Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 12:43

Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 12:43

Ik heb net echt mijn ogen uit mijn hoofd gehuild, de eigenaar van mijn verzorgpaard belde dat onze wegen scheiden. Dat is niet zo gek, want ik ben de afgelopen 2 weken niet geweest. Ze heeft me wel vrijheid gegeven, maar als ik een band met het paard wil opbouwen, wat al lastig is omdat het een bijzonder dier is met een bijzonder verhaal, dan moet ik gewoon regelmaat hebben.
Maar dit gebeurt me dus iedere keer. Ik begin heel fanatiek, ik heb allerlei plannen en ik wil heel graag, maar dan na een tijdje begin ik af te haken. Ik wil nog steeds, ik heb nog steeds plannen, maar ik doe het gewoon niet. Ik zet kleine doelen voor mezelf, want eerder had ik te grote doelen. Maar toch doe ik het dus niet. Ik heb soms echt een geweldige klik met een paard, dat had ik bij deze ook wel maar ietsje minder, maar toch verlies ik verbinding...

En waar zit het hem nou in he? Is mijn hobby toch niet leuk genoeg? Vind ik het niet wat? Nou dat is dus niet het geval, want als ik er eenmaal ben, vind ik het heerlijk. Zelfs stallen uitmesten vind ik leuk

Maar waar zit het hem dan in?
Ik denk dat het bij mij komt door trauma. Ik heb een sterk trauma in mij in de vorm van een stem die zegt dat het toch niet lukt, dat ik het niet kan, dat ik het niet waar maak. En die stem is een Self-fulfilling prophecy, ik begin minder goed te communiceren, trek me terug en ik krijg spanning wanneer ik denk dat ik naar stal 'moet'. En die spanning krijg ik soms al 2 dagen voor de tijd, dan weet ik dat ik bijvo komende woensdag tijd heb, en dan begin ik nu al spanning te krijgen.
Want die stem in mij zegt dat het toch niet gaat lukken, die maakt me depressief, moe, teneergeslagen waardoor ik inderdaad ga denken dat het niet waard is. Dan probeer ik wel te gaan, maar dan ga ik bijv pas heel laat en dan heb ik eigenlijk te weinig tijd waardoor ik ga haasten. En dan ga ik helemaal uit verbinding. Ik gun mezelf het niet, want het lukt toch niet, het is ook nooit gelukt. Ik heb en had altijd pech, dus waarom zou het nu anders zijn?

Maar dat doe ik dus steeds zelf. Ik saboteer mezelf. En dat doe ik niet enkel bij de paarden, dat doe ik vaker. Ik wilde mijn relatie ook saboteren, maar gelukkig was de liefde te sterk en heb ik dat overwonnen. Al probeert mijn brein het nog steeds.

Dus hoe nu verder? Voordat ik weer met een paard een verbinding aan ga, zal ik eerst de de stemmen in mijn hoofd moeten elimineren. Dat hoop ik binnenkort te doen met EMDR therapie. Dat was niet specifiek voor mijn paardenprobleem ingepland, maar omdat ik dus ook op andere vlakken mezelf constant ondermijn.
En dan hoop ik dat ik langzamerhand een band durf op te bouwen met een paard. Maar ik zit er al aan te denken dat het misschien beter is om een eigen paard aan te schaffen, omdat ik dan in ieder geval niet met de druk zit van een eigenaar. Maar goed, dat is lange termijn. Eerst maar eens ervoor zorgen dat ik dit gevoel van die stemmen kwijt raak. Want nu zit mijn lijf heel erg in de 'ZIE JE NOU WEL DAT JE HET NIET KAN' modus, en dat wil ik nooit meer. Ik wil ook geen eigenaar meer teleurstellen, want dat doe ik keer op keer.

**Geplaatst**: 15-08-22 12:51

Geplaatst: 15-08-22 12:51

Denk inderdaad dat deze zelf-sabotage niet paard-specifiek is maar dat je dit doet in alle facetten van je leven.

