Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

ik had altijd 2 lievelings pony's, Loesje een bonte veel te snelle pony en Cindy een super lieve pony die met springen iedereen eraf kreeg (inclusief mij en de meester
) Maar ik ben ook vastberaden, sociaal en druk. Leandra schreef:Vroegah, toen ik zo'n perfect omschreven paardenmeisje was (met dan 20 jaar geleden), was mijn favoriete paard een paardje waar bijna niemand op wilde. Eigenlijk was dat paardje gek in zijn hoofd maar ik vond het geweldig als hij bokkend en rennend door de bak ging. Ik heb zelfs nog carrousel met hem gereden. Geen wedstrijden want vlak daarvoor had hij iemand eraf gegooid en gericht nagetrapt. Die man had toen gebroken ribben en een klaplong. Daarna is hij naar de slager gegaan.
Op de manege waar ik daarna ben gaan rijden reed ik graag op een oudere tuiger merrie. Zeer flegmatiek, vaak stront chagrijnig en zo verkeerd gereden dat ze stijf en stram was.
Uiteindelijk, na een paar jaar, heb ik haar geregeld goed kunnen rijden over haar rug en werden er ook steeds meer gevorderden op gezet en werd ze beter gereden. Ze vond het rijden toen ook veel leuker. Ze durfde dan ook wel eens onder je uit te rennen met haar oren naar voren. Springen vond ze geweldig.
wel jammer van dat andere paard.

), beet, hield absoluut niet van kroelen. Zat er de eerste keer jankend op, maar ik ben direct verknocht geraakt aan haar omdat ik mezelf in haar kon vinden. Onbegrepen, niemand die de moeite nam om haar te begrijpen. Helaas kon ik toen als 12 jarige Penny rijtechnisch nog niet zo veel met haar, maar ik heb alles met haar gedaan. Uiteindelijk een dressuurwedstrijd met haar gewonnen en ik was apetrots. Als je maar de moeite neemt om te luisteren dan kun je zo veel meer met een paard en zij heeft mij echt leren communiceren met paarden.

