Geplaatst 
Maar limonade proberen te maken kan ook. Een van mijn terugkerende goede voornemens sinds ongeveer.. 2012? 2015? Zoiets? Is dat het echt, maar nou echt serieus, mijn jaar ging worden, met bijbehorende paarden- en wedstrijddoelen uiteraard
Wie enigszins op de hoogte is van mijn spannende achtergrondverhaal weet dat er meestal weinig goeds van komt, maar ik blijf vol goede moed beweren dat dit nu ECHT gaat lukken. Met dezelfde instelling ook 2022 ingestapt, ik ben weer een jaartje ouder, niet bepaald wijzer, en god wat laten die doelen van 2012 lang op zich wachten 
Januari
Was een prachtige maand voor mij, het ging namelijk al paar maanden ernom goed met Fly! Na ruim 1,5 jaar aanmodderen met blessureleed, waaronder ook ongeneeslijke kwalen (HKO + cyste, al zal ik details weglaten om hier geen medisch topic van maken) leek het ons eindelijk gegund te zijn! Ik heb talloze buitenritten gemaakt, zoals ik het altijd het liefst met Fly deed, alleen met ons tweetjes lekker naar het strand of naar het bos de rust en ruimte opzoeken, het liefst vroeg in de ochtend zodat ze lekker benen kon strekken. En wat voelde het altijd fijn en vertrouwd, met mijn draak van een merrie die ook in het vuur voor mij zou gaan en voor de duivel niet bang was
Na heel lang weggeweest hebben we ook nog op wedstrijd kunnen springen, en wat was ze dan prachtig en stoer
Februari
... en toen ging het weer niet goed met Fly. Niemand anders merkte er iets van op, ze liep toch zo goed als zuiver en ze blijf op het eerste gezicht haar oude pittige zelf. Maar toch zag ik er weer pijn in kruipen, er was net iets niet goed voor mijn gevoel, net iets minder fanatiek, iets stijver, een klein beetje vocht op een van haar probleemplekken.... Dan maar weer terug naar onze vaste ritme, opladen en weer naar de kliniek, weer onderzoek. Diagnose bleek waar ik het meeste voor bang was, pijn vanuit haar slecht straalbeen/cyste speelde weer op en ze had daarbovenop ook nog een flinke compensatiepeesblessure te pakken. Gezien het totale beeld en medisch dossier van afgelopen 1,5 jaar was dvies van behandelende arts euthanasie... Second opinion van een andere orthopeed gevraagd, hetzelfde advies. Het duurde al zo lang en we hebben haar al zo veel kansen gegeven, was het wellicht toch wel het juiste moment om de strijd op te geven?
Mijn dierenarts heeft mij nog gevraagd om rekening te houden met Fly haar karakter, en ja karakter had ze genoeg voor 10 paarden, dat weet ik zeker. Ze was geen weidemaatje, geen knuffelpaard, helemaal geen mensenpaard om mee te beginnen, op stal blijven kon ze niet tegen en rustig aan doen stond niet in haar woordenboek. Ik vroeg me dan af, voor wie zou ik het doen als ik haar nog meer kansen zou gunnen?
Maart
Fly is 16 maart rustig ingeslapen....en nu zit ik weer te janken
Ik heb er geen woorden voor, hoe erg ik mijn meisje nog steeds mis.
April
Nadat Fly er niet meer was zat ik enorm te twijfelen of ik er nog behoefte aan had, het hele paardengebeuren met alle teleurstellingen en verdriet. Maar het bleef kriebelen, want aj dit keer ging ik het allemaal wel goed doen, ik ging verstandige keuzes maken en geen kneusje meer kopen maar een gezond paard om lekker lol mee te hebben
Zo is Henkie op mijn pad gekomen
gewoon op marktplaats gevonden, voor een heel vriendelijk bedrag ook nog want zo lief en schattig en vriendelijk als hij is, had die volgens de verkoper zo hier en daar ook een gebruiksaanwijzing, en vooral heel weinig ervaring voor een paard van zijn leeftijd. Ik ben nog van tevoren gewaarschuwd dat ik er beter geen dressuurprestaties van kon verwachten
en we konden lekker aan de slag. Mei
Henkie bleek heel wat meer in zijn mars te hebben dan wat ik ooit zou durven te verwachten, hij was zo braaf en zo stoer en wat was ik blij met hem
Juni
In juni ons wedstrijddebuut als combinatie gemaakt, voor Henk ook zijn eerste officiele springwedstrijd. Het was vreselijk spannend, hij was zeiknat op de trailer, niet heel gek gezien hij nauwelijks reiservaring had, stilstaan met opstappen zat er niet in, publiek was levensgevaarlijk en die cavaletti-hoogte hindernisjes waren ook niet zomaar te vertrouwen
Maar na de eerste hindernis vond die het spelletje wel hartstikke leuk en zo hebben we 2 foutloze rondjes gesprongen 
Omdat het te mooi was om waar te zijn, bij gebrek aan paardenproblemen heb ik spontaan besloten om me ff zelfs te verongelukken
Na een klein fietspongelukje ff buiten bewustzijn op straat gelegen, een ambulansrit en een hersenschudding diagnose verder mocht ik weer naar huis met advies om rustig aan te doen.Voor wie het boeiend vindt om verwondingen te kijekn, ik vond mijn nieuwe paarse permanente make up in ieder geval heel chique
beetje jammer dat ik ook de helft van mijn voortanden (weer ) kwijt was, maar goed vervangen is makkelijker dan helemaal voor het eerst kunstmatig spul plaatsen, en je kan het als extreem tijdig onderhoud zien Spoiler:
Rustig aan doen zat er uiteraard niet in, ik was binnen een week in de boulderhal, binnen 2 weken op een bergtop
en binnen 3 weken weer op springwedstrijd Juli
Weer op wedstrijd dus, helaas zo'n beetje flauwgevallen na de barrage maar still worth it
Henkie deed het echt goed, we begonnen in juli ook met crossen, voor het eerst naar het strand geweest, weer genieten dus
Augustus
Wie mijn ander topic heeft gelezen weet wat er nu gaat gebeuren
Het ging allemaal lekker, we hadden medio augustus ons 1m debuut op de planning, en toen trof ik ineens mijn paard op 3 benen in de wei aan
Henkie kon zijn achterbeen niet belasten, we moesten hem met de trailer uit de wei halen. Het leek gebroken, wat was er nog meer te zeggen op dat moment...? Ik schaam me er nu een beetje voor, maar op dat moment dacht ik... laten we dit paard maar ook inslapen, al die paardenboel verkopen en dan ben ik er eindelijk echt definitief klaar mee. Achteraf gezien overdramatisch
maar wat voelde het rot, weer hoge dierenartsrekeningen, onderzoeken, weer die onzekerheid en angst dat ik weer voor een teleurstelling zou komen te staan. Al heel snel bleek het been niet gebroken, dat gaf wel hoop September
Zijn we naar Bodegraven geweest voor uitgebreid onderzoek en Henk zijn blessure bleek alleen een extreem zware kneuzing te zijn, mijn paard was niet kapot dus!
