Geplaatst 
Ik wil jullie graag voorstellen aan mijn nieuwe projectje Moijto, die ik sinds begin juli in mijn bezit heb. Ik ben al zo blij met vooruitgang die we gemaakt hebben in een eigenlijk redelijk korte tijd! Dat ik hier graag een volgtopic van wil maken. Zodat ik onze progressie bij kan houden.
Begin dit jaar merkte ik dat ik met mijn oudere ruin van 22, wat moeite begon te krijgen om het bit aan te nemen. Mijn oudere ruin is totaal geen aansteller, dus toch gelijk maar even gebeld voor een gebitsbehandeling. Gelukkig konden we snel terecht, en leek het met wat bijvijlen en slijpen zo opgelost. Helaas was dit alles behalve....
Wat een consult van 20 minuten had moeten zijn, werd er een van ruim 3 uur. Bij zijn gebitsbehandeling kwamen ze er namelijk achter dat hij meerdere ernstige problemen in zijn mond had, waardoor het eigenlijk niet meer eerlijk was om met bit te gaan rijden. Op dit punt was mijn gedachten nog prima dan gaan we bitloos verder. Helaas duurde het niet lang, voordat ze het volgende probleem vonden, namelijk kissing spines. Maar ook hier waren ze overtuigd dat dat niet het leidende probleem was, paard dus weer helemaal op de foto gezet. Cyste in straalbeen in al zover gevorderd stadium dat het ook zijn pees aan het irriteren is...
Daar sta je dan, denkend dat je ging voor een simpele gebitsbehandeling... En dan krijg je te horen dat je paard eigenlijk compleet afgekeurd is. En nu denken mensen vast, wat verwacht je bij een 22 jarig paard. Maar als je paard niet kreupel loopt en hij nog volop geniet van het werken, verwacht je zulk slecht nieuws niet!
Ik kreeg vanuit de kliniek drie opties: Nummer eenwas definitief met pensioen, twee was de pees inspuiten met ontstekkingsremmers of drie hem laten inslapen. Wij gingen voor optie twee, aangezien hij nog zo ongelooflijk fit was!
Pees in laten spuiten en speciaal beslag gegeven, alleen merkte ik hierna alleen maar dat het slechter ging met hem. Hij begon steeds meer te struikelen, waardoor het voor mij niet meer veilig werd om erop te gaan rijden. Uiteraard wilde ik hem alle tijd geven maar na drie maanden merkte ik nog steeds geen verschil en hebben wij met zijn allen besloten om hem met pensioen te zetten. Mijn motivatie werd steeds minder en minder, aangezien ik altijd enorm veel rust en plezier haalde uit onze ritjes. Ook mijn ouders merkte dit steeds meer op, uiteraard was het weleens bij me opgekomen om een tweede paard erbij te kopen, maar ik studeerde nog volop en had het geld niet om twee paarden compleet te onderhouden met een bijbaantje.
Toch begon het begin juni enorm te kriebelen om toch eens rond te gaan kijken, want het is en blijft een enorme passie. (Ondertussen was ik ook afgestudeerd en had ik een fulltime baan, hierdoor kreeg ik ook de mogelijkheid om een tweede paard te kunnen onderhouden). Het eerste paard waar ik naar was gaan kijken was een jonge Kwpn hengst, enorm leuk paard maar had een aantal bemerkingen die toch erg risicovol waren. Het tweede paard was een Pre hengst echt een super mooi beest, waar ik een geweldig band mee had! Ook echt op het punt gestaan om die te kopen, alleen waren de eigenaren heel erg tegen een röntgenologische keuring. Hield helaas dus ook op.
Half juni kwam er op mijn Facebook een enorm knappe zwarte Spaanse parel voorbij!
Een 8 jarige die onder het zadel was en ook nog eens röntgenologische gekeurd.
