Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-08-22 09:09

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 09:09

Chico is 5 mei overleden op 34 jarige leeftijd. Hij is heel gezond 31 geworden maar door zijn ESS zijn de laatste 3 jaar pensioen soms zwaar geweest.
Nu hij er niet meer is besef ik pas wat een zorgen, tijd, en geld dat heeft gekost.

Ik begin er niet meer aan om 3 grote redenen:
Als 1e en meest belangrijke kan ik een paard hier niet bieden wat ik vind dat ze nodig hebben : 24/7 keuze om binnen of buiten te scharrelen. Of tenminste een hele dag buiten , óók in de winter. En de locaties die er zijn zitten te ver weg of zijn buiten budget.
Als 2e wordt een paard voor mij gewoon onbetaalbaar tegenwoordig.
Als 3e: denk niet dat een ander Chico kan vervangen na 27 jaar samen.

Ik ben nu 49, ga voor het eerst naar een vakantie zitten kijken in 27 jaar en kan eindelijk eens geld sparen.... voor mij geen eigen paard meer.

**Geplaatst**: 22-08-22 09:17

Geplaatst: 22-08-22 09:17

Ik neem na Fan ook geen nieuwe meer.
De kosten staan niet meer in verhouding tot het plezier. Ook een geschikte pensionstal vinden is geen dien meer. En idd alle zorgen die erbij komen kijken.
Ik heb momenteel echt veel schik in de hondensport, dus daar kan ik me dan volledig op richten. En ik zou dan ook een halve dag minder kunnen gaan werken, weer eens onbezorgd op vakantie.
Ik zie veel voordelen, hij is nu 22,5 en ook zolang van mij, dus het zalvast een groot gemis zijn. Maar het is mooi geweest, als hij overlijdt.

**Geplaatst**: 22-08-22 18:18

Geplaatst: 22-08-22 18:18

Na 30 jaar paarden aan huis vorig jaar voor mijn laatste paard een geweldige plek gevonden.
Het jaar ervoor mijn merrie, na 18 jaar gehad te hebben, moeten laten inslapen.

Heel bewust gekozen om minimaal 1 jaar geen nieuw paard te kopen en te kijken hoe het zonder paard bevalt.

Nu na ruim een jaar wil ik geen paarden meer. De rust van niets hoeven regelen, de dazen, het regelen van de mest afvoer, het weiland onderhouden en alles erbij aan verzorging etc. heerlijk!

Heb vijf honden en ben fanatiek met jachthondentraining, geef workshops en doe mee aan wedstrijden, zou niet weten waar ik nog tijd zou hebben voor een paard.

Overwegen nu wel ons huis te verkopen in verband met teveel grond. Zou tevreden zijn met 2000 m2 als tuin.

Nog geen spijt gehad dus. Scheelt dat hij op een werelds plekje terecht gekomen is natuurlijk.

**Geplaatst**: 22-08-22 18:52

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 18:52

Waar ik nog niemand volgens mij over gehoord heb, is iets waar ik de laatste jaren vaker aan moet denken, wat als met mij iets gebeurd, wat gebeurd er dan met mijn paardjes? Ze kunnen als het goed is nog wel wat jaren mee, maar mijn belangstelling voor nieuwe aanwas is eigenlijk wel weg.

**Geplaatst**: 22-08-22 18:56

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 18:56

mijn dochter 'erft' de paarden als er iets zou gebeuren. Er zal dan ook wel een spaarpotje zijn om de verzorging mee te betalen.

**Geplaatst**: 22-08-22 19:00

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 19:00

Mijn paard is nu drie jaar dood. Hij is 25 jaar geworden en ik heb hem 15 jaar gehad. Veel mooie dingen beleefd maar ook veel zorgen gehad i.v.m. zijn gezondheid. Dat laatste (en een jong gezin) deed mij besluiten om geen nieuw paard meer te kopen. Maar nu mijn dochter ook paardengek is, begint het toch weer te kriebelen. De zorgen houden me nog steeds tegen.