Hele ongunstige foto van ons, maar kijk eens hoe blij ik was om te horen dat ik 10 weken lang met mijn paard aan de hand mocht stappen
Oktober
Henkie naar een vakantieadres gebracht en hele maand geen paard van dichtbij gezien omdat ik in Thailand was
Paarden die ik wel (van een afstandje) heb gezien ook in mijn grid meegenomen zodat het on topic blijft 
Omdat ik weer niet heel sterk was in verstandige keuzes maken enz, nog eerste week van de vakantie mijn enkel verzwikt, daarna ff dengue opgelopen, ene of andere oorinfectie erbij en daarna nog schade aan trommelvlies door duiken met bovengenoemde oorinfectie (wel allemaal leuke dingen gedaan en nog steeds super trots op mezelf
). Ik zou kunnen blijven vertellen over alles wat er nog meer mis is gegaan, overstromingen, nare verassingen op onverharde bergweggetjes, mijn inherent gebrek aan gezond verstand, maar laten we terug gaan naar de paarden 
November
Het spreekt voor zich, zie mij eens weer op mijn paard rijden
Henkie mocht ook weer los in de wei. Ik heb die maand wel minstens 785 keer een hartaanval gekregen puur door hem idioot in de wei te zien doen
Onder het zadel ging het ook niet zonder tegenslag, ik nog mijn kapotte enkel niet zo heel erg goed belasten, balans had mijn beschadigde oor iets over te vertellen, en na al de ellende van mijn spannende reis was mijn lichaam het er niet mee ens om fatsoenlijk te gaan sporten. Oh, bijna vergeten, ik heb nog ff tussendoor covid gehad, dat hielp ook niet bepaald. Zowel Henk als ik kregen het al heel benauwd van 5 rondjes draven zeg maar December
Het ging niet heel aanmoedigend, maar toch bleef het kriebelen om het hele paardrijden weer wat meer gericht op te pakken. Gezien springen nog niet kon en ik er moeite mee had om op mijn kont te blijven zitten
zijn we gaan kijken of we misschien toch wel iets van een (heel diep verborgen) dressuurtalent hadden. Ik ben zachtjes gezegd geen bijzondere dressuurruiter, zou niet in een dressuurzadel kunnen zitten om mijn leven te redden en Henk zijn levensprestatie was B+1. Maar proberen kan geen kwaad, dus dan toch maar voor een rondje B ingeschreven met als enige verwachting dat ik graag op mijn paard wilde blijven zitten.Het ging wel verbazingwekkend goed en na 2 wedstrijden zijn we B+7
en met allemaal ambities en plannen die ik nooit van mezelf zou verwachten. En we vonden het hartstikke leuk en gezellig ook nog 
Kijk eens Grote Henk een chique dressuurpaard zijn, jammer genoeg geen actiefoto's, ik ga vaak alleen op pad dus verder dan slechte selfies end. komen we meestal niet
Last but not least, we zijn inmiddels weer begonnen met springen, uiteraard op het niveau van paar losse kruisjes nog. Tot nu toe heb ik 2x springles gehad en ben 2x nogal overdramatisch eraf gebokt, want Henkie wordt blijkbaar ineens een wilde hengst als hij hindernissen na al die tijd weer ziet, en ik ben iets te weinig Penny om hem te kunnen temmen
Dus mijn blessurebingokaart bevat nu ook nog gekneusde ribben en ene of andere vage schouderblessure waar ik weinig nuttigs mee kan En op zulke momenten mis Fly nog 1000x zo hard als normaal, als ik nog mijn lieve pony had, ehh... Maar goed, ondanks mijn beschadigde vertrouwen in Henk en lichaam dat er al behoorlijk klaar mee is, heb ik gisteren heel ontspannen en netjes kunnen springen en Henkie lijkt door te hebben dat zichzelf zo enorm opfokken echt niet hoeft 2023
Geen concrete doelen, als we allebei enigszins gezond blijven is het al mooi geweest
Ik wil vooral wat vertrouwen (terug)krijgen in mijn paard, want ik merk dat het revalidatietraject inclusief nasleep ons allebei mentaal veel meer heeft gekost dan dat ik eerst dacht. En een crossje rijden zou onwijs mooi zijn, maar dat zijn van die dromen die ik nog niet durf te hebben