Zo te lezen heb je er nu inmiddels zelf ook last van en hopelijk ook er genoeg van, dus hop, ga dit varkentje wassen. Tijd om te stoppen met de slachtoffer-rol en echt de regie in je leven te pakken. Een goede psycholoog kan je hierbij op weg helpen.

O ja, en hopen... dat is te zwak.
Waar je nu bent in je leven, dat is het resultaat van alles wat er in het verleden is gebeurt. Daar hoef je helemaal geen schuld aan te hebben en zelfs al was dat wel zo, dan nog verander je daar niets meer aan.
Maarrrrr: wat er vanaf dit moment verder gebeurt - daar ben je wél zelf de eigenaar van. Alleen jij kunt jouw leven (en hoe je daarover denkt!) zo wenden dat je een beter leven gaat krijgen. Stop met het maken van excuses of het beredeneren waarom iets zo is.... ga er wat aan doen! En dat vraagt meer actie dan alleen wat "hopen". DOEN.

Laatst bijgewerkt door Dees op 15-08-22 12:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-08-22 12:52

Geplaatst: 15-08-22 12:52

Ik lees je verhaal met veel herkenning, ik heb dan alleen een eigen pony. Er waren momenten dat ik twee weken niet ging, dan een keer wel en weer twee weken niet. Daarbij kreeg ik ontzettende angst en was de cirkel rond.

Ik heb EMDR gehad en mijn partner is elke week mee geweest. Zo ging ik in ieder geval een keer per week. Wat me nog meer heel erg geholpen is doelen loslaten, ik ga gewoon en dan kijk ik wat er gebeurt. Zo voel je geen druk meer en voel ik me ook niet een loser als ik niet ben geweest en dus niks bereikt heb.

Verder spreek ik nu af met een stalgenoot, dan moet ik wel gaan. En het is natuurlijk veel gezelliger dan alleen.

Voor mij als eigenaar zou ik het geen probleem vinden als mijn bijrijdster twee weken niet komt mits ze uitlegt wat er aan de hand is. Misschien kun je volgende keer gewoon uitleg geven en een paard en eigenaar zoeken waar het niet erg is als je een keer overslaat. Of een eigenaar die iemand zoekt om samen mee te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 12:56

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 12:56

Dees schreef:
Denk inderdaad dat deze zelf-sabotage niet paard-specifiek is maar dat je dit doet in alle facetten van je leven.

Zo te lezen heb je er nu inmiddels zelf ook last van en hopelijk ook er genoeg van, dus hop, ga dit varkentje wassen. Tijd om te stoppen met de slachtoffer-rol en echt de regie in je leven te pakken. Een goede psycholoog kan je hierbij op weg helpen.

Klopt, het overkomt me iedere keer maar eigenlijk heb ik er zelf aandeel in. Ik heb een goede traumapeut die me hierbij helpt. Wat zal het (hopelijk) een bevrijding zijn als ik niet meer zo saboteer en constant het gevoel heb dat ik het niet kan, een sukkel ben of het fout doe.

@Amber_anne, wat hb jij goede stappen gemaakt. Wat ik vaak ervaar, is dat eigenaren wel zeggen dat ze het niet erg vinden, maar door mijn gebrek aan communicatie (wat ik ga uitstellen, dus niet doe) gaat het dan toch mis. Ik ben steeds als ik er ben heel transparant geweest, en ze was heel begripvol. Maar vroeg wel om communicatie, maar dat doe ik dus niet omdat ik te bang ben dat als ik wat zeg, dat het dan toch mis gaat. Dus zeg(app) ik maar niks

Snap je het nog? :')

**Geplaatst**: 15-08-22 12:58

Geplaatst: 15-08-22 12:58

Ik kan je adviseren om eens met een coach te gaan praten. Is iets anders dan een psycholoog, maar kan soms wel heel goed helpen.
Wat jij met paarden hebt, heb ik het met huishouden...haha
ik heb nu een aantal gesprekken gehad, en ik heb er echt zo veel in gehad. Ik ben echt achter wat dingen gekomen die ik nooit zelf had kunnen bedenken. De dingen die jij nu allemaal noemt denk ik echt dat je al een stukje mee geholpen kunt worden door wat dingen op een rijtje te krijgen. Dit is dus echt geen therapie, maar gewoon een coach die jou mee helpt in het traject van het waarom, om uiteindelijk tot een oplossing te komen die voor jou werkt.

