Geplaatst 
Quin stond hier in het najaar van 2020 om zadelmak te maken en toen voelde het al heel speciaal. Ik genoot van elke moment met haar en wist toen al dat het moeilijk ging worden om haar terug te geven aan haar eigenaar. In december was het zover en moest ik haar met tranen in de ogen laten gaan.
Nog elke dag vroeg ik me af hoe het met haar ging tot de eigenaar mij begin februari belde met de vraag of ze niet terug in training mocht komen want ze was niet zo braaf. Geen probleem, tuurlijk mocht Quin terugkomen.
De eerste week dat Quin terug was ben ik alleen met haar gaan wandelen, verder gaf ik haar tijd om terug wat te wennen. Na een week gingen we het echte werk terug oppakken. Ik merkte dat ze meer gespannen was dan ik gewend was maar de klik en dat speciale gevoel was er nog steeds.
Het plan van de eigenaar was om haar na x aantal tijd te verkopen maar de gedachte om haar een 2de keer te verliezen kon ik niet aan. Ik bracht een bod uit en tot mijn grote vreugde heeft de eigenaar mijn bod aanvaard
Quin is een dressuurpaard en ik ben een springruiter dus uiteraard heeft ze ondertussen ook leren springen. Nooit gedacht dat ik ooit een dressuurpaard zou kopen en dus ook absoluut geen idee wat de toekomst gaat brengen maar 1 ding is zeker. Het is een toekomst met mijn mooie, fantastische Quin.
Maar ‘t is wel een knappe dus dan is het zeker geoorloofd 
en nog 1 die op proef gaat dus misschien kunnen we toch nog minderen 
werkt dat zo? Whaha
