En wat hebben we een hoop meegemaakt samen!
Het begon allemaal toen ik bij haar kwam kijken bij de handelaar. We hadden meteen een klik! Ze was heel werkwillig en lief, zelfs al kende ze niet veel. Ze liep aan een lange teugel braaf haar rondje, met keiharde wind rennende paarden en groot verkeer eromheen.
Na nog een tweede keer kijken en een keuring was het officieel.
Helaas begon ons avontuur meteen al met schaafwonden op de achterbenen van de trailerrit. En die wonden bleven een beetje een terugkerend thema
met deze als dieptepunt:
Door alle pech hebben we daarom tot afgelopen februari weinig gereden, maar tussendoor hebben we wel een heel sterke band gekregen.
Al na een paar weekjes bleef ze lekker liggen als ik erbij kwam, en dat doet ze nog steeds
lekker knuffelen en samen luieren. 
Mijn moeder moest maar een eigen mens zoeken, ik was geclaimd
hahaah.
Soms doet je mens een beetje vreemd, maar dat is ok
In april heb ik mel van stal laten veranderen, en dat was een hele goede keus! Ze was meteen op haar gemak en *klopt hard op al het hout dat ik kan vinden* sindsdien gaat alles als een trein. Ik heb op deze stal er al meer op gezeten dan de hele rest van het jaar
We maken 2 a 3x per week een buitenrit, en verder doen we tussendoor nog wat grondwerk. Ze is met de tijd alleen maar nog dapperder, liever en werkwilliger geworden als de eerste keer dat ik haar zag.
Echt een paard met een huid van papier en een hart van goud
. Natuurlijk gaf ze wel zo'n blik zo van 'jaaa braaaaf mens. Zó gaan wij met elkaar om 
kijk hoe bruin ze wordt! 