**Geplaatst**: 15-08-22 12:59

Geplaatst: 15-08-22 12:59

Bij een eigen paard is het geen probleem als je een paar keer niet komt MITS je een volpensionstalling hebt! Maar er zit dan geen druk van een eigenaar achter. Echter,wie een paard koopt,koopt zorgen.Dan krijg je weer andere problemen dan nu.

**Geplaatst**: 15-08-22 13:00

Geplaatst: 15-08-22 13:00

Ik snap zo'n eigenaar wel. Die wil gewoon een bijrijder die komt en wat met het dier gaat doen. Die zit helemaal niet te wachten op een meiske dat zelf zo in de problemen zit dat ze nergens toe komt. Jouw probleem, niet het zijne. Bij mij was je ook gewoon klaar geweest, want bijrijders die het laten afweten en niets van zich laten horen, diskwalificeren zichzelf, daar heb je als eigenaar niets aan.

De oplossing voor jou is eerst aan jezelf werken en zien dat je je leven met wat meer succes op de rit krijgt. Dan komt dat met die paarden later wel weer.

**Geplaatst**: 15-08-22 13:12

Geplaatst: 15-08-22 13:12

Dees schreef:
Ik snap zo'n eigenaar wel. Die wil gewoon een bijrijder die komt en wat met het dier gaat doen. Die zit helemaal niet te wachten op een meiske dat zelf zo in de problemen zit dat ze nergens toe komt. Jouw probleem, niet het zijne. Bij mij was je ook gewoon klaar geweest, want bijrijders die het laten afweten en niets van zich laten horen, diskwalificeren zichzelf, daar heb je als eigenaar niets aan.

De oplossing voor jou is eerst aan jezelf werken en zien dat je je leven met wat meer succes op de rit krijgt. Dan komt dat met die paarden later wel weer.

Precies. Iemand die prima kan komen en het gewoon niet doet met zulk lauw excuusje zou hier ook snel exit zijn.
Een eigen paard raad ik je ook niet aan, ik vind dat zo’n dier wel het recht heeft op een eigenaar die een beetje betrokken is. Hier staat alles volpension maar toch erger ik me groen en geel aan eigenaren die vaak weken niet komen, zeker in periodes met warmte / vliegen / dekens / wondjes… ik kan voor alles opdraaien als stalmeisje dan. En dan nog hopen dat het dier niets mankeert waarvoor een beetje discipline nodig is en dat de eigenaresse eens beseft dat zo’n paard lekker stuk gaat als je 1x per 2 weken eens een dik uur zwaar door komt rijden en verder niks.

Ga naar een psycholoog of een coach, stel een weekplan op, zet een alarm op je gsm met ‘vertrektijd’ of boek wekelijks les in ergens. Spreek af met stalgenoten of lesgevers zodat je ‘moet’ gaan. Je zal merken dat paardrijden veel leuker is als je paardje een beetje regelmaat krijgt en je aanspraak hebt met anderen. Ik heb bvb 2x per week les en vind het super om een beetje te kunnen sparren. Als het warm is kom ik ook alleen maar voor lessen of afspraken ‘s ochtends vroeg mijn bed uit trouwens :')

Of zoek een andere hobby zonder ‘verwachtingen’ van levende wezens, mens of dier. Dat kan ook

Maar raap jezelf bijeen en verwacht niet van iedereen begrip voor dit ‘ik wil het wel maar ik doe het niet en ik kan ook niet communiceren want mijn stemmetje zegt dat’.

**Geplaatst**: 15-08-22 13:16

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 13:16

Zou het dan niet fijn zijn om gewoon eens bij een manege ofzo les te gaan volgen? Dan betaal je flink en sta je op de lijst en rekenen mensen op je en is het gezellig. Plus je tijden staan vast... Maakt afhaken een stuk lastiger.

