Geplaatst Een tijdje geleden kwam er een oproep voorbij op Facebook. Voor een aantal clinics op Horse Event werden deelnemers gezocht. Voor de fun klikte ik de link open, en plots stond daar een clinic tussen die voor mij en mijn bijrijdpaard Miranda op het lijf geschreven leek te zijn. Een clinic van Monya Spijkhoven van de Gelukkige Ruiter Acedemy; Rijden zonder angst, spanning en onzekerheid.
Drie dingen waar ik dagelijks mee te maken heb. Miranda is onzeker, een paard met veel spanning, hoog in haar energie, vandaag is het vogeltje in de bosjes helemaal niet eng, maar morgen, oei! Morgen eet dat vogeltje haar wellicht op. En dan komt het vluchtdier in haar naar boven, gaat af als een kanon, gooit de achterhand eronder en is vertrokken. Inmiddels trainen we haar fijn dressuurmatig en op dit moment is ze vrij stabiel, is de spanning redelijk om te buigen naar ontspanning door haar aan het werk te zetten.
Maar om even terug te komen op de clinic.. Zelf ervaar ik ook veel spanning. Wanneer Miranda zo'n bui heeft waarin alles spannend is, heb ik last van zo'n naar onderbuik gevoel, mijn ademhaling veranderd en ik krijg letterlijk en figuurlijk knikkende knietjes. Bang om controle te verliezen. Onzeker over wat ik kan. En dan kom je in zo'n cirkeltje. Miranda is gespannen, waardoor ik gespannen wordt. Ik kan pas ontspannen, als zij wat spanning loslaat. Maar Miranda kan die spanning pas loslaten wanneer ik met mijn hele lichaam aan haar laat merken dat er niks is om zo gespannen te zijn. En zo is het cirkeltje rond.
Dus, ik had mij opgegeven. Alles in mij zei dat ik mocht komen. Wij gingen naar Horse Event. We gingen de uitdaging aan om die angst en spanningen samen onder controle te krijgen. En toen kwam daar het bericht dat ook dit jaar Horse Event werd afgelast. En toen volgde een mailtje van Monya. Even heel kort gezegd: ze nodigde mij uit als gastruiter voor bij haar op de Acedemy.
Hier hebben we uiteraard gebruik van gemaakt, want we willen er nog steeds graag aan werken.
Dus, gister was het dan zo ver! Miranda opgeladen op de wagen en op naar de locatie.
Klik
Ze heeft het echt top gedaan! Ze laad niet altijd even makkelijk, maar zowel de heenweg als de terugweg stond ze met 2 minuten op de wagen. Ze stond eigenlijk heel relaxed, maar eenmaal aangekomen was ze erg nat van het zweet. De spanning was al hoog, dus ze mocht even bijkomen op een van de paddocks waar ze heerlijk even heeft gerold
Dit gaf ons de gelegenheid even een praatje te maken met Monya, en kon ze ons vertellen hoe het er ongeveer uit ging zien en wat we gingen doen.
We begonnen aan de hand in de bak. Monya geeft les aan een groep studenten die de opleiding tot instructeur volgen. Een van haar leerlingen kwam bij Monya in de bak gaan en ik werd ondergesneeuwd onder een lading vragen, zodat ze ons een beetje konden leren kennen. Miranda was erg gespannen. Er gebeurde van alles om haar heen. Thuis heb ik de TRT Methode met haar opgepakt omdat ik sterker in mijn schoenen wilde staan en weer met beide benen op de grond. Ook wanneer Miranda vergeet dat er nog iets is als eigen ruimte. Gisteren was de perfecte gelegenheid om te kijken of dat wat we tot nu toe geleerd hebben ook daadwerkelijk wat doet. Dus tijdens het beantwoorden van de vragen ben ik met Miranda aan de slag gegaan en heb haar stof gegeven tot nadenken. En na een minuut of 10 stond en liep daar een compleet ander paard.
