Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-08-22 19:49

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 19:49

Ik twijfel nog. Mijn paard is nu 17 en kerngezond, maar ik weet ook dat het morgen afgelopen kan zijn. Hier in de omgeving komen steeds minder stallen, en voor een hengst is het helemaal moeilijk om een stal te vinden met sociaal contact en veel buiten. Over twee jaar verhuis ik naar een heel ander deel van Nederland, misschien is het daar makkelijker. En mocht er hierna nog een paard komen, dan wordt het weer een merrie

Maar ik denk dat ik na deze sowieso een pauze inlas om te kijken hoe dat bevalt en om wat te gaan reizen. Daarna besluit ik of er dan toch nog eentje komt, of dat het mooi geweest is.

**Geplaatst**: 21-08-22 19:57

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 19:57

Flint is mijn laatste paard, ik heb hem sinds veulen en hij is nu 17, mijn merrie van 35 heb ik in 2020 in moeten laten slapen. Flint staat er super bij en mankeert het aan niks, kosten noch moeite worden gespaard. Maar hierna wordt het tijd voor andere dingen.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:02

Geplaatst: 21-08-22 20:02

Allerlei gezondheids problemen meegemaakt, 3 paarden dus dat wil wel. Maar stallen……. Het is overal wat. We zijn niet moeilijk, betalen een vermogen. Maar uiteindelijk houdt het op. Je krijgt het niet meer verwerkt in je hoofd. Je bent er afhankelijk van. Je hebt dat laatste rijpaard en je maakt er het beste van, in hoofdzaak voor hem. Hooi bij voeren bijvoorbeeld. Mijn eerste heeft 9 peesblessures gehad, altijd door gegaan, hij is er nog, dat kan ik aan. Maar stallen? Echt hoor, moeilijk. Zeg ik na 20 jaar ervaring en mijn paard zo lang mogelijk op dezelfde plek willen hebben. Een paard kopen is makkelijk, een goeie stal vinden….. ander verhaal

**Geplaatst**: 21-08-22 20:17

Geplaatst: 21-08-22 20:17

Alles in het leven is betrekkelijk. Ik ga wel zien hoe het loopt.
Tara doet het na een jaar ellende goed, maar ze kan net zo makkelijk morgen omvallen. Financiëel vind ik het een onzekere tijd, waarbij ik echt niet weet of en hoe ik het ga blijven redden. Ik sta op een fijne stal, maar het kan ook gebeuren dat deze stal besluit te stoppen. Ik wil mijn paard dagelijks kunnen zien, anders slaap ik niet fijn zeker als ik weet dat er problemen zijn. :')

**Geplaatst**: 21-08-22 20:21

Geplaatst: 21-08-22 20:21

Mijn laatste paard is 4 jaar geleden overleden.
Die merrie heb ik 10 jaar gehad, en er een fantastisch paard aan gehad.
Toch zei ik toen al, als dit paard er niet meer is stop ik ermee.
En het ging toch nog onverwacht snel uiteindelijk.
Natuurlijk veel verdriet gehad
Maar daarna geen paard meer te hebben, na 20 jaar paarden te hebben gehad, viel er toch een last van mijn schouders af.

Geen continue verantwoording meer te hebben, tijd en geld wat het kost. Kreupelheden, hoge dierenarts kosten, gedoe op stal, natte weilanden, noem maar op etc

Nu heb ik 2 honden, wandel veel, doe agility met de honden, speuren.