**Geplaatst**: 22-08-22 19:00

Geplaatst: 22-08-22 19:00

vierspan schreef:
Waar ik nog niemand volgens mij over gehoord heb, is iets waar ik de laatste jaren vaker aan moet denken, wat als met mij iets gebeurd, wat gebeurd er dan met mijn paardjes? Ze kunnen als het goed is nog wel wat jaren mee, maar mijn belangstelling voor nieuwe aanwas is eigenlijk wel weg.

Vast gelegd bij Notaris inmiddels is mijn ene paard overleden en de ander is op dit moment heel goed verkoopbaar

**Geplaatst**: 22-08-22 19:16

Geplaatst: 22-08-22 19:16

Wat een mooi topic!
Mijn leeftijd begint ondertussen met een 6. Bijna mijn hele leven paarden gehad, de laatste 20 jaar thuis. Wij fokken, rijden, fokken wat op ....Het is een way of life en een leven zonder paarden kan ik me moeilijk voorstellen. Man met pensioen, dus die heeft ondertussen wat meer tijd, ik werk zelf fulltime buiten de deur.

Alles is hier nog 'up en running'. Dat betekent 3 eigen paarden op stal en 3 'pensionpaarden' (eigenaren zijn tevens onze hulptroepen). Dan nog 3 jonkies van 2 jaar, waarvan 2 deze winter weer thuis komen. En nog een veulen op komst in 2023. Ennnnnn ik heb nog een Groninger merrie er bij gekocht, die komt in het najaar. Omdat ik wel klaar ben met de sportpaarden. Ik ga er niet meer op.

Maar ook hier de nodige twijfels, mijn man was het afgelopen jaar ziek en dat was in heel veel opzichten heftig. In de winter was dat echt loodzwaar. En je ziet dan hoe kwetsbaar het systeem is.
Verder - ondanks alle tijd en zorg en aandacht (en euro's!) die we er in stoppen - de nodige blessures gehad en best veel pech. Het financiële gaat ook tellen, dat kan ik niet ontkennen. En ondanks onze hulptroepen is het gewoon erg lastig om spontaan een paar dagen weg te gaan, ik word er soms bijna gestoord van dat ik alles zo ruim van tevoren moet plannen.
Ook ons grote erf (ik noem het vaak onze nederzetting :-)

) vraagt veel tijd en onderhoud - eigenlijk zijn we altijd bezig.

Dus de weegschaal gaat af en toe wel uit balans. Een leven zonder paarden, dat weet ik nog niet. Maar één paard ergens in pension, en daar een beetje rijden. Het klinkt eigenlijk wel aantrekkelijk.

**Geplaatst**: 22-08-22 19:19

Geplaatst: 22-08-22 19:19

Ik heb ook "mijn laatste paard".

De reden is simpel: ik hou ontzettend veel van haar, en elke zorg, opoffering en taak is het waard - omwille van onze band. Omwille van de klik die wij de eerste seconde maakten.

Ik denk oprecht niet dat ik dit gevoel ooit nog met een ander paard zal ervaren.
En voor minder dan hét gevoel doe ik het niet meer

Want eerlijk is eerlijk: we offeren er best veel voor op. Ik doe en laat heel veel voor mijn lieve Daisy. En dat doe ik met alle liefde van de wereld - zonder al die liefde en die band zou dat niet vol te houden zijn.

Dus nee, voor mij ook geen paard meer na mijn once in a lifetime horse

**Geplaatst**: 22-08-22 22:48

Geplaatst: 22-08-22 22:48

vierspan schreef:
Waar ik nog niemand volgens mij over gehoord heb, is iets waar ik de laatste jaren vaker aan moet denken, wat als met mij iets gebeurd, wat gebeurd er dan met mijn paardjes? Ze kunnen als het goed is nog wel wat jaren mee, maar mijn belangstelling voor nieuwe aanwas is eigenlijk wel weg.