Na het vragenvuur was het tijd om haar op te zadelen. In de bak was alles inmiddels goed, maar zodra we eruit liepen sloeg haar spanning weer om, werd ze drammerig, ging weer staan snurken... Dus eenmaal gezadeld konden we in de bak weer vanaf -10 beginnen om haar weer op het ontspannen level van daarvoor te krijgen. Ik heb het halstertouw erbij gepakt omdat dit makkelijker werkt in de communicatie. Ik verwacht tenslotte dat ze me 1 a 1.5 meter eigen ruimte geeft zonder te drammen, maar ik verwacht ook dat ze zelf kan nadenken over wat nu de beste manier is om met die spanning om te gaan.
Op deze foto zie je dat ze met hele andere dingen bezig is dan met mij. Ik wil dat ze de aandacht op mij focust, omdat ze weet dat ik weet dat het oke is, dat ik haar kan helpen om te ontspannen. Je ziet ook dat ze terug in mijn ruimte komt. Ik spiek over mijn schouder om in te schatten wat ze doet. Vlak hierna stop ik met lopen en komt Miranda tot de conclusie dat ze teveel in mijn ruimte staat. Ik verander mijn lichaamstaal, zet een klein stapje terug en Miranda corrigeert de afstand tussen ons, door achteruit te stappen en mij de ruimte te geven die ik graag wil hebben. Wanneer ze ontspant stappen we weer verder. Op deze manier maak ik haar duidelijk dat het beter is om de aandacht op mij te focussen in plaats van op de omgeving.
Deze foto is vrijwel op hetzelfde punt gemaakt, maar een paar rondjes later. Je ziet hier een paard dat zich wat durft te ontspannen en niet meer zo met de omgeving bezig is. In de tussentijd krijg ik van Monya de gelegenheid om aan de studenten te vertellen wat ik precies doe. Wat ik verwacht, wat ik hoop te bereiken en ook hoe ik mijzelf zie op dit moment. Miranda heeft een leider nodig en dan is ze mega stoer. Ik neem hier die leidende functie, door haar te leren nadenken en te leren zoeken naar de ontspanning. Ik zie mijzelf op dit moment dus als de leider, mijn paard focust nu op mij in plaats van de omgeving en ze ontspant!
Nog even uitleggen over wat de TRT Methode ons geleerd heeft. Ik heb ook gebruik gemaakt van een drukpunt in haar hals, waardoor ze haar hoofd laat zakken en zoekt naar ontspanning. Dit is waarschijnlijk het moment waarop ik daarover vertel
Maargoed, dit laat heel mooi zien dat ze hier écht weer relaxed is. Ik sta te praten, ben niet met haar bezig, maar ze staat er rustig bij. Haar uitdrukking staat zacht (haar gezichtsuitdrukking verteld altijd zoveel over the state of mind ), oortjes opzij, ontspanning in de hals, ik vind het een fijn beeld iig!
En dan... Het opstappen. Vanaf het moment dat de kruk erbij kwam, veranderde de houding van Miranda weer. Ze wist wat er ging gebeuren en dat vond ze (en ik ook) spannend. Op deze foto zie je dat ik met het drukpunt in haar hals bezig ben. Ik probeer haar te laten nadenken over de situatie en te laten ontspannen. Het ontspannen blijven staan was voor deze keer even te veel gevraagd en ging echt niet lukken, dus ik ben later maar gewoon opgestapt terwijl ze werd vastgehouden. Miranda draait weg van de kruk met opstappen IN de bak (buiten de bak is er vaak niets aan de hand). Ik wéét dat wanneer ik haar onder het zadel aan het werk kan zetten, ze vanzelf wat meer kan ontspannen. Huiswerk voor thuis is dus opstappen in de bak met meer ontspanning.
In verband met mijn eigen spanning, en die van Miranda heb ik Monya gevraagd eerst even mee te wandelen met het touwtje eraan. Het doet natuurlijk vrijwel niets, maar het geeft ons beiden wat meer zekerheid. Miranda heeft er écht wat aan wanneer er iemand naast loopt. Voor mij is het gewoon iets in mijn hoofd. Ik vind het prettig dat ik even kan settelen en kan voelen, voordat ik het zelf moet doen.