De tijd met de paarden was heel mooi en had het zeker niet willen missen.
Maar ik ben nu ook blij dat ik het niet meer heb.
Voor mijn idee is alles makkelijker geworden, meer tijd en geld over voor andere dingen.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:26

Geplaatst: 21-08-22 20:26

Ik heb die keuze 6 jaar geleden gemaakt na het overlijden van mijn oude tinker. Domweg te duur, teveel tijd, fysiek moeilijker, teveel zorgen bij te heet te koud of te nat weer en het ontbreken van fatsoenlijk betaalbare paard vriendelijke stalling heeft mij doen besluiten om mijn jonge tinker doen verkopen. Na ruim 45 jaar eigen ponys te hebben gehad. Een heel lastige verdrietige keuze. Maar het gaf wel rust

**Geplaatst**: 21-08-22 20:34

Geplaatst: 21-08-22 20:34

Pandora2 schreef:
Mijn ppid'er is 27 en mijn andere oudje is 1 april op 30 jarige leeftijd ingeslapen.
Lijkt haast wel een kopie, Mysa

Ik vind het bewonderenswaardig dat je geitjes hebt trouwens
Vind ze zo schattig, maar die gaan hier vast alle kanten op buurten. Dus nee, toch maar niet

Misschien wil ik ooit nog wel een vijvertje met eendjes

Oh grappig, inderdaad een beetje hetzelfde verhaal.

Die geitjes.. Tja, ik heb twee extra stroomdraden gespannen, onder de houten omheining. En tijdelijk wat kippengaas, gewoon met strotouwtjes aan de palen, maar dat kan eigenlijk al weer weg. En tzt is 1 stroomdraad ook wel genoeg, denk ik.
Ze zijn wel erg leuk hoor, enorm aanhalig en grappig.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:48

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 20:48

Ik denk dat de pony die ik recent heb gekocht mijn één-na-laatste is. Ik hoop met heel mijn hart dat ze heel oud bij mij mag worden (ze is nu 4 maanden). Daarnaast hoop ik dat ik ook een zoon of dochter van haar mag krijgen. Dat wordt dan de allerlaatste

Voornamelijk omdat stalling vinden gewoon ontzettend lastig is. Maar ook omdat het je soms ook gewoon een hoop stress oplevert.

**Geplaatst**: 21-08-22 21:02

Geplaatst: 21-08-22 21:02

Ik roep al een paar jaar dat ik er geen paarden meer bij neem, toen 2 jaar geleden ineens 2 paarden heel kort na elkaar ingeslapen moesten worden, had ik nog "maar" 3 paarden, en het was zo leeg.. haha, erg eigenlijk, maar goed gelukkig kwamen toen 2 paarden van een vriendin bij ons wonen, waardoor we er weer 5 hebben, dat is ook wel de max, maar de winters zijn hier gewoon zwaar, ik denk niet dat ik op of na mijn 60ste nog zo wil ploeteren in de winter , de zomers zijn wel weer gezellig met paardjes op de wei... voor nu zeg ik geen paarden meer erbij, maar wie weet denk ik tegen die tijd er wel helemaal anders over...

**Geplaatst**: 21-08-22 21:17

Geplaatst: 21-08-22 21:17

Ik zei het laatst nog tegen mijn vriendin: na Sadira voor mij denk ik geen paard meer. En zeg nooit nooit he, maar ik denk dat de kans groot is dat het ook zo gaat zijn. Ze is pas 3 en misschien wordt ze 30 en ben ik nog vele jaren blij met haar en is het daarna gewoon mooi geweest. En als ze jong overlijdt, nadat we met onze andere paarden ook zo'n ellende gehad hebben, dan ben ik er ook wel klaar mee, met al die zorgen, klinieken en stress, dan hoeft het voor mij niet meer. Dus welke kant het dubbeltje ook op valt, waarschijnlijk is Sadira de laatste voor mij.

**Geplaatst**: 21-08-22 21:59

Geplaatst: 21-08-22 21:59

Al 40 jaar paarden( poeh klinkt wel heel lang zo) en als mijn huidige paard er niet meer is dan is het klaar.
Dan is het tijd om andere dingen te gaan doen. Redenen genoeg, ik wordt er niet jonger op en ik merk als je ouder wordt dat de zorgen om je paard zwaarder worden. Vroeger maakte het niet uit maar nu pff je weet meer dus je bent niet meer onbevangen.
De kosten worden ook steeds hoger en een leuke stal lastiger te vinden.
Buiten rijden is bijna niet meer te doen door het drukke verkeer en het bos steeds drukker.
Of ik het zal missen, misschien ik weet het niet maar dat zie ik dan wel.