Ik heb ze destijds op de wachtlijst van de paardenkamp kunnen zetten, toen die eventjes open was. Inmiddels heb ik nog maar 1 paard, op leeftijd. In principe blijft ze hier. Mocht ze mij toch overleven dan kan ze waarschijnlijk wel naar de paardenkamp, staat nu op de uitstellijst.

**Geplaatst**: 22-08-22 22:59

Geplaatst: 22-08-22 22:59

Ik geniet enorm van mijn paard en voor hem heb ik de hele wereld over. Alle medische ellende die ik met hem heb gehad, alle kosten, alle stress, alle slapeloze nachten is hij volledig waard.

Maar na alles wat ik de laatste jaren heb gezien en heb meegemaakt, doe ik het hierna denk ik niet meer. Hij is alles waard en ik heb hem al 9 jaar en er is geen haar op mijn hoofd die aan verkopen denkt. Maar met een ander paard heb je simpelweg die band nog niet en ik weet niet of ik dit alles voor een ander paard het ook waard vind. Ik heb niet alleen zelf heel veel ellende gehad (allergieën, maagzweren, meerdere keren kolieken, vreemde bulten op neus, problemen met oog, een ongeval waarbij 3 maanden boxrust, schieffels) maar ook bij anderen (koliekoperaties, “ gewone “ peesblessures, ernstige peesblessures, rugproblemen, halsproblemen, kaakproblemen, en nog heel veel andere beenproblemen) gezien. Ik vind het schokkend hoe snel een paard iets kan mankeren en hoeveel paarden iets mankeren.

Mijn huidige paard is alles waard en van mij mag hij er nog 20 jaar zijn. Maar ik weet niet of ik alle stress mbt het medische maar óók met de juiste stalling, alle tijd etc het nog waard vind voor een ander.

**Geplaatst**: 23-08-22 10:05

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 23-08-22 10:05

Mijn paard Rhea is op 11 november 2020 overleden. Sindsdien heb ik geen rijpaard meer. Sinds 2016 reed ik al niet meer door haar artrose. Een paard als zij krijg ik volgens mij niet meer, dus houd ik het bij de mini's. Moet er eerlijk gezegd niet aan denken om niets meer te hebben om voor te zorgen.

**Geplaatst**: 23-08-22 10:44

Geplaatst: 23-08-22 10:44

Hier ook, wat ik nu heb is het laatste, Op Radna na was alles zorgenkindjes. Het heeft me heel veel geld en vooral mentale stabiliteit gekost. Wat ik nu heb blijft tot de dood en daarna komt er geen ander meer, ik zoek er wel een om bij te rijden.

**Geplaatst**: 23-08-22 10:56

Geplaatst: 23-08-22 10:56

chinou schreef:
Na 30 jaar paarden aan huis vorig jaar voor mijn laatste paard een geweldige plek gevonden.
Het jaar ervoor mijn merrie, na 18 jaar gehad te hebben, moeten laten inslapen.

Heel bewust gekozen om minimaal 1 jaar geen nieuw paard te kopen en te kijken hoe het zonder paard bevalt.

Nu na ruim een jaar wil ik geen paarden meer. De rust van niets hoeven regelen, de dazen, het regelen van de mest afvoer, het weiland onderhouden en alles erbij aan verzorging etc. heerlijk!

Heb vijf honden en ben fanatiek met jachthondentraining, geef workshops en doe mee aan wedstrijden, zou niet weten waar ik nog tijd zou hebben voor een paard.

Overwegen nu wel ons huis te verkopen in verband met teveel grond. Zou tevreden zijn met 2000 m2 als tuin.

Nog geen spijt gehad dus. Scheelt dat hij op een werelds plekje terecht gekomen is natuurlijk.