**Geplaatst**: 15-08-22 13:30

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 13:30

Ik heb dat bij andermans paarden ook wel gehad in het verleden, vooral als het niet persé moest.

Bij eigen paarden niet ook bij paarden waar ik de volle verantwoording voor draag niet.

Als ik niet ga voeren, hebben ze niks te eten.
Als ik ze niet buiten zet, komen ze niet buiten etc.
Bovendien is de structuur voor mij heel goed, ik kan heel slecht tegen verandering.
365 dagen per jaar sta ik dus s'morgens vroeg de wei uit te mesten, weer of geen weer.

Ik heb recent een paard gekocht die wat slecht in de bespiering zit, dus ook die moet ik gedoseerd en opbouwend trainen want anders vind ik het niet verantwoord om met hem te gaan rijden.

Ik heb wel ADD, mocht je het nog niet herkend hebben uit mijn verhaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 16:56

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 16:56

@Poekkie, je stelt t wel heel hard zo, maar ik begrijp het. Daarom ga ik nu niet op zoek naar iets voordat ik het in mijn hoofd helder heb.
En mijn lesmens was ook mijn coach, daar heb ik wel veel aan gehad. Ik zat ook wel te denken omdat 2 keer per week priveles te nemen, dan zit er een stok achter de deur en inderdaad, dan ga je er ook voor. Maar dat is niet voor nu, dat is voor later.
En ik zoek geen begrip, want ik weet en voel dondersgoed dat wat ik doe, niet goed is. Maar veranderen lukt me nog niet

@Tink, bedankt voor het meedenken maar een manege gaat 'm niet worden

@Pumpkin, ik denk dat ik sowieso voor meer structuur moet gaan. Ik werk momenteel niet, maar ik zit in de ziektewet. Dan zit je hele dagen niks te doen, maar nu structuur maken daar ga ik ook aan onderdoor want als ik 1 ding dan niet doe, komt dat stemmetje weer om de hoek zeilen. Dus dan doe ik maar helemaal niets

Maar dat is voor de toekomst wel een goede.

En even voor de duidelijkheid, ik zou pas beginnen aan een eigen paard als ik mezelf beter op de rit heb. En het zou sowieso m een veulen gaan, dus dan heb ik niet de moet om er elke dag heen te gaan en kan ik het naar mijn idee opbouwen. Maar goed, dat is allemaal nog ver weg.

**Geplaatst**: 15-08-22 17:39

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 17:39

Ik snap je heel goed ts. Maar het is heel jammer als je niet communiceert dan snap ik de kant van de eigenaar ook

Ik heb een pony van 7 en ga dus ook zeker niet elke dag. Juist met een jonge pony heb ik de ervaring dat je vaker moet gaan omdat je consequent moet opvoeden en hem ook echt dingen moet leren. Ik zou in jouw geval dus gaan voor een paard die de basis al kent.

Als je in de buurt woont ben je bij mij welkom

**Geplaatst**: 15-08-22 17:45

Geplaatst: 15-08-22 17:45

Is de eigenaar van het verzorgpaard op de hoogte van je situatie/probleem?

Ms heeft ze er wel begrip voor en ms wil ze je nog een kans geven?

En dan de lat wat lager leggen voor jezelf?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 17:47

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 17:47

Nibbit schreef:
Is de eigenaar van het verzorgpaard op de hoogte van je situatie/probleem?

Ms heeft ze er wel begrip voor en ms wil ze je nog een kans geven?

En dan de lat wat lager leggen voor jezelf?

Ja sterker nog, ik kan er met haar fijn over praten. Dus er is alle begrip, maar mijn gebrek aan communicatie als ik niet op stal ben is dus wat haar opbreekt. En dat begrijp ik ook.
Ik voelde me juist heel fijn daar op stal, ik kon er uren rond hangen bij wijze van

**Geplaatst**: 15-08-22 17:48

Geplaatst: 15-08-22 17:48

Earth schreef:
Nibbit schreef:
Is de eigenaar van het verzorgpaard op de hoogte van je situatie/probleem?