**Geplaatst**: 21-08-22 22:05

Geplaatst: 21-08-22 22:05

Jaren geleden heb ik na heel veel pech en verdriet met meerdere paarden een veulentje gekocht en gezegd: dit is de laatste keer dat ik het probeer. Anders stop ik ermee. Veulentje 3 jaar zelf opgefokt en verzorgd, zadelmak gemaakt en mee gaan rijden. Ik was helemaal happy. Tot ze vage klachten kreeg, kreupel werd en naar de kliniek ging. Kissing Spines in de zwaarste categorie en einde verhaal rijpaard. Ze heeft nog een jaar op de wei gelopen en ging toen hard achteruit en met 4,5 jaar is ze ingeslapen. En sindsdien geen paarden meer en zelfs nooit meer op een paard gezeten.

**Geplaatst**: 21-08-22 22:20

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 22:20

Heel herkenbaar Suzanne.

**Geplaatst**: 21-08-22 22:29

Geplaatst: 21-08-22 22:29

Sizzle schreef:
Heel herkenbaar Suzanne.

Ja een keer is het klaar. Op. Niet alleen financieel een enorme strop keer op keer maar ook het verdriet, de teleurstelling en de stress die je ervan hebt. Natuurlijk mis ik het soms maar ik heb er zoveel voor teruggekregen. Vrijheid, rust, vrije tijd en financiële stabiliteit.

**Geplaatst**: 21-08-22 22:37

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 22:37

Ik wil eigenlijk ook niet perse bijrijden als er dadelijk iets met mijn dier zou zijn. Het gebeurd me veel te vaak dat je merkt dat het dier eigenlijk gewoon kreupel is maar de eigenaar wil van niets weten.

**Geplaatst**: 21-08-22 22:47

Geplaatst: 21-08-22 22:47

Heel herkenbaar, het is zelfs de afgelopen maand geregeld in mn hoofd geschoten om er maar mee op te houden.
Al een jaar of 8 pech, heb blijkbaar een abonnement op revalideren.
Ben er klaar mee eigenlijk, maar ja, kan zo'n paard ook niet verkopen
Aan mn hobby kom ik al jaren niet aan toe, t kost me veel geld, stress, zorgen.
Heb nog een jaarling in de opfok staan.
Mijn hoop is dat ik in de toekomst wel eindelijk aan genieten en ontspannen toe kom

Maar voor nu.....alweer aan het revalideren, waarvan het niet zeker is dat ze weer te rijden is in de toekomst

**Geplaatst**: 21-08-22 23:03

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 21-08-22 23:03

Hier ook momenteel laatste paard staan. Heb haar pas een krap half jaar maar heb met de 5 voorafgaande paarden zóveel gedoe gehad dat ik er ook klaar mee ben. Het was ook dit specifieke paard of al niks meer kopen. Katten komen er ook niet meer bij, alleen degene die we hebben nog. En voor de valkparkieten idem. Sterker nog als Hans, de oudste overlijdt dan zal Jopie ook moeten verkassen want die kan niet alleen blijven....

Het gaat vooral om de zorgen en verdriet als je dier ziek is en/of je afscheid moet nemen. Trek dat steeds slechter. Of eigenlijk niet meer.

**Geplaatst**: 21-08-22 23:06

Geplaatst: 21-08-22 23:06

Ik hoop dat ik samen met mijn paard oud mag worden en dat zij dan ook mijn laatste paard is.

Ze is nog maar 11 jaar, dus mocht zij ver in de 20 komen, dan ben ik ook al ver in de 50

En met mijn nu al versleten lijf is het niet bekend hoe ik er dan bij loop. Dus vandaar de hoop om samen oud en versleten te worden :')

Maar goed, een ongeluk zit in een klein hoekje. Mijn vorige paard ook op 8 jarige leeftijd moeten laten inslapen, zou het me nu overkomen, dan weet ik niet of ik al zonder paarden kan.

Maar goed, daar ga ik dus niet van uit.

