Samen met mijn vader heb ik een eigen paard. We moeten elke dag naar stal voor de verzorging. Natuurlijk ideaal om het dan samen te doen! Het is dus echt ons paard. Kosten en taken verdeeld, al 8 jaar. Alleen mijn probleem zo nu en dan is het schuldig voelen naar paardlief dat ik maar tussen de 3/4 keer per week ga. Dan vooral als er 2 dagen tussen zitten ipv om de dag. Daarbij, ik ga dan niet omdat ik niet kan. Ik ga niet omdat we het verdelen en m'n vader ook tijd met haar heeft. Op die manier heb ik tijd voor andere dingen/hobby's/sporten naast mijn fulltime job. Of bijvoorbeeld huishouding, lange werkdag. Maar ook omdat m'n vader (het als goed is) leuk vindt. Dat is natuurlijk hartstikke goed geregeld via deze constructie. Maar toch, zoals deze week loopt het anders door overleg in de avond op het werk en dan hoor ik z'n stemmetje dat zegt: waarom ga je zo 'weinig' heen? Het voelt soms een beetje 'slecht' om 3/4 keer per week te gaan terwijl ik geen andere verplichtingen heb. Vooral als anderen dan ook nog vragen: moet je vanavond nog naar je paard?
Vandaag had ik dat ook. Het is prachtig weer, tegen half 6 thuis van het werk. Het is mijn vaders dag, dus ik heb eigenlijk tijd om iets anders zoals sport te doen. Ik app naar mijn vader of hij zin heeft om met paardlief een wandeling te maken. Gisteren ben ik ook niet geweest. M'n vader bericht terug dat hij liever gaat longeren en de verzorging doen ivm niet helemaal lekker zijn. Ik vraag nog of ik dan heen moet. Maar hij gaf aan dat hij zo heen ging. Oké, prima. En toch denk ik dan gelijk zal ik een wandeling langs stal maken, zal ik toch heen gaan om paardlief te zien?Zal ik dan toch heen gaan om m'n vader te ontlasten?
Dit wil ik echt veranderen. Ten eerste dat paard heeft het ook fantastisch met mijn vader en het is ook zijn paard. Mijn vader is een volwassen man en kan prima zelf paard verzorgen of aangeven dat het niet lukt. Kwaliteit gaat boven kwantiteit, ik wil genieten van de dingen die ik doe en niet heen moeten omdat ik het vermenselijk. Morgen heb ik bijv alle tijd voor haar. Vanavond zou ik dan enkel gaan om het gevoel. Daarbij is het natuurlijk niet zwart-wit, ik wil bijvoorbeeld een getraind lichaam voor een ander doel. Maar als ik daar tijd in steek betekent het niet dat ik mijn paard minder leuk vindt. Dan doen we de volgende dag wel wat leuks. En wij hebben er voor gekozen om het samen te doen, dus ik kan ook niet maken om paardlief 6/7 dagen in de week op te eisen. Dus het spreekt allemaal voor zich. Maar toch is het gevoelsmatig soms lastig om paard niet op nummer 1 te hebben. Ik wil gewoon zin hebben in de wandeling die ik morgen ga maken met paard ipv mij nu schuldig voelen dat ik andere dingen doe. Gewoon omdenken.

Ook als het helemaal niet mijn dag is en ik eigenlijk andere plannen heb dan wil ik eerst weten of het goed komt en het geregeld is met paard. En zo niet, dan cancel ik mijn plannen. Terwijl m'n vader dan verantwoordelijk is. (bij vragen of ik iets kan betekenen is anders natuurlijk)
Wie herkent dit ook bij deze constructie? Dus bewust parttime naar je paard gaan ipv elke dag.