zat een mega (oppervlakkige) wond op de knie van haar linkerbeen. Iets wat ze 's nachts op stal moet hebben gedaan en tot op vandaag is het een raadsel hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen. Ze kon echt amper lopen, dus onmiddellijk dierenarts erbij gehaald, eenmalig injectie met antibiotica en daarna twee maal daags een antibiotica spuit en metacam om een eventuele infectie van het gewricht te voorkomen. Weer voorzichtig aan de hand stappen, wond schoon houden en flink honingzalf smeren.
2 weken verder was de wond gelukkig weer dicht, been weer dun en liep ze weer zuiver. We waren weer klaar om te gaan rijden!
... Voor drie dagen want daarna stond ze weer met een dik been. Wéér linksachter. Deze keer was het een mok plek. Nou weet ik dat mijn paard sowieso gauw dikke benen krijgt, en dan is het echt van belang dat ze goed in beweging blijft, want dat is het enige waar het been weer dun van wordt.
Dus mok behandelen, en ondertussen wel blijven rijden om het been dun te houden, zolang zij comfortabel kan lopen.
Dat ging goed! Nog een (succesvolle!) wedstrijd gereden, paard was happy. Totdat, 3 dagen na de wedstrijd, ze niet gelongeerd wilde worden. Dat was niks voor mijn paard, die is normaal altijd heel braaf.
Toch even doorgezet om te kijken wat er aan de hand was, en inderdaad, kreupel op de rechtervolte, rechtuit en linksom niks aan de hand.
Uiteraard opgehouden, alleen nog maar aan de hand stappen en verder behandelen met de mok.
Inmiddels doe ik dat nu bijna 2 weken, de mok is 90% verbeterd en het been is ook 90% minder dik. Ze loopt ook 90% beter, maar nog niet perfect. Linksom geen probleem maar rechtsom op de (kleine) volte net een beetje kort en een fractie onzuiver? Het is nog maar moeilijk te zien.
Ik behandel nog even lekker door, de wedstrijd die ik lange tijd terug voor volgende week had opgegeven kan ik wel afzeggen lijkt me zo.
Het zit me nu gewoon even heel hoog. Mijn paard staat inmiddels al bijna een half jaar stil en dat terwijl ze daarvoor eigenlijk nooit wat had.
Ik baal gewoon ontzettend en hoop heel hard dat als de mok helemaal weg is ze gewoon weer lekker loopt.
Wedstrijden, dierenarts kosten en trainingen vind ik allemaal niet belangrijk, wil gewoon dat mijn paard goed is, gezond is en het nou eens klaar is met al dat gedoe.
---
Excuus voor de typfouten, schrijf vanaf mijn telefoon.