**Geplaatst**: 22-08-22 01:54

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 01:54

Tja, ik denk er wel vaak over na, maar kan nog niet zonder.

Ik heb mn hele leven tussen de paarden gezeten en eigen paarden, dus ergens weet je gewoon niet beter.

De laatste jaren wel echt onwijs veel tegenslagen gehad en paarden moeten laten inslapen. De laatste merrie van 29 in Mei.

Nu hebben we nog haar zoon van 23, haar dochter van 15 met veulen van 3,5mnd en in Mei hebben we een shet met veulen gekocht.

We hebben quarters en ik wil graag rijden, maar door reuma en een grote verbouwing is dat al even wat minder. En dan de pech met de paarden en de dracht, is dat op een laag pitje gekomen.

Eigenlijk het veulen gefokt omdat we gek zijn op deze familie en we niet meer willen aankopen. Maar goed, als die ook 29 wordt, lopen wij ook richting de 80.
Dit jaar zouden we haar gelijk weer dekken zodat we straks beiden een jong paard te rijden hebben en de paarden ook elkaar zouden hebben, maar dus gekozen voor een merrie met veulentje. Onze shet was in September ingeslapen en ik ben gek op shetjes en miste hem vreselijk.

Misschien kopen we er ooit iets bij om te rijden, misschien gaat 1 op een sulky en de ander in het zadel. We hebben geen idee hoe de toekomst loopt. Nu is die van 23 nog fit om te rijden. Hoe lang de merrie van 15 rijdbaar is, weet je nooit...........Als ze op dr moeder lijkt nog zeker 13jr.

Ik maak me wel zorgen of we straks alles nog kunnen verzorgen en nog samen oud mogen worden, maar om me heen zie ik mensen die ouder zijn nog fokken en jonge paarden aankopen, dus wil het ook wat loslaten.

En anders eerst shetjes in de tuin.

En eerlijk, heb ik niet veel andere hobby's. Ik hou niet zo van reizen, maar wil ooit voor mn man wel wat meer reizen.
Met de hondjes lopen vinden we heerlijk, maar doen we nu ook. En eigenlijk zijn we meer gebonden door de honden, dan door de paarden. Maar ja, jongste hond is ook pas 1 jaar.

**Geplaatst**: 22-08-22 02:09

Geplaatst: 22-08-22 02:09

Mijn huidige paard is echt mijn soulmate. Ze is ingewikkeld, zowel mentaal als fysiek, veel mee meegemaakt, pas 9 jaar oud maar elk jaar dat ik haar gelukkig en gezond kan houden koester ik. Na deze komt er geen andere meer. Inderdaad de zorgen, de grote investering in tijd en geld. Daarnaast de ethische problemen die ik wel zie in de paardensport en de belasting voor het milieu…

**Geplaatst**: 22-08-22 07:07

Geplaatst: 22-08-22 07:07

Ik heb in 2019 afscheid genomen van de laatste (te jong, 13 jaar pas...Koliek), dat paar was een once in a lifetime horse.
Daar kan er geen een meer aan tippen, plus de kosten, zorgen en veel tijd dat je ermee kwijt ben, was dit de laatste.
Ik ben nu bijna 48 en vind het ook wel mooi geweest.

Ik heb de afgelopen jaren wel een PRE gereden van een vriendin, 2 x per week.
Sinds kort een eigen boerderij met flinke wei, daar lopen 3 friezen van mijn buurman.
Als ik wil mag ik daarmee rijden en ze zijn betuigd, dus ingespannen mag ik met de buurman mee

Dus voor mijn gevoel niet geheel paardloos leven, maar op een andere manier, veel lager pitje en niet meer voor mezelf.

Huisdieren blijven hier wel, kat en volgend jaar 3 geitjes en wat kippen.
Ik heb in principe wel plek, ruimte, tijd en geld ervoor...maar toch geen paard meer.