Dat minimaal 1 jaar herken ik wel. Dat was ook het eerste wat ik zei. Ik ga minimaal 1 jaar zonder paard proberen. Bevalt dat dan blijft het zo. Met die gedachte loop ik al 2-3 jaar of misschien al wel langer. Maar nu eigenlijk al een stap verder, gewoon geen paard meer. Maar zeg nooit nooit. Mocht ik de loterij winnen en ze aan huis kunnen houden......, maar daar ga maar even niet van uit.

**Geplaatst**: 23-08-22 10:59

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 23-08-22 10:59

Dat heb ik ook, stel ik heb geen paarden meer, wil ik hier dan nog wel wonen?
Huis verkopen kan, maar wat dan terug?
En de wei verhuren aan een ander? Zeker geen paarden, dat zou me te zeer doen, gewassen dan?

**Geplaatst**: 23-08-22 11:07

Geplaatst: 23-08-22 11:07

Ik heb mijn laatste paard 2 jaar geleden gekocht. Hij is nu 3 jaar en ik tik bijna de 40 aan.
Inschatten kun je het niet maar ik hoop hem bij me te kunnen houden tot mijn pensioen.
Mocht hij vroegtijdig uit het leven worden gegrepen dan stop ik ermee en zal ik alleen mijn dochter nog helpen met haar paarden.

**Geplaatst**: 23-08-22 11:07

Geplaatst: 23-08-22 11:07

Ja, het is heel veel verantwoordelijkheid en zorg, zeker als je alles zelf moet doen, op een eigen plekje.

Helaas niet aan huis, dus manlief en ik moeten er meerdere keren per dag heen (ik heb een ruin met IR). Ik ben bijna 52, mijn ruin is inmiddels 18, mijn merrie is 12 en ook ik ga er vanuit dat ze minstens 30 worden (heb eigenlijk 40 met ze afgesproken

).....

Maar ik geniet enorm van onze paarden

. Ben intens dankbaar dat ik deze droom 17 jaar geleden waar mocht maken.

**Geplaatst**: 23-08-22 11:19

Geplaatst: 23-08-22 11:19

Ik denk ook dat ik voor nu het laatste paard heb lopen. Maar ik weet niet waar ik over 20 jaar sta (bijvoorbeeld).

**Geplaatst**: 23-08-22 15:32

Geplaatst: 23-08-22 15:32

Mijn laatste paard is afgelopen januari gaan hemelen.
Ze was 16 jaar bij ons, ze is 26 geworden.
Niet grote zorgen met haar gehad, qua gezondheid. Ze was een sterke gezonde merrie. En super lief!
Alles hebben we gedaan met haar, super braaf dier!

Wel grote zorgen gehad over haar huisvesting.
We hebben haar jaren bij ons aan huis gehad, samen met twee Shetlanders. Na dat we ons huis moesten verkopen, omdat we beide onze vaste baan, door Corona waren verloren, is ze naar een rusthuis in Emst gegaan. Met deze stal heb ik geen goede ervaringen gehad, en na 3 maanden heb ik haar daar opgehaald.

Ze is naar een andere rusthuis gegaan in noord Holland, ook daar heeel veel onrust en het niet nakomen van afspraken. Deze (rusthuis, nood opvang, afstand doen van je paard de hoefjes ) stalling staat ook niet goed aangeschreven. ik had er geen idee van met wie ik te maken had…..

Na 3 maanden besloten dat het genoeg was voor mijn paard, om zo met haar leuren en dat ze niet van haar pensioen kon genieten.

Omdat paarden in het nu leven en ik mij verantwoordelijkheid ten opzichte van haar wilde nemen, heb ik contact opgenomen met de paarden slager bij ons in de buurt. Hij slacht kleinschalig en alleen voor zijn eigen winkel. Ook weet ik hoe hij te werk gaat omdat we al eerder 2 paardjes bij hem hebben gebracht. Je mag erbij zijn tot na het eind en alles wordt netjes gedaan.

