Wist meteen dat 't foute boel was. Ik kon er ook niet op staan of niks. Wat volgde was een avontuurtje ambulance en vervolgens in het ziekenhuis werd al snel duidelijk dat er geopereerd moest worden. De enkel bleek dubbel gebroken en uit de kom, en de operatie scheen best een aardige, ja, eh, operatie, te zijn
. En vervolgens liep ik 6 weken met stellage rond om m'n voet. Of nouja lopen... Hobbelen met krukken. Na 6 weken mocht de stellage er Eindelijk af en stond alles goed. Dikke voet vol littekens van de operatie, maar de stellage was eraf! Toen revalideren: eerst met twee krukken lopen, dan net één en nu loop ik iedere dag zonder krukken. Steeds verder.
En toen vroeg de Orthopeed mij bij de vorige controle of ik al op mijn paard was gestapt. Nee, dat was ik nog niet. Het mocht ondertussen wel weer, want de breuk was netjes genezen
. Fysio gaf ook groen licht dus mijn instructrice gevraagd of ik het kon proberen. 4 maanden na de breuk. Vandaag was het zover, ik mocht in mijn eentje lekker in de bak kijken hoe het ging op een paardje waarvan ik wist dat ze braaf is en weinig stuitert. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar het ging zo goed
. Ik voelde het eigenlijk niet in mijn enkel en heb heerlijk gestapt, gedraafd en gegallopeerd. Verre van goede dressuur, maar ik was zo blij
. Volgende week ga ik voor 't eerst weer met de les mee het bos in, waarschijnlijk ook op dit paardje. Spannend, maar heb er zo zin in. Mijn enkel is nog lang niet de oude en zal hij waarschijnlijk ook nooit meer worden, maar ik ben zo blij dat het goed ging, ondanks de beperking.
(Mijn vaste paard wil ik ook zeker weer terug op, naar dat is een stuiterbal dus dat is de volgende stap
we beginnen rustig
) 
Dit uitzicht heb ik gemist