**Geplaatst**: 22-08-22 07:43

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 07:43

Dit wordt zeker mijn laatste. Ik dacht na mijn laatste dat zo veel pech kan een mens toch niet hebben. Maar ja hoor, we gaan gewoon door met de neuiwe. Ik werk nu puur om dierenarts rekeningen te betalen… dus voor mij geen neuiwe paard na deze (is 4).

**Geplaatst**: 22-08-22 08:03

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 08:03

herkenbaar topic! ik ben ook aan het eind van mijn paarden carrière. Er zijn hier (aan huis) nog 4. Mijn oudste merrie is nu 30 en begint hier en daar wat ouderdomsverschijnselen te vertonen.
Dan heb ik nog een 8 jarige welsh, maar die heeft af en toe last van hb, dus die zal wat lastig te verkopen zijn.
Mijn dochter heeft een 5 jarig paard waarvan ik hoop dat ze hem binnenkort mee verhuisd naar waar zij woont. Alle zorg komt op mij neer want voor haar is het 45 minuten enkele reis vanuit de stad waar ze studeert. Ze is wel op zoek naar pensionstalling, maar dat is lastig te vinden, en ook best duur voor haar als student.. best een moeilijke situatie vind ik, want ik heb steeds minder zin om uit te mesten en te zorgen.
en dan nog een 3 jarige welsh die te koop staat.

de welshjes waren eigenlijk bedoeld voor mijn jongste kinderen, maar die hebben er totaal geen interesse in, dus dat is ergens wel jammer, maar ook prima.. ik wil ze niet dwingen. dat kan ook niet.
Er is voor de andere welsh wel een bijrijdster, maar dat lijkt ook wel een aflopend verhaal te worden, meisje is druk en afhankelijk van haar moeder om te brengen, dus dat is maar 1 of 2 keer in de week.

En in de tussentijd komt dus alle zorg op mij neer, waar ik wel zo'n beetje klaar mee ben. Nu staan ze 24/7 buiten, dus weinig zorg, maar in de winter op stal zie ik toch weer tegenop.

Dus ja, afbouwen hier, ik ben inmiddels 49 en heb geen behoefte meer om te rijden, af en toe span ik de welsh nog wel voor de wagen maar bij ontbreken van een groom en een bak vol kuilen is dat ook niet altijd leuk.

**Geplaatst**: 22-08-22 08:12

Re: Het allerlaatste paard

Geplaatst: 22-08-22 08:12

Nap is ook ons laatste eigen paard.We rijden niet meer en hij is nu 27 en houd het gras kort met zijn vriend.Wel vind ik de verzorging leuk om te doen en omdat de vriend van Nap een pensionpaard is wil ik daarmee wel doorgaan.De paarden staan gewoon aan huis.

**Geplaatst**: 22-08-22 09:03

Geplaatst: 22-08-22 09:03

Hier ook ons laatste paard, na ruim 42 jaar de hobby met veel plezier te hebben gedaan. Onze oude ruin is met "pensioen", op de goede dagen maken we nog wel eens een ritje met de marathonwagen door het bos maar dat is het ook. Na een ongeluk was voor mij het rijden gedaan, te veel pijn, te lang daarna uit de running na een rustig rondje door de bak. Mijn rijpaard heb ik vorig jaar oktober al in moeten laten slapen, de fries is daarna alleen over gebleven. Hij is geen spat veranderd, geeft totaal geen tekenen dat hij niet alleen kan zijn. We hebben wel afgesproken dat als dat moment komt hij naar een andere plek gaat in een soort van pension. Maar voor nu geniet hij lekker thuis op de wei van zijn oude dag. Komt dit paard aan zijn einde dan is de paardenhobby voorbij voor mij. Het is niet meer de hobby sinds mijn ongeluk als dat het daarvoor was, ik ben nu alleen maar aan het zorgen en juist de combi van het rijden en zorgen maakte het leuk voor mij. Het is een schitterende hobby geweest jaren lang maar merk wel dat ik klaar ben om de stap te zetten, wat niet weg neemt dat onze fries alles krijgt wat hij nodig heeft ( op een maatje na wat ik vast wel te horen ga krijgen) .