Onzekerheid, angst bij eerste eigen paard-verkopen/doorgaan?

Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Deesxx85
Berichten: 14
Geregistreerd: 04-02-20

Onzekerheid, angst bij eerste eigen paard-verkopen/doorgaan?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-21 16:51

Ik zit met mijn handen in het haar en ben benieuwd naar jullie mening.

Na 17 jaar een paardje te hebben verzorgd, besloot ik mijn grote droom waar te maken en een eigen paard te kopen.

Met het verzorgpaardje kon ik lezen en schrijven. Dus best een grote stap om met hem te stoppen en voor het eerst zelf een paard te kopen.

Ik heb een merrie gekocht van 5 jaar. De beginselen zaten erop. Nette stap, draf en gallop.
Ik had geen ervaring met een merrie, na al die jaren op een ruin gereden te hebben.

Wat was dat spannend, een eerste eigen paard. Ik voelde mij weer een penny meisje en was door het dolle heen.

Ik vond een stal in de buurt, maar al na een paar dagen daar te staan... merkte ik dat dat de stal niet was voor ons.

Uiteraard heb ik direct een instructrice in de arm genomen om regelmatig bij te lessen. Ik merkte dat dit jonge paard, toch wel heel erg anders was dan ik gewend was. Hoewel ik dacht dat ik niet bang was aangelegd en best een beetje kon rijden, vond ik het niet makkelijk.

Nadat ze toch wat enge buien had, niet ervandoor gaan, maar wel steigeren en niet te sturen, begon ik angst te ontwikkelen.

Gelukkig vond ik een nieuwe stal en daar veranderde haar gedrag gelijk. Ze stond hier veel meer op haar plek na de gebruikelijke wenperiode.

Ik heb een stressvolle job en ik wilde een paard kopen om juist lekker mijn hoofd leeg te maken en te ontstressen. Echter is deze merrie gevoelig en heeft sturing nodig. Ik merkte dat wij hierin niet klikte met elkaar. Ze maakte mij juist onzekerder en banger.

We hebben heel veel gelest en echt wel wat verbetering doorgemaakt. Ze is bijvoorbeeld bomproof in het bos en op vreemd terrein. Maar het begint mij steeds meer tegen te staan. We kunnen nog steeds niet fijn galloperen na een jaar. Als ik spanning heb, kan ik beter niet gaan rijden want dan lukt eigenlijk niks. En afgelopen week was bij mij de druppel. Uit het niets ging ze er in de bak bokkend vandoor. Dit heeft ze nooit eerder gedaan en ze is eigenlijk verder echt wel lief.

Nu zit ik zelf ook niet helemaal lekker in mijn vel de laatste tijd. Maar gisteren stapte ik op en merkte dat ik doodsbang ben geworden. Rillend zat ik op haar en ben dan ook na 15 minuten afgestapt van angst. Dit is de zoveelste keer dat ik huilend terug naar huis zit in de auto.

Wellicht had ik een pennydroom en het mij allemaal mooier voorgesteld. Ben ik te ongeduldig? Is een merrie echt gevoeliger als je zelf niet helemaal lekker gaat mentaal?

Ik ben nu enorm onzeker. Ik heb haar nu een jaar en we hebben nu echt het dieptepunt bereikt voor mijn gevoel. Ik haal geen lol meer uit deze (dure) hobby waar ik heel hard voor werk. Moet ik toegeven eraan dat wij blijkbaar geen combinatie zijn en haar verkopen? Of doorzetten en door blijven lessen? Ik heb geen idee meer wat ik nu moet doen namelijk.

Ik ben benieuwd of mensen zich in mijn verhaal herkennen.

Alvast super bedankt voor jullie reactie! Liefs!

DuoPenotti

Berichten: 40995
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:00

Ach wat rot voor je :knuffel:

Zelf heb ik niet de ervaring dat een ruin of merrie perse gevoeliger is.
Mijn ruin kon ik ook beter niet op rijden als ik niet goed in mijn vel zat.
Terwijl mijn hele gevoelig merrie braaf blijft.
Dat is denk ik gewoon een karakterding en niet perse een merrie/ruin ding.

Je schrijft dat ze buiten wel echt super braaf is.
Is ze dat ook als je niet lekker in je vel zit?
Gaat dat wel goed dan.

Als dat wel zo is kan het dan zijn dat je in de bak, als je niet lekker in je vel zit, dingen van haar vraagt die niet helemaal "eerlijk" zijn? Toch netjes je dressuur wilt rijden. Geen lang teugeltje zoals bijvoorbeeld buiten wel.
Mijn ruin kon daar heel boos om worden.
Zou ik op hem mopperen dat hij iets niet goed deed, terwijl ik het niet goed deed, dan werd hij boos, en terecht.
En wanneer mopperede ik onterecht op hem? Juist ja, als ik niet lekker in mijn vel zat.

Kun je achterhalen welke momenten dat het fout gaat?
Dan zit daar misschien de oplossing. Of weet je dat het echt een mismatch is. Wat ik dan weer minder waarschijnlijk vind als het buiten wel goed gaat.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie

Berichten: 37154
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:12

Zoek iemand erbij die gespecialiseerd is in ruiters met angst. Dat hebben wij bijna 3 jaar terug ook gedaan toen we twijfelden over doorgaan of verkopen. Wij hebben hier heel veel aan gehad. Ik rij nu weer met veel plezier, idd met hetzelfde paard waarover we destijds twijfelden of we hem wel of niet moesten verkopen. Met de juiste begeleiding kan het goedkomen.

Deesxx85
Berichten: 14
Geregistreerd: 04-02-20

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-21 17:17

DuoPenotti schreef:
Ach wat rot voor je :knuffel:

Zelf heb ik niet de ervaring dat een ruin of merrie perse gevoeliger is.
Mijn ruin kon ik ook beter niet op rijden als ik niet goed in mijn vel zat.
Terwijl mijn hele gevoelig merrie braaf blijft.
Dat is denk ik gewoon een karakterding en niet perse een merrie/ruin ding.

Je schrijft dat ze buiten wel echt super braaf is.
Is ze dat ook als je niet lekker in je vel zit?
Gaat dat wel goed dan.

Als dat wel zo is kan het dan zijn dat je in de bak, als je niet lekker in je vel zit, dingen van haar vraagt die niet helemaal "eerlijk" zijn? Toch netjes je dressuur wilt rijden. Geen lang teugeltje zoals bijvoorbeeld buiten wel.
Mijn ruin kon daar heel boos om worden.
Zou ik op hem mopperen dat hij iets niet goed deed, terwijl ik het niet goed deed, dan werd hij boos, en terecht.
En wanneer mopperede ik onterecht op hem? Juist ja, als ik niet lekker in mijn vel zat.

Kun je achterhalen welke momenten dat het fout gaat?
Dan zit daar misschien de oplossing. Of weet je dat het echt een mismatch is. Wat ik dan weer minder waarschijnlijk vind als het buiten wel goed gaat.


Super tnx voor je berichtje en het meedenken!
Ik heb mijn doelen al bijgesteld, dus wedstrijdjes rijden zijn niet aan de orde. Galopperen maar op de lange baan geschreven. Ik vraag nauwelijks meