Geplaatst Maar naast mijn opa had ik ook nog een lease pony rondlopen.
Opa
Pony
Het voorjaar verliep niet heel bijzonder. Lekkere ritjes gemaakt met de lease pony voor de wagen richting de schaapskooi in Ermelo en lekker op bezoek bij mijn opa om een beetje vrijheidsdressuur te doen. Vooral om hem geestelijk blij te houden. Niks officieels gewoon een beetje lol met opa
Vlak voordat de zomervakantie begon het gerucht dat de manege waar ik werk verkocht zou gaan worden. (iedereen wist dat het bedrijf te koop stond maar de eerste 2 jaar hoorde we vrij weinig) Dit nieuws bracht, logischerwijs, een boel onrust mee. Al snel werd duidelijk dat inderdaad de manege verkocht was. De hele zomer is het werk gewoon doorgaan als normaal en werd die tijd vooral gebruikt door de nieuwe eigenaar om alles duidelijk in beeld te krijgen.
De laatste dag voor de zomervakantie ging ik weer naar opa toen. Hoewel hij er nog goed uit zag stond hij niet meer bij zijn normale clubje paarden. Ook liet hij zich wegjagen bij mij. Iets wat nog nooit was gebeurt. Ook zijn oog opslag begon te veranderen. In combinatie dat hij de winter van 2021/2022 pittig vond, hadden we het besluit genomen dat dit zijn laatste jaar zou worden, en dat we voor 2023 afscheid zouden gaan nemen van hem.
Aan het eind van de zomervakantie werd duidelijk dat de nieuwe eigenaar de lease eruit zou gooien en dat lease klanten de eerste keus hadden om deze dieren over te nemen. De schrik sloeg mij echt om het hart op dat moment. Want 2 dieren kon ik niet betalen. Maar afscheid nemen van alle 2 binnen enkele maanden kwam ook best rauw op mijn dak. En dan? Paardloos door het leven?
Ik kan jullie zeggen, toen heb ik toch even een maand zwaar depri rondgelopen. Kon toen ook weinig genieten van mijn tijd met de lease pony.
Maar alsof mijn opa het wist maakte hij de beslissing voor mij. Want in de zomervakantie ging hij heel snel bergafwaarts. Hij kwam totaal niet meer mee in de kudde. Van leider tot onderste in rang vallen. Afvallen omdat hij niet meer echt bij de hooi ruifen kwam. Nog maar 1 maatje van de 50 dieren die er stonden. Hij was gewoon niet meer het paard wat ik al bijna 10 jaar kende. Uiteindelijk heb ik 31 augustus afscheid genomen van mijn lieve, grappig boevenkop.
Zelfs de dierenarts die schrok hoe snel hij insliep. Binnen enkele minuten was hij weg.En dezelfde week dat ik de dierenarts belde om opa te laten inslapen heb ik besloten mijn lease pony toch over te kopen. Geen keuring of niks. Gewoon handjeklap en alsjeblieft. Dus per 1 september was ze van mij. En hoewel ik de eerste 2 maanden er behoorlijk moeilijk mee had, want het voelde aan alsof ik mijn opa liet inslapen voor een pony waar ik wel wat mee kon, probeerde ik toch te genieten van haar. Door met name ritten te maken die onder lease lastig waren omdat er veel haken en ogen aan zaten qua regels.
Maar nu, de laatste maand van het jaar? Nu heb ik vrede mee. Opa was echt op, hij was er klaar mee. En alle aanwijzingen waren er ook naar. En de lease pony? Die is helemaal aan het op knappen. Ander voer, hele dag naar buiten. Veel menwagen ritten. Minder in de lessen lopen. Ze valt duidelijk af en zit beter in haar vel. Zelfs de klanten van de manege valt het op.
We doen veel nieuwe dingen en ik ben super trots op haar.
En de manege? Ik werk er nog steeds. Maar wel onder de nieuwe eigenaar en deze is het terrein en manier van bedrijf leiden flink aan het aanpassen/opknappen. Ik heb veel zin in het nieuwe jaar. Wil weer lekker lange ritten maken. En zit zelfs te dromen om eens de Veluwe Trail te gaan rijden of een mooie rit te maken van loge adres naar loge adres. Maar of ik dit al gelijk in 2023 durf uit te voeren? Geen idee, de tijd zal het leren
