Geplaatst 
Heel lang heb ik geen paard willen zien, aanraken of bijrijden. Bij het woord paard barstte ik al in tranen uit. Na ongeveer 1,5 jaar ben ik stilaan begonnen met het vrijblijvend bijrijden van de Fries van mijn vriendin. Naarmate de tijd vorderde werden ook mijn paardenkriebels weer geactiveerd en begon ik weer te genieten én stiekem op zoek te gaan naar een nieuw paard. Dat ging met iets meer moeite dan ik dacht
Ik was continue op zoek naar een vosmerrie met een kolletje en twee witte achterbenen. Daardoor heel wat mismatches gehad want er was geen 1 paard zoals Momo. Uiteindelijk stapte ik van mijn “eisen” af, maar ook toen was het geen succes
want waar ben ik nou eigenlijk naar op zoek? Uiteindelijk was het antwoord “geen ruin, geen witte, geen draver, Fries of fjord”. Dat maakte de zoektocht wat ruimer en stuitte ik natuurlijk op een witte Spaanse ruin 
Eigenlijk wilde ik dus geen ruin en geen witte, maar ja. Vanaf de foto zag het er al zó vertrouwd uit, zo gek. Helaas waren er voor mij al 3 gegadigden en zag ik mijn kansen wat minder worden. Gelukkig waren dat geen matches en ben ik heengeweest. Toen we hem in de paddock zagen had ik zoiets van, wow, wat een knap dier
. Het bleek een super lief dier te zijn. Hij had 8 jaar in Spanje voor de kar gelopen en hij was net 1,5 jaar in Nederland en daar ingereden. Maar wat een werkwilligheid en wat voelde het goed onder het zadel. Lang verhaal kort, 2 weken daarna helemaal laten keuren (klinisch, hals, benen en rug) en helemaal goed!De permanente stal had nog geen plek dus we moesten even tijdelijk ergens anders heen maar dat ging eigenlijk super fijn. Hij past zich enorm goed aan.
Sneller dan verwacht konden we al verhuizen en ging hij lekker de kudde in. Dat was toch wel even spannend! Of nou ja, ik vond het spannend. Hij vond en vind het alleen maar heel leuk. Hij sloeg (letterlijk
) goed van zich af, laat niet over zich heen lopen maar kent wel zijn plek. 
Onderhand is hij nu een kleine 1,5 maand van mij en begin ik hem al steeds meer te leren kennen. Zo is het een enorm kuddepaard en zoals de staleigenaar zei “het is echt Nero en zijn harem, hij is rustig in de kudde, houdt alles in de gaten en super sociaal”. Het is zo’n lief dier en erg tevreden. Een beetje té want van het land af krijgen is nog wel even een dingetje
Maar goed, het gaat al iets beter
Verder is het een onwijze kroel
…
… heb ik hem kennis laten maken met onze kleuren, daar vond hij maar het zijne van
… is hij al onder handen genomen door de masseur..
… heeft hij het bos al leren kennen wat hij onwijs leuk vond.
.. en heb ik er van de week voor het eerst op gezeten!
… en zijn we vandaag voor het eerst het erf afgegaan. Dat begon heel stoer maar eigenlijk is het best een watje
Ik wil heel graag wedstrijden rijden, maar vooral lekker het bos in en het strand op. Wat heb ik er een zin in
En o ja, mocht er iemand een wit paard willen, denk er aub nog even goed over na want die witte beesten doen het erom
Bedankt voor het lezen
ik wens je heel veel plezier samen maar dat komt 100% goed zo te zien! 
vervangen van je vorige paard zal hij nooit doen... die herhinneringen blijven voor altijd... maar nu is het tijd voor een nieuwe band en het maken van nieuwe herhinnerhingen 