Ms heeft ze er wel begrip voor en ms wil ze je nog een kans geven?

En dan de lat wat lager leggen voor jezelf?

Ja sterker nog, ik kan er met haar fijn over praten. Dus er is alle begrip, maar mijn gebrek aan communicatie als ik niet op stal ben is dus wat haar opbreekt. En dat begrijp ik ook.
Ik voelde me juist heel fijn daar op stal, ik kon er uren rond hangen bij wijze van

Kun je dan niet nog een keer het gesprek met haar aan gaan?
En jezelf dan beter focussen op het gebrek aan communicatie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 17:53

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 17:53

Als het paard echt eentje was waarmee ik een onwijze klik had, had ik dat wel gedaan denk ik. Maar dat heb ik niet, dus dan is het ook goed zo. Dan kies ik ervoor om eerst op mezelf te focussen en mijn energie te steken in mijn herstel.
Maar dat zijn wel gesprekken die ik eventueel in de toekomst beter moet voeren.

**Geplaatst**: 15-08-22 17:53

Geplaatst: 15-08-22 17:53

Earth schreef:
Nibbit schreef:
Is de eigenaar van het verzorgpaard op de hoogte van je situatie/probleem?

Ms heeft ze er wel begrip voor en ms wil ze je nog een kans geven?

En dan de lat wat lager leggen voor jezelf?

Ja sterker nog, ik kan er met haar fijn over praten. Dus er is alle begrip, maar mijn gebrek aan communicatie als ik niet op stal ben is dus wat haar opbreekt. En dat begrijp ik ook.
Ik voelde me juist heel fijn daar op stal, ik kon er uren rond hangen bij wijze van

Kun je het dan nu niet gaan proberen met 2x in de week les?

**Geplaatst**: 15-08-22 18:06

Geplaatst: 15-08-22 18:06

Tink89 schreef:
Zou het dan niet fijn zijn om gewoon eens bij een manege ofzo les te gaan volgen? Dan betaal je flink en sta je op de lijst en rekenen mensen op je en is het gezellig. Plus je tijden staan vast... Maakt afhaken een stuk lastiger.

Dit. Kan (op termijn) vast ook met een verzorgpaard.

**Geplaatst**: 15-08-22 18:13

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 18:13

Wat stoer dat je hulp zoekt! Hopelijk merk je snel dat dit je op meerdere vlakken in het leven gaat helpen.

**Geplaatst**: 15-08-22 18:17

Geplaatst: 15-08-22 18:17

Elke keer verlies van motivatie betekent dat je het gewoon niet echt graag doet. Moeilijker moet je het niet maken.
Zoek een hobby / sport waar je wel voor 100% plezier in vindt.

Ik gooi nu even de knuppel in het hoenderhok, maar misschien is het stilaan tijd om niet meer zoveel aan jezelf te willen gaan werken steeds weer. Dit is toch al jaren aan de gang meen ik...
Soms is het gewoon beter om niet meer telkens dat geheugenspoor te activeren. Probeer te focussen op andere dingen. Hoe meer je dit doet, hoe groter de kans dat het geheugenspoor van het trauma uiteindelijk uitdooft.
Lange tijd in je hoofd gaan leven is echt niet gezond.

**Geplaatst**: 15-08-22 18:18

Geplaatst: 15-08-22 18:18

Enorm herkenbaar. Ik heb precies hetzelfde en zit ook in een traject met EMDR. Geen tips vanuit mijn kant dus want ik heb ook nog geen oplossing, maar wil je wel laten weten dat je niet de enige bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 18:27