Dus, ik heb haar opgehaald en haar een nachtje in de achtertuin laten staan, onder de overkapping een lekker strobed gemaakt en hooi en water. Ze was zo “op” dat ze alleen maar heeft staan slapen. Ik heb op een stretcher naast haar geslapen die nacht. We hebben allemaal afscheid van haar kunnen nemen.

In de ochtend heb ik haar lopende weg gebracht.

Dit was mijn laatste paard. Ik was 1 jaar dat er een pony voor me in de tuin stond. Nu ben ik 51 en heb ik afgelopen januari mijn laatste paard weggebracht.

De afhankelijkheid van je paard ergens stallen en maar hopen dat ze doen wat ze zeggen,
De kosten van alle voorzieningen en de zorg die je paard nodig zou “kunnen “ hebben,
De onvoorziene veranderingen die je “zouden” kunnen overkomen ( bijvoorbeeld ziekte of inkomen gerelateerd)
Heeft mij doen besluiten dat er geen eigen paard meer komt.

Het is wennen dat ik nu zo veel tijd over heb…
Qua geld geeft het ook rust. Ik hoef niet bang te zijn dat ik gebeld wordt omdat mijn paard ziek staat.

Mijn passie voor de paarden, zorgt ervoor dat ik er aan onderdoor zou gaan…..

Afbeelding

(Foto was 6x te veel geplaatst vandaar aanpassen)

**Geplaatst**: 23-08-22 16:31

Geplaatst: 23-08-22 16:31

Oh ja, mijn paard (21 jaar) is absoluut het laatste paard, daar bestaat geen enkele twijfel over.

Uiteraard zie ik haar graag en zal ik tot haar laatste snik alles doen wat in mijn mogelijkheden ligt om haar zo ’n goed mogelijk leven te geven. Ze is gelukkig altijd gezond geweest, tot vorige zomer, toen is het kantje boordje geweest en ik ben echt wel over mijn eigen grenzen moeten gaan van wat voor mezelf nog gezond was om haar erdoor te krijgen, maar het is uiteindelijk vrij goed afgelopen en dus de moeite waard.

Maar wat ik 18 jaar geleden toen ik haar kocht serieus onderschat heb en wat voor mij dé reden is om nooit van mijn leven nog aan een ander paard te beginnen, is hoe stressvol het is om afhankelijk te zijn van pensionstalling (ik heb als kind ook pony’s gehad maar die stonden aan huis). Hele boeken kan ik schrijven over gedoe op pensionstallen. Nu mijn paard om medische redenen niet meer op gras mag, is het nog moeilijker om een geschikte plek te vinden, bovendien zijn er in onze regio het afgelopen jaar opvallend veel stallen gestopt wat ook niet helpt. Heb momenteel een fijn plekje waar ik veel zelf kan doen en beslissen, maar een dag overslaan is er ondanks volpension niet aan de orde en zelfs nu heb ik stress van het idee dat de stalhouder elk moment moeilijk zou kunnen gaan doen, zaken zou kunnen wijzigen in het nadeel van mijn paard, enz. (niet dat hij zelf daar al echt reden toe gegeven heeft, maar ik weet uit ervaring van op andere plekken dat het van de ene dag op de andere kan omslaan).

Ik rijd nu ze beter is wel terug (enkel nog buitenritjes), maar veel minder dan vroeger en eigenlijk vooral omdat het voor mijn paard goed is om wat te bewegen, ik zou het prima kunnen missen denk ik, dus daarvoor hoef ik ook al geen paard meer te hebben.

Wat ook meespeelt is dat er ook steeds minder buitenrijmogelijkheden zijn. Alle bossen in mijn omgeving (en dat zijn er best wel wat) zijn verboden voor paarden (en vaak ook letterlijk gebarricadeerd met barelen).

En dan ook nog die wolven-adoratie.
En het stikstofverhaal.

