Geplaatst 
Halverwege verloor ik mijn paard door een ongeluk en eindigde ik het jaar met een nieuw vriendje. Storm een appaloosa van toen bijna 14 jaar. Een super leuk, druk en extrovert ding. En zo startte ik 2022 in januari met Stormi. We hadden heel veel plannen. Ik wilde hem beleren en misschien zelfs op vakantie naar de Veluwe. Ik had een zadel gekocht en was serieus met hem aan de slag. Ook kwam er een fotograag langs (Kaylee van Delft) voor wat kunstige foto's van mijn vriendje.
1.
2.
Ik vierde zijn verjaardag met een heerlijke shoot.
3.
En we gingen echt serieus aan de slag met rijden en lessen. We wilden immers naar de Veluwe. Dus ook wandelen stond op de planning.
Maar hoe langer en vaker we aan het oefenen waren, des te meer ik merkte dat alles op eigen terrein heel goed ging. We hadden veel lol, maar konden ook enorm botsen. Om dan direct erna weer te knuffelen en chillen.
In maart nam ik hem mee in de trailer naar een bos in de buurt. Goed voorbereid met trailer laden en wandelen gingen we op pad. Maar eenmaal aangekomen raakte Storm overprikkeld en in paniek en schoot hij binnen no time weg. Halster kapot, touw kapot en dan kan je niets anders dan kijken hoe je paard wegrent. Gelukkig ging hij achter een ander paard aan en had ik hem vrij snel te pakken. Dat was voor mij het moment dat ik mij realiseerde dat ik misschien wel heel blij werd van wandelen en op pad gaan, maar mijn paard het allemaal veel te spannend vond. Zeker kijkend naar het verschil in gedrag ten op zichte van thuis en van het erf af. Al was het maar een paar meter. Wat ga je dan doen? Zo begon een lange tijd met denken, overpijnzen en heel veel tranen. Dol als ik op Storm was (en nog ben) wist ik ook dat ik niet voor altijd plezier kan hebben met een paard als je niet naar buiten kan. Want op pad vind ik het leukste wat er is. En ik ga niet een paard elke keer aan stress blootstellen omdat ik er wel van geniet.
Dus genoten we van knuffelen, op het eigen terrein dingen doen en van zijn heerlijke expressieve karakter. Want hij had echt zo veel progressie geboekt in het laten zien wat hij kon. Opeens showde hij zijn moves. En dat was genieten.
4.
5.
Ondertussen ging ik een beetje aan de slag met onze famillie-fjord. Rimska van toen (bijna) 26. De vakantie op de Veluwe was namelijk geboekt, dus ik had het wilde plan opgevat om dan met onze pensionado op pad te gaan. De eerste ritjes met Rimska waren wild.
Na 1.5 jaar op pensioen te zijn geweest vond ze het maar wat leuk om weer mee te mogen. De keren dat ik een bokkend, knorrend en zijwaarts scharend paard onder mijn kont had zijn niet op één hand te tellen. Het is altijd al een pittig ding geweest, maar toen ze door had dat ze weer iets meer mocht dan stapritjes ging ze aan. Waarom dan met pensioen? Ze is in eerste instantie met pensioen gegaan na een ongelukje in 2021. Joep overleed in juni 2021 aan een longontstekeking na een val in de sloot op de pensionstal waar ik met hem stond. Rimska is dol op zwemmen. Vroeger, toen ze jong was, ging ze in de sloot staan of in een meertje als het wat warm was. Toen kon ze er nog uit klimmen. In de zomer van 2021 is ze ook 'gaan zwemmen' in de hitte en er niet meer uit gekomen. Met een spierbevangenheid tot gevolg. Daarna bleef ze dit doen met warme dagen. Hekken maakten niet uit. Als laatste redmiddel zijn we naar een paardenreader gegaan die we weinig informatie hadden gegeven. Die noemde gelijk dat Rimska het zo stom vond dat ze 'niet mocht zwemmen'. 
Dus wij hebben beloofd dat ze bij de eerste warme dag naar het strand mocht. 6.
7.
En trainden we verder voor de Veluwe. Nog steeds met een hoop spektakel.
En toen was het zo ver. We stonden op de Veluwe. Een fantastische vakantie waar ze nog steeds net zo enthousiast en druk was. Zo erg dat ze me er zelfs af heeft gegooid met wat wilde sprongen en dat is in de tien jaar dat we haar hebben, nauwelijks gebeurd.
8.
9.
Ondertussen had ik de moeilijke beslissing genomen om afscheid te nemen van Storm. Hij wilde het aller, allerliefste thuis zijn en daar leuke dingen doen. Ik wilde écht heel graag apart. En soms is het voor jezelf én voor je paard beter om afscheid te nemen. Hij is gelukkig niet ver gegaan. Hij is naar mijn moeder gegaan die juist heel graag op het thuisfront blijft met haar paard. Ik zie hem dus nog meer dan genoeg en krijg elke keer nog een kusje van hem haha.
Ik had nog meer conclusies getrokken. Ik ben niet zo'n ruiter. Ik wandel graag en vind mennen altijd heel leuk. Daarnaast was ik ook wel 'klaar' met het oplossen van andermans problemen. Ik heb ontzettend genoten van het oplossen van de traumas die Joep had. En ook het process van Storm vond ik facinerend. Maar een paard dat gewoon van een goed plekje komt waar ik vooral van kan genieten: dat is toch ook wel heel erg leuk. Dus langzaam vormde een plan om een A pony veulen / jaarling te kopen. Maar dan wel één die altijd een fijn huisje heeft gehad. En zo vond ik op Facebook een foto van een shetlander-merrie veulen van nog geen week oud. De blik was behoorlijk eigenwijs en ik dacht: die is leuk! Toen ik ook nog las dat ze opgroeide op een paddock paradise was ik echt enthousiast. Dus ik ging op kraambezoek toen mevrouw nét twee weken was.
Ik was al snel verliefd natuurlijk. Want er zat toch een karakter in dat kleine ding. En nog steeds want inmiddels is dat kleine ding mijn pony.
Haley is een dametje waar een behoorlijke kop op zit. Maar ze is vooral ontzettend lief en vind alles gezellig. 
Vanaf het moment dat ik aangaf dat ik haar graag over wil nemen, ben ik bij alles betrokken geweest. We zijn naar de keuring geweest en hebben gewandeld in het bos met haar moeder. Helaas is ze ook geopereerd geweest, maar ook dat is goed gegaan.
Wandelen in het bos met mama
Twee weken geleden is ze bij mij gekomen. Rustig afgespeend en altijd buiten gelopen. Precies wat ik ook zou doen. Ze staat in een heerlijk paddock paradise met andere paarden en speelt hele dagen. Eén of twee keer per week gaat ze mee een kwartiertje wandelen. Alleen of met andere paarden. Ze vind het heerlijk. Ze is duidelijk in haar communicatie en een echt meisje-meisje. Heerlijk expressief. Precies waar ik van hou. En ook nog eens down to earth. helemaal perfect.
Ik geniet van alle kleine baby dingen die we samen doen. Wat voornamelijk ik zittend op de track is, kijkend naar mijn veulen.
Ze is vernoemd naar Haley uit Modern Family. Die heeft ook van die mooie grote ogen (een running gag in de show
)Ik kijk in iedergeval echt uit naar 2023. Ik ben ontzettend benieuwd wat ik allemaal mee ga maken met het kleintje.
(En onze andere paarden, want die komen bij mijn moeder aan huis te staan ) 
En ik moet zeggen dat ik ze mooi vind.