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 18:27

Pandora, dat is dus het gekke, als ik er eenmaal ben, vind ik het echt heerlijk en leuk om bezig te zijn. Bij dit paard reed ik bijna niet en ik merkte wel dat ik dat heel erg mistte. Daarnaast heb ik dit eerder gedacht en ben ik een paar jaar gestopt geweest, maar ik bleef het toch onwijs missen.
En omdat ik dat bij meer dingen heb, weet ik zeker dat het niet komt omdat ik het niet leuk genoeg vindt. Want ik kom er toch iedere keer weer terug. Maar als ik nu stop met terug kijken zoals jij zegt, dan blijf ik in dezelfde valkuil stappen. Dus ja, ik ga door met verwerken, want dit heeft gewoon tijd nodig. Het zou wat zijn als we na een paar jaar maar moeten stoppen met terugkijken omdat het een keer genoeg is.
Absque, ik ben heel benieuwd hoe dat straks met jou gaat. Ik hoop dat je de lol weer terug krijgt

**Geplaatst**: 15-08-22 18:47

Geplaatst: 15-08-22 18:47

Wat mij heel erg in je eerste bericht opvalt is dat je zegt dit overkomt mij telkens. Het overkomt je niet. Jij kiest ervoor om naar de gedachten te luisteren. Jij besluit niet heen te gaan en jij besluit niet te communiceren. (Als je je k.t voelt kost dat soms heel veel moeite. )

Nu zeg je ik ben niet gegaan, ik heb niet gecommuniceerd ondanks meerdere gesprekken en nu is dit mij overkomen. Alsof jij niks verkeerds gedaan hebt een je zonder aanleiding de laan uit gestuurd bent. Ik zie dit als een gevolg van je eigen daden. Dat betekend ook dat jij het kunt veranderen.

**Geplaatst**: 15-08-22 18:55

Geplaatst: 15-08-22 18:55

Hoe naar ik het ook voor je vind, als eigenaar zou ik er ook snel klaar mee zijn. Ik begrijp je problemen echt, maar daar heeft mijn paard geen boodschap aan, en als er dan niet meer gecommuniceerd wordt is het klaar. Het overkomt je inderdaad niet, het is inderdaad je eigen gedrag

. Door de verantwoording buiten jezelf te leggen, ga je het nooit overwinnen (en dat dat wel gaat lukken, gun ik je van harte!) maar dan moet je wel kijken wat je eigen rol is in het geheel, en dat het niet iets is dat van buitenaf komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 19:05

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 19:05

scrabbel schreef:
Wat mij heel erg in je eerste bericht opvalt is dat je zegt dit overkomt mij telkens. Het overkomt je niet. Jij kiest ervoor om naar de gedachten te luisteren. Jij besluit niet heen te gaan en jij besluit niet te communiceren. (Als je je k.t voelt kost dat soms heel veel moeite. )

Nu zeg je ik ben niet gegaan, ik heb niet gecommuniceerd ondanks meerdere gesprekken en nu is dit mij overkomen. Alsof jij niks verkeerds gedaan hebt een je zonder aanleiding de laan uit gestuurd bent. Ik zie dit als een gevolg van je eigen daden. Dat betekend ook dat jij het kunt veranderen.

Klopt, maar met trauma werkt dat helaas niet zo en dat is bij mij het geval. Ik wil veranderen, maar het lukt niet want , ik weet niet hoe ik het moet zeggen, het lukt gewoon niet. Je zit vast. Het is niet een kwestie van het gewoon even anders doen, gewoon niet meer terugkijken. Het lichaam vergeet niet, hoe hard je ook probeert.
Dus ja, ik moet dit veranderen, maar doordat het bij mij trauma is, kan ik dit niet zomaar. Ik heb jaren therapie gehad, ja ik ben al jaren aan het 'terugkijken', zodat ik een keer vooruit kan kijken. Maar ik kan het niet alleen, want dat heb ik al geprobeerd. Ik kan naar mezelf toe cognitief het goed brengen, maar mijn gevoel waar het trauma zit, zorgt ervoor dat het uiteindelijk niet verandert.
En nee, ik wil niet in de slachtofferrol zitten, sterker nog, ik ben al jaren echt keihard aan het werk om te veranderen. Ik doe mijn best om niet te verzanden in mijn eigen kuilen.