En natuurlijk het eerste rondje los. Veel spanning, we moeten beiden nog wat spanning loslaten, ik ben nog een beetje aan het zoeken naar hoe ik mijn eigen spanning los moet laten. Maar doordat Monya veel vragen stelt en verteld en uitlegt, raak je al snel wat afgeleid van je eigen spanning. Ze laat je nadenken, voelt mijn linker bil hetzelfde als mijn rechter bil? Heb ik even veel druk op mijn rechter voet als op mijn linker voet? Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik mij, Monya deed bij mij precies hetzelfde als ik doe bij Miranda. Ik geef haar de kans om na te denken. En hierdoor vergeet je de spanning een beetje en kan je wat ontspannen.
Monya had pionnen neergezet. Dit helpt bij het maken van punten om je op te focussen. De pionnen verplaatste ze dan regelmatig ineens op een moment wanneer ik niet kon zien waar de pion heen ging
Ik rijd veel voltes met Miranda om haar lekker aan het werk te zetten. (in dit geval hadden we een deel van de bak in gebruik en waren het voornamelijk kleine voltes) Dus ik heb heel veel voltes en 8'jes gereden om haar aandacht erbij te krijgen en dus meer ontspannen te krijgen, want ze zou dan minder bezig zijn met haar omgeving. En langzaaaaaaam maar zeker ging ze ietsje meer ontspannen.
Hoe meer ik Miranda aan het werk kan zetten, hoe makkelijker ze durft te gaan ontspannen. Dus ondanks dat de ontspanning nog niet op en top was in stap, zijn we gaan draven. Van de draf heb ik geen foto's. Wel heb ik een stukje film van het stappen en draven.
Let wel; Dit is voor ons de eerste keer samen écht op vreemd terrein. En dan ook nog eens zonder andere paarden erbij. De paarden van de stal waar we waren stonden lekker verderop op het land, dus ze was écht alleen. Het rijden in het filmpje is zeker niet zoals het rijden thuis, maar ik ben zo, zo, ZO ontzettend trots op ons, dat we zo hebben kunnen rijden! Ze durfde zelfs stukjes te ontspannen onder het zadel en kleine stukjes na te geven. Hoe meer we aan het draven waren, hoe meer ze de spanning los liet en beter door haar lijf ging lopen. Je ziet in het begin dat ze wat traag is, kleine stapjes, de rem zit erop. Naarmate we wat langer draven gaat ze steeds makkelijker lopen. Ze werd steeds rechter, linksom was spannender dan rechtsom. Hoewel ze linksom kijkerig bleef naar de leerlingen van Monya, liep ze er uiteindelijk wel langs, en rechtsom was het niet eens interessant meer. We zijn overspoeld met complimenten. Ik heb een aantal keer mogen horen dat er aan het einde een compleet ander paard stond. Wat me bij blijft zijn de woorden van Monya toen we voordat ik erop ging nog stonden te praten in de bak. "Je houd echt van dit paard he? Dat is echt te zien!" Maar ook; "Eigenlijk weet je heel goed wat dit paard nodig heeft. Het is alleen niet altijd even makkelijk om het te doen." En daar legt ze precies de vinger op de 'zere' plek
Het is niet altijd even makkelijk om te doen. Maar we hebben het gister toch maar mooi gedaan.
Met complimenten van de leerlingen, enthousiaste reacties over Miranda, wat een ontzettend leuk paard, wat bijzonder om te zien hoe ze zo veranderd in energie.. En boven al: we mogen nog eens terug komen! Dus we gaan zeker nog eens naar Monya toe om dit door te zetten. Het is goed om vreemde locaties te bezoeken, en samen het avontuur aan te gaan. Het is nog fijner dat dit kan onder begeleiding van iemand die weet hoe je ermee om kan gaan, en je de juiste vragen kan stellen
Op naar nog meer goede ervaringen! Bedankt voor het lezen van deze enorme lap tekst!
Ik twijfelde of ik deze bij VVDD zou plaatsen of hier bij RIJ-ITP... Gekozen voor RIJ-ITP omdat het doel van deze 'training' eigenlijk is om te rijden zonder die angst, en spanning en dit hele proces van ook aan de hand werken, wel leid tot het punt waarop we er daadwerkelijk opzitten. Dus indien het verplaatst wordt snap ik dit ook haha.
Leuk!! 