Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-21 22:51

Sam... I don't care how tough our path is..

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-21 22:51

As long as we may walk it together...

Royal Samber is een inmiddels 16 jarige ruin. Dit jaar zijn we 10 jaar samen. :+:

10 jaar met hoge toppen en diepe dalen. Sam kwam als 6 jarige met een stempel bij mij. Hij was een beetje een impuls beslissing en de beste die ik ooit gemaakt heb. Eenmaal de mensen rondom me hem een paar keer bezig gezien hadden waren de commentaren niet mals. "Levensgevaarlijk", "wordt nooit wat", zelfs de vorige ruiter vertelde me dat hij nooit een echt fijn rijpaard, laat staan een fijn wedstrijd paard zou worden. Maar Sam had mijn hart gestolen en mijn keuzes betreffende paarden zijn zelden met verstand gemaakt.

Sam was, en is, het meest gespannen, neurotische paard dat ik al ooit in mijn leven ontmoet heb. Maar ook het meest lieve, gevoelige en werkwillige paard. De wereld en alles er in is eng. Sam balanceert altijd op het randje van een zenuwinzinking. Maar hij heeft zo'n fantastisch karakter, hij wíl zo graag. We moesten elkaar even leren kennen. Even snappen hoe we samen konden werken. Ik moest hem bewijzen dat hij me kon vertrouwen. Hij moest helemaal niets behalve me toe laten. Ondanks alles wat er gebeurt is, heb ik altijd een connectie gehad met Sam, een soort blind vertrouwen ondanks dat hij eigenlijk erg onberekenbaar is. Hoe gek hij ook deed, hoe onbetrouwbaar hij puur objectief gezien ook is. Voor mij is hij het meest loyale paard dat ik al ooit gereden heb. Iemand zei ooit dat Sam "Berekenbaar onberekenbaar" is... Met Sam kan je er van uit gaan dat hij je zal verrassen. :')

En dat heb ik altijd onthouden.

Toen ik twee jaar geleden tegen mijn man zei dat mijn jonge merrie "lui" was antwoordde die me bloedserieus "nee, Rêve is normaal. Jij bent gewoon die hysterische idioot gewend." :')

Mijn man wordt helemaal gestoord van Sam maar hoe graag hij ook zou willen, hij kan niet ontkennen dat Sam en ik gewoon iets speciaal met elkaar hebben...

Ik kan lezen en schrijven met hem inmiddels en ik ken hem beter dan hij zichzelf kent. En vaker dan ik toe wil geven, lijkt hij mij beter te snappen dan ik dat zelf doe.

Normaal gesproken trainen Sam en ik op Z1 niveau en werken we naar Z2 toe. De jaren voor corona hebben we IMO mooie prestaties neer gezet en heeft hij me herinneringen gegeven waar ik een leven lang van kan genieten. Met, of dankzij, Sam, heb ik dingen kunnen doen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou kunnen doen.

Vlak voor Corona zijn intrede deed, was ik "moe". Mentaal... Ik zei in Januari 2020 al dat ik overwoog om even geen wedstrijd te rijden. En toen kwam Corona en inmiddels zijn we twee jaar verder. Ik overweeg voorzichtig om voor 2022 terug een licentie te nemen maar ik ben nog niet zeker.

Ik heb de afgelopen twee jaar geleerd dat ik wedstrijden weliswaar leuk vind, maar gewoon samen trainen en zijn met mijn paarden vind ik het leukst. Dat kan natuurlijk gecombineerd worden, maar ik kan niet zeggen dat ik het wedstrijd rijden nu echt "mis".

We hebben een erg moeilijk jaar gehad, moeilijke jaren gehad eigenlijk met toch best wat tegenslag, maar de laatste weken zijn we weer vrij regelmatig aan het trainen. Regelmatig genoeg dat ik komende week terug naar mijn trainer kan bellen.

Zijn conditie is er weer en ik denk dat ik het ook weer vol zou houden.

Ondanks dat we wellicht een beetje stil gestaan hebben het afgelopen jaar (mijn schuld, niet de zijne. Integendeel, het is dankzij zijn instelling dat we stil gestaan hebben en niet achteruit gegaan zijn. :+:

) ben ik verschrikkelijk trots op mijn kleine man en wil ik toch weer foto's tonen. :+:

Hij voelde best fijn maar ik merk dat de “routine” en het ‘vanzelfsprekende’ terug moet komen. Dat bouw je natuurlijk niet in een paar weken weer op.

Aandachtspunten zijn:
-nog steeds mijn houding en dan vooral de spanning in mijn spieren. De dag dat we vinden hoe ik die er uit krijg doe ik een vreugde dansje

-Lengte in de bovenlijn en ontspanning is altijd een aandachtspunt en zal dat bij Sam altijd blijven.

Zijn hoge kruis en "ietwat" weke rug vertekenen ook een stuk het plaatje overigens.

Verwacht geen perfectie, misschien zelfs geen "goed".

Wel eerlijk.

https://i.postimg.cc/NMgb4KPL/DSC-6775.jpg
https://i.postimg.cc/gct4Vkyk/DSC-6818.jpg
1. Afbeelding

2.

3.

https://i.postimg.cc/vH1h3FX7/DSC-6850.jpg
4. Afbeelding

https://i.postimg.cc/fyyG82g3/DSC-6871.jpg
https://i.postimg.cc/0j1SfFNn/DSC-6905.jpg
5. Afbeelding

https://i.postimg.cc/MHfschFY/DSC-6915.jpg
6. Afbeelding

7.

Dit is één van Sam zijn dingetjes. Door de wind (en de hoge mais met bijhorend geluid) was hij vrij alert en dan schrikt hij dus letterlijk van zijn eigen schaduw.

Hij draait dan op deze manier weg van zijn schaduw. :(:)

) Ondanks dat het geen harmonieuze foto is zet ik hem er bij. Omdat ook dit gewoon Sam is en een deel van hem waar ik rekening mee moet houden, en houd, in alles wat ik doe.

8.

en eens uit zijn systeem kan hij verder.

9.

https://i.postimg.cc/Kz8cy5Hb/DSC-7027.jpg
10. Afbeelding

https://i.postimg.cc/hhWqh8pf/DSC-7037.jpg
11. Afbeelding

https://i.postimg.cc/wxStDSrs/DSC-7050.jpg
rijtechnisch een verschrikkelijke foto maar ondanks mijn houding, geeft Sam toch zijn 200% :+:

"is goed baasje, ik snap wat je bedoelt." :+:

Deze kant is moeilijk voor mij ivm een erg kapotte (en daardoor stijve) heup. Beide heupen zijn "stuk" maar rechts is om redenen die "we" (mijn kine en ik) beide nog niet snappen, veel stijver dan normaal en ook veel stijver dan links.
12. Afbeelding

https://i.postimg.cc/L6XyZgrs/DSC-7104.jpg
13. Afbeelding

Een "jaaa goedzo!" ziet er zo prachtig uit op foto. :')

14.

15.

https://i.postimg.cc/FKtGqW1f/DSC-7160.jpg
en dan sluiten we af zoals we begonnen. Ook in draf maar toen stopte mijn stiefvader met foto's maken. _O-

**Geplaatst**: 02-08-21 00:14

Geplaatst: 02-08-21 00:14

Mooi om te zien

Hij is echt mét je samen aan het werk. Op de "ja goed zo" foto ga ik er vanuit dat je ook jezelf bedoelt. Je zit hier heel mooi mee, in balans.

**Geplaatst**: 02-08-21 07:21

Geplaatst: 02-08-21 07:21

Jullie band is altijd zo duidelijk zichtbaar!

Fijn juist dat hij bij jou zo zichzelf mag zijn!

**Geplaatst**: 02-08-21 07:44

Re: Sam... I don't care how tough our path is..

Geplaatst: 02-08-21 07:44

Jullie zijn prachtig samen om te zien. Respect voor het geduld die jij met hem hebt. Zo te zien heb je er een fantastisch paard voor teruggekregen.

Ook herkenbare dingen. Ik krijg meer spanning als ik iets goed wil doen. Misschien zit ik er helemaal naast, maar ik meen het bijvoorbeeld te zien in foto vier: je wil hem zo graag naar ontspanning toe rijden, dat je schouders er strak van worden. Verder ben ik alleen maar stikjaloers. Heb het geloof ik in een ander topic al gezegd, maar ik zou willen dat ik kon rijden zoals jij. Fijn dat Sam en jij elkaar gevonden hebben.

**Geplaatst**: 02-08-21 08:14

Geplaatst: 02-08-21 08:14

Laat ik voorop stellen, ik ben echt de laatste persoon die commentaar levert op rijtechniek. Mijn eigen rijstijl typeer ik als 'de blijven zitten stijl'

Wat me in alle foto's opvalt, vooral de eerste paar, is dat je erg naar beneden kijkt, ik zou daardoor last van mijn nek krijgen en schouders op gaan trekken.

Ben je al eens naar een chiropractor geweest? Mijn nek en rug worden elke maand even los gemaakt waardoor ik soms letterlijk weer adem kan halen zonder dat mijn ribben te klein zijn zeg maar.

Verder vind ik de laatste foto erg mooi

**Geplaatst**: 02-08-21 08:21

Geplaatst: 02-08-21 08:21

Netjes hoor! Vind jullie echt een leuke combi.

Wel zie ik dat hij soms inknikt achter het zadel en lijkt hij achter er wat uit te gooien. Klopt het dat hij daar wat moeite mee heeft ?

Zeker weer een startpas nemen hoor!!

**Geplaatst**: 02-08-21 08:25

Geplaatst: 02-08-21 08:25

Ik geniet altijd van jou foto's.
Eerlijk naar jezelf en je paarden.
En een Sam die maar wat veel geluk heeft gehad dat hij bij jou mocht komen wonen

Het is er niet aan af te zien dat trainen vaak niet gaat. Mooie plaatjes weer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-21 11:23

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-21 11:23

parnassia Lief bericht. :+:

bedoelde hem meer dan mezelf.

Voor mezelf zie ik sowieso best veel.:Handen wat hoog houden is een nieuwe. Die had ik tot nu toe nog niet gedaan denk ik.

Normaal heb ik ze juist te laag. :roll:

(Door omstandigheden rijd ik vrijwel altijd met een vrij lage brede handhouding. Dat is ook te zien aan het feit dat ik mijn ellebogen altijd vrij breed heb staan.

Alleen bij echte oefeningen zet ik ze iets hoger bij elkaar. Bij elkaar staat bij Sam gelijk aan een soort halve ophouding die je ook wel geeft a la "opletten, we gaan wat doen."

loez

Hij is zo leuk zoals hij is. En veruit de meeste dagen doet hij gewoon ontzettend zijn best. Soms zitten er dan een paar dagen tussen dat hij door het weer of gewoon door zichzelf even wat moeilijker is en wel eens wat hupst van voor (hij weet exact hoe ver hij mag gaan en ik heb liever dat hij wat hupst, dan dat hij gaat rondrennen als gek zoals hij vroeger deed.) Het gaat ook gewoon heel beheerst, je voelt hem echt door geven dat zijn emmertje over loopt. :(:)

Veelal mag hij dan even galopperen of een paar middendrafjes doen. Dan is hij het meestal kwijt.

Mais is altijd iets geweest waar hij bang voor was. Hij gaat er langs als ik hem dat vraag (gelukkig maar, anders had ik een probleem hier. :')

) maar hij vindt het dood eng. :(:)

miereneter Ja, heb er echt een heel leuk paard voor terug gekregen. :+:

Zo kan hij uren bij me staan. :+:

Sowieso moet hij altijd even komen gezellig doen zodra hij me gezien heeft.
Het is een heel zacht dier in alles, je moet dus ook in omgang met hem, echt bizar zacht zijn, maar hij zal ook zo zacht naar jou zijn. Sam kan je zorgeloos vertrouwen als ie zijn neus tegen je hoofd of nek legt. Rêve kan nogal eens onbedoeld lomp doen maar Sam eigenlijk nooit. Zelfs niet als ie opgejaagd is.

Ik denk dat het "te goed willen doen" wel mee speelt. Vandaag is de "rustdag" van mijn trainer dus dan stoor ik hem liever niet maar morgen kan ik bellen. Ik wil dan "op tijd mee geven" en "niet in de weg zitten" maar ohja, ook "recht zitten" en, en, en dan is dit het resultaat. _O-

Het enige dat goed gaat is het mee geven in die zin dat hij ruimte heeft om te zakken.

Als ik vaker les heb dan heb ik die onzekerheid wat minder en dat zie ik eigenlijk ook altijd heel snel terug in mijn houding, dan gaat het allemaal wat "natuurlijker".
Ik ben op het einde van de dag ook maar een recreatieve wedstrijdruiter he... Zou zomaar kunnen dat je het beter doet.

Prairy Eerst en vooral: Vaak zie ik de "blijven zitten" rijstijl liever dan de "strak volgens het plaatje" rijstijl dus wat dat betreft heb je al een streepje voor. :))

Wb Fysio/chiropractor: Twee keer per week voor het grootste deel van mijn leven.

(een hele periode is het nog drie keer per week geweest). Straks om vier uur "mag" ik weer. Voor vandaag mag hij inderdaad (weer) mijn schouders en nek los maken maar ook mijn heup en onderrug want die laatste hebben me al twee nachten van mijn slaap gehouden inmiddels.

Vaak zet ik het in de OP maar deze keer heb ik dat niet gedaan.

Dus even kort om te bevestigen dat je absoluut een punt hebt maar ook wat er dus speelt: Ik heb een NAH waardoor ik een hemiplegie en een gevoelsstoornis heb aan de linkerkant van mijn lichaam. Dat gaat gepaard met spasticiteit (verkramping van mijn linkerkant dus en als dat ernstig genoeg is trekt het helaas gewoon de spieren aan de rechterkant mee gezien je lichaam nu eenmaal met elkaar verbonden is. Maar het ontstaat links.) Verder heb ik door necrose heupen die letterlijk aan vervanging toe zijn en enkels waar geen hulp meer aan te bieden is. (bot is daar te slecht voor eender welke ingreep die ze kunnen doen.). Dat zijn de enige gewrichten die ze op de foto gezet hebben. Omdat er niet echt iets aan te doen is hebben ze niet verder "gekeken" omdat ze er van uit gaan dat het ook in andere gewrichten zit (meestal begint het in de enkels en heupen en vaak breidt het uit.). Gezien ik in mijn polsen en schoudergewrichten (en sinds een jaar ook mijn ellebogen en knieën

) dezelfde pijn heb en hetzelfde "schurende" gevoel gaan ze er gewoon van uit dat die ook aangetast zijn. Heb ergens nog een foto van de bol op mijn rechterknie die recent vrij spontaan ontstond (zo ging het met mijn enkels ook.). Mijn fysio denkt dat mijn knie ook mijn meniscus zou kunnen zijn maar gezien dat ook al een jaar speelt inmiddels begint ie te twijfelen geloof ik.

Mijn fysio is trouwens iemand die constant bijscholingen doet, ik loop daar oa ivm neurologische revalidatie (dus ook het mentale aspect.), om mijn lijf te mobiliseren en met beleid te trainen (toen ik bij hem terecht kwam kon ik nog amper lopen.), en omwille van de pijn natuurlijk.

Hij werkt met het deel van de chiropractor (het kraken als ik het goed onthouden heb is dat iets wat niet standaard in de kine/fysio opleiding zit.), maar ook dry needling, cupping, lymfedrainage en zo ongeveer alles wat je je kan bedenken dat met je lijf te maken heeft.

Daar heb ik heel veel baat bij. Het is dankzij hem (en zijn collega's) dat ik uberhaupt nog op het paard zit denk ik.

Ondanks dat het is wat het is blijft het altijd een beetje als een uitvlucht voelen als ik dit vertel. Want het is niet dat ik dan maar nergens naar moet kijken natuurlijk.

Ik moet ook gewoon aan mijn houding werken (en doe dat ook) en toch proberen om die benen lang te houden en die schouders te ontspannen enz.

Daar probeer ik dus ook aan te denken en te werken maar het is nog geen groot succes tot mijn frustratie.

Amado7 Wat bedoel je met "er wat uit gooien"?
Ik vermoed dat je gelijk hebt hoor maar ik begrijp de term niet voldoende om het uit te leggen/te onderbouwen.

DuoPenotti :+:

Deze week zal het weer wat minder zijn. :')

Woensdag naar het ziekenhuis voor mijn infuus en dan ben ik een paar dagen "out for the count".

Dat doet me er aan denken dat ik best volgende week pas bel voor les want als Chris me vrijdag wil opzetten moet ik nee zeggen en vind dat altijd zo ondankbaar als hij zo snel tijd voor me maakt en ik dan zeg "nee". :')

Ik had het hem niet gegund, want hij heeft toch wel wat "dingetjes" over gehouden aan zijn periode waar ze wanhopig probeerde om hem zich te laten gedragen. Maar ergens heb ik ook geluk gehad. Want als dat niet gelopen was zoals het gedaan heeft, dan had ik hem gewoon nooit leren kennen/in mijn bezit gehad.

En dat dier maakt me elke dag zo blij. :+:

**Geplaatst**: 02-08-21 11:53

Re: Sam... I don't care how tough our path is..

Geplaatst: 02-08-21 11:53

Ik denk dat je bij menig bokker bekent bent (in ieder geval bij mij

). Ik geniet altijd enorm van jouw topics. Wat een eerlijkheid richting je paard toe. En wat zijn jullie prachtig bezig. Een ware inspiratie

**Geplaatst**: 02-08-21 11:54

Geplaatst: 02-08-21 11:54

Je moet hem echt omdopen: Royal Loyal Sam...

Ik blijf genieten van jullie plaatjes. Want hoe krom je af en toe ook zit, je paard snapt je en helpt je en jullie doen het toch maar!

Ik vermoed dat jullie zo fijn bij elkaar passen, omdat je elkaar nodig hebt. Sam heeft zijn tijd nodig, om zaken te laten bezinken. Jij hebt jouw tijd nodig, voor je lichaam. "Door tot het gaatje" zou voor jullie beiden denk ik funest zijn. Beiden mentaal en fysiek stuk denk ik

Jullie mogen elkaar vertrouwen; Sam leerde dat hij jou mag vertrouwen, dat je niks doet dat hij nog niet kan of durft. En jij mag hem vertrouwen, hij doet niks wart jou nog meer zou schaden.

Maar zo zie ik het, op basis van je verslagen hier.

**Geplaatst**: 02-08-21 13:33

Re: Sam... I don't care how tough our path is..

Geplaatst: 02-08-21 13:33

Daarmee bedoel ik dat hij de eerste foto wat op de voorhand loopt en achter wat vergeet. En bijvoorbeeld foto 9 is hij aan de voorkant super maar vergeet hij achter mee te nemen en hierdoor minder lengte in de bovenlijn krijgt. Dat bedoel ik dat hij achter er soms wat uit lijkt te gooien maar dat kan ook best vertekenen door zijn wat weke rug.

Overigens doe ik het je zeker niet na. Ik wordt blij van de rest van de foto's. Wat een krachtpatsertje op foto 10 en 13

**Geplaatst**: 02-08-21 13:51

Re: Sam... I don't care how tough our path is..

Geplaatst: 02-08-21 13:51

Zo mooi om te lezen en te zien hoe goed Sam en jij bij elkaar passen: allebei zo je "dingetjes" die jullie van elkaar accepteren en waar jullie mee en zo nodig omheen werken.

**Geplaatst**: 02-08-21 14:27

Geplaatst: 02-08-21 14:27

Haha blij met mijn streepje voor $*\o/*$

Ik bedoelde het niet zo om uitleg te vragen of vervelend maar meer dat me dat opviel en om proberen te helpen

NAH is al echt super vervelend! Maar jij hebt wel nog een tikje meer verzameld aan mankementen lees ik

Kl*te allemaal zeg. Maar zo alles op een rijtje, respect voor jou hoe je rijdt en met je vriend omgaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-21 21:13

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-21 21:13

fenijro_tani

Dankjewel... Wat ik mankeer aan talent probeer ik te compenseren met eerlijk rijden en empathie voor het dier dat het met me moet doen. :+:

Rocamor Loyal Sam klinkt nog wel.

Ik zal Sam inderdaad nooit iets laten doen waarvan ik twijfel of hij het kan. Hij zelf is echter wel erg onzeker en heeft vaak wat overtuiging nodig dat ie het echt wel kan.

En dan moet je bij hem echt de tijd nemen om hem gewoon gerust te stellen.. "Ja je kan dit, nee ik ga je niet straffen als het niet lukt, dan proberen we gewoon opnieuw, neem je tijd, doe rustig..." Dat is echt de volgorde die we bij elke nieuwe oefening doorlopen (en elke keer als ie iets fout interpreteert zal je mij horen zeggen "ho, rustig Sam, is niks" en hem even aaien. Hij raakt nl. enorm in paniek als hij denkt dat hij iets mis gedaan heeft. :(:)

Ik weet inderdaad 100% zeker dat hij niets zal doen dat mij zou schaden. Nog eerder zichzelf dan mij. :+:

Amado7 Ik vermoedde iets in die aard maar was niet zeker.

Sam heeft inderdaad best wel genoeg kracht in zijn lijf en achterhand. Maar op één of andere manier heeft hij, wellicht door zijn rug, wat moeite om 'm er vooral bij de verruimingen, goed bij te houden. En dat zijn dus die dingen waaraan je ziet dat hij nog terug aan het opbouwen is. Dat is iets waar hij echt routine voor nodig heeft om dat "vanzelf" te doen. Ze doen dat natuurlijk niet echt vanzelf maar als hij echt vol in training staat dan is het veel makkelijker voor mij om hem te activeren achter. Sam zijn oplossing voor elk probleem is hard gaan, dus als hij in die middendraf voelt dat hij niet mag duiken van mij, dan gaat ie harder en ruimer dan hij momenteel al bij kan houden van achter (daarom kruipt hij ook iets achter mijn hand overigens.). Ik moet hem nu dus eerst weer even zo ver krijgen dat ie niet ruimer gaat dan hij zelf bij kan houden.

Sam zijn basis mentaliteit is "alles of niks" bij de middendraf en de "alles" krijgt hij nog niet bolgewerkt door gebrek aan regelmatige training die hij wel nodig heeft met zijn bovenlijn om het te kunnen en hij laat zich dan ook nog niet helemaal "voor" zijn limiet houden omdat ie zo graag wil.

Als hij over een paar weken weer meer kracht heeft lost dat zichzelf op.

Het vertekend overigens inderdaad wel iets door zijn bouw (het is niet zo rampzalig als het oogt want dan zou ik hem niet uit zitten en dan verruimt hij vanvoor ook gewoon niet, dan gaat hij gewoon heel snel krabbelen. :')

Die fase hebben we ook al doorlopen.) maar hij kan absoluut beter dan wat hij hier op de foto's toont.

Voor nu rijden we meestal korte stukken middendraf en ook vanuit SB vertrekken en op de volte. En dan een pas of 5 en weer terug. Maar daar wordt hij dan weer wat stressig van dus mag hij ook regelmatig een diagonaaltje echt "gaan" zodat de druk van de ketel kan, ook al kan hij dat nog niet echt helemaal correct volhouden. :(:)

Zijn mentale stukje is minstens even belangrijk als zijn fysieke in dit. Dus daar moet ik in balanceren en dat is ook een stukje mijn intuïtie volgen, veel ruiters zouden waarschijnlijk een andere keuze maken. Ik merkte als ik wedstrijd reed en hij had spanning, dat hij na een diagonaal middendraf echt opgelucht adem leek te halen. Heb het daar nooit echt over gehad tot vrienden die vaak mee komen ineens zeiden "Als hij zo gespannen is, en je hebt één keer die middendraf gedaan dan zie je hem gewoon adem halen."
En sinds ben ik een beetje begonnen met die middendraf voor hem te gebruiken als beloning. Ook in deze fase waar het dan nog niet helemaal correct kan.

Maflinger_S Sam is echt mijn "once in a lifetime" paard... :+:

Hij is alles wat ik niet meer wilde en alles wat ik nodig had. :+:

Prairy haha, heb er geen probleem mee hoor.

Tis geen geheim. Het heeft letterlijk al in de krant gestaan. _O-

Maar ik twijfel elk topic opnieuw of ik het wel of niet moet vermelden. :')

Sam heeft zonder dat hij het wist, me een reden gegeven om te revalideren aan record tempo en ook nu helpt hij me zonder het te weten elke moeilijke dag door. Als ik onrustig ben, verdrietig, wanhopig, teleurgesteld, woest.... En ik kan gewoon even bij hem zijn en contact met hem hebben, dan voel ik het van me af glijden. Niet dat alles ineens oké is, maar met Sam kan ik echt even "in het moment" zijn. Een pauze zeg maar.