Ik was meteen verliefd, alleen waren er al zoveel reacties dat ik bang was te laat te zijn. Gelukkig kwam ik in goed contact met de eigenaresse en kon ik twee avonden later komen kijken. Het was ruim 2 uur rijden vanuit ons dus na zo lange rit waren we blij dat we eindelijk waren. Tot dat ik de stal in liep en een beetje heel erg schrok! Ik had een zwarte parel verwacht maar dit was een zwart spaghetti sliertje met twee enorme oren! Uiteraard ga ik naar twee uur rijden niet meteen weer weg, dus toch maar even gevraagd of ik hem kon zien bewegen. En wow wat was ik blij verrast! Wat had dat paard een geweldige draf, ook de klik kwam steeds meer naar voren. Maarja hij was nog steeds dat lelijk eendje, die ook erg bangerig bleek te zijn. Daarom toch maar gezegd dat ik er even goed over moest nadenken. Het zou namelijk tenslotte wel mijn nieuwe wedstrijdpaard worden. Terug in de auto goed overlegd met mijn ouders, mijn moeder was uiteraard wel meteen verliefd
. En ook ik merkte al snel dat hij toch wel heel erg leuk kon gaan worden! Uiteindelijk heb ik hem een week later opgehaald . Wat was ik gelukkig!1. FOTO ADVERTENTIE FACEBOOK;
Maar wat ik niet had zien aankomen dat het zo een GROOT project zou gaan worden!
De eerste week heeft hij vooral mogen wennen! Hieruit kwam ik helaas wel tot de conclusie dat hij niet altijd even goed is behandeld. Dit uitte zich in wegrennen als ik hem uit de wei wilde komen pakken, ook schrok hij van elke aanraking op zijn lichaam en kon hij onverwachts op je af komen rennen. Na twee maanden grondwerk en vertrouwensdingen te hebben gedaan, heb ik hem opgezadeld. Niet wetende wat me te wachten stond, uiteraard had ik een filmpje gezien van hem onder het zadel. Daar was hij super braaf, helaas bleek dat bij mij niet zo te zijn! De eerste keren onder het zadel waren een regelrechte rodeo. Dit terwijl ik hem compleet zonder druk reed, aangezien dit het gene was wat hem triggerde om in die rodeo fase te komen. Ik weet niet hoe vaak ik gedacht heb nu kan het niet anders we vallen met zijn tweeën achterover. De rodeo fases werden steeds langer en gevaarlijker, waardoor ik er ook een keer hard af ben gevallen! Steeds vaker begon ik er met tegen zin op te gaan, omdat ik zijn acties gewoon niet aan zag komen. Ik wilde op gaan geven en hem verder laten trainen door iemand anders.
Terwijl ik aan zoeken was voor de juiste persoon om hem verder te trainen, veranderde iets in hem. Hij kon zijn rust eindelijk vinden denk ik. Ook mij begon hij steeds meer te vertrouwen! Doordat ik zelf ook merkte dat hij me begon te vertrouwen, wilde ik het niet opgeven! En al helemaal niet zo snel!
Onder het zadel werd hij steeds liever, ik kon zelfs mijn teugels beetje bij beetje op gaan pakken zonder dat ik bang hoefde te zijn voor een ware explosie. We begonnen elkaar steeds meer te vertrouwen en op een dag dacht ik laad hem op en neem hem mee naar het bos. En dit ging zo goed, wat was ik trots op dit paard! Het werd tijd voor een zadel speciaal voor Moijto, ik merkte namelijk dat het zadel waar we meereden het net niet was. Maarja een paard met zeer korte rug en een ruiter met groot achterwerk is niet altijd een goede combinatie. Zeker niet voor een zadel.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen op een heerlijke Sella, en wow wat een verschil! Hij loopt sinds sinds zijn nieuwe zadel de sterren van de hemel! Uiteraard kan ik soms nog weleens een rodeo rondje verwachten, maar zodra ik dit corrigeer is dit ook weer over. En ik voel het tegenwoordig ook aankomen 
.Ik ben heel benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen! Ik rijd hem nu 3 a 4 keer in de week de rest van de week longeer ik hem of ondernemen we leuke dingen. Het belangrijkste is dat we er beide plezier in blijven houden! Moijto heeft niet altijd een makkelijk verleden gehad, dus ik kan alleen maar trots zijn hoe hard hij zijn best doet!
PS ALS JE ALLES HEBT GELEZEN RESPECT
. 
.
!
) 
. 
!