**Geplaatst**: 24-08-22 09:02

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 24-08-22 09:02

Mijn Rhea heeft in het Drents Rusthuis voor Paarden gestaan in Nieuw Schoonebeek. Daar hielden ze zich wel aan hun afspraken.

**Geplaatst**: 24-08-22 09:41

Geplaatst: 24-08-22 09:41

Na 35 jaar paarden in bezit te hebben gehad, heb ik nu nog 1 x per week een verzorgpaard, het virus blijft...
Met de twee laatste paarden veel pech gehad qua gezondheid. Mijn eerste paard werd 21. Het 2e paard mocht slechts 12 worden met artrose, haar stoere zoon slechts 10 jaar met een heel traject met Utrecht...
Wat volgde was een serieus rouw traject, ik heb daar ruim 1,5 jaar echt last mee gehad.
Wanneer ik nu aan de voorbije jaren denk, kan ik mij bijna niet voorstellen dat ik jarenlang voor en na het werk, bij nacht en ontij, met paarden bezig was. Met alle liefde!!

Ik zie nu op stal nog steeds de stalgenootjes met probleempaarden, de soms lange revalidatie perioden, het hartverscheurende afscheid...
In de zomer de insecten overlast, zomer eczeem, getob met dekens, hitte, uitrij mogelijkheden die steeds meer beknot worden, drukte van recreatie in de polder omdat iedereen ‘buiten’ heeft ontdekt en de daarbij horende korte lontjes...In de winter de stalperiode, weinig buiten kunnen komen, gladheid op weg naar stal.

Het lijkt wel alsof het vroeger, toen ik mijn eerste eigen paard kocht, allemaal makkelijker was...Ik kijk nu ook heel anders tegen de paardenhouderij aan, soort van voortschrijdend inzicht.
En nu heb ik rust, geen gepieker meer over gezondheid, om over de financiële kant maar te zwijgen....na 35 jaar een stuk salaris over aan ‘t eind van de maand.

**Geplaatst**: 24-08-22 14:13

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 24-08-22 14:13

wat een onwijs mooi topic dit zeg.

ik ben net begonnen aan mijn eerste eigen paard. ik hoop dat ze mega oud mag worden en lang bij mijn blijft. we gaan het zien tegen die tijd of er dan nog een opvolger komt..

**Geplaatst**: 24-08-22 14:31

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 24-08-22 14:31

Hier wel laatste paard.

ook vanwege mijn lichamelijke gezondheid

maar hoop ooit nog wel een pony voor de kar te hebben

**Geplaatst**: 24-08-22 20:36

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 24-08-22 20:36

Ik heb 22j lang geroepen ik stop nooit met paarden.
Tot een half jaar geleden ik heb toen zoveel stress gehad. Dat ik mijn gedachte heb bijgesteld.
Als ik alle reacties hier lees . Dan lees ik bij de mensen die al tig karen paard -en hebben hetzelfde gevoel en de reden die bij bij mij mijn gedachten heeft bijgesteld.
En ik weet nu als je nog heel ver van die grens bent dan ben je nog heel ver van dit gevoel verwijdert.
Maar als je de grens hebt aangetoetst dan begrijpen wij elkaar allemaal.
En ik durf te zeggen dat de situatie van een half jaar geleden bij mij echt een trauma heeft nagelaten.
Te hoog stress level gaat mijn paard rhino rhino besmet worden/ gaat mijn paard anderen paarden aansteken / hoeveel geld gaat het mij nog meer kosten geld dat ik toen niet had.
Mijn paard koste opdat moment 750 per maand stal lessen/ voer etc. Ik viel toen ook achterover bij mijn berekening. En de rhino heeft mij toen nog eens 600euro aan swaps gekost bovenop het stalgeld zonder dat mijn paard gelukkig niet besmet is geraakt. Maar ik had gewoon geen 600 euro meer liggen.
Geliukkig is alles nu anders . andere stalling , ruime financiële buffer inmiddels.