Heb dit gevoel al langere tijd hoor, dus niet van het ene op andere moment.
Wij hebben al zeker 30 jaar paarden, inmiddels ook al jaren bij huis staan.
Ik ben van mezelf een onzekere ruiter geworden, ben niet meer piep jong (53) en zeker de laatste jaren steeds onzekerder geworden. Waardoor? Geen idee, denk door het ouder worden , steeds meer beren op de weg zien, ik ben zzp, dus als ik wat breek , niet werken, geen inkomsten? Noem het allemaal maar op!
Vanmorgen er af gelazerd, dus weer een deuk in mijn zelfvertrouwen en ik dacht bij mezelf toen ik op de grond lag, waarom? waarom doe ik dit nog?!
Mijn paardje schrok van iets , waarvan we denken, waarom schrok je nou daarvan en dan zo heftig?
Maar goed dat doen paarden ,zo realistisch ben ik nou ook wel weer.
Weet ook dat ik mijn onzekerheid op hem overbreng, ik heb alle coachingslessen hierin al gevolgd.
Ben hiermee ook al best een heel eind gekomen.
Ik heb wat je noemt een bomproof paard, super lief en eerlijk dier. Makkelijker ga je ze niet krijgen.
Dus op zoek naar een ander dier heeft geen zin en heb ik al gedaan. Mijn vorige paard verkocht en deze weer gekocht een jaar of 2 geleden. Super goede beslissing geweest, dus daar zeker geen spijt van.
Ik rij voornamelijk buitenritten, vroeger wel 20/25 km, nou daar heb ik nu echt de puf niet meer voor.
Maar ik ben ook druk, met alles, Mijn werk is mega druk(hoewel ik maar 3 dagen werk), maar daarnaast ook een huishouden te runnen (geen kinderen), maar wel 2 honden waarvan 1 een echte druktemaker is (wel ontzettend lief ). Mijn schoonvader die best veel aandacht vraagt momenteel (80+) en natuurlijk alle andere sociale contacten, die allemaal erg gezellig zijn
Maar goed ik vraag mij nu echt af, moet ik nog wel doorgaan met rijden? Voor wie? Voor mijn paard? Voor mezelf?
Gelukkig ben ik in de omstandigheid dat ik mijn paard niet hoef te verkopen, we hebben onze paarden bij huis staan en die van mijn man gaat uit zijn plaat als hij alleen moet komen te staan, dus de mijne blijft zeker ook tot aan zijn dood.
Is het verstandig om een pauze in te lassen? Hoewel dat niet direct gaat omdat ik voor volgend weekend een weekendje weg met de paarden heb gepland. Ligt niet aan degene met wie ik ga, leuke meid, maar ik heb er werkelijk geen reet zin in en ik zie tegenop om misschien weer te vallen

pffff ik weet het ff niet meer , iemand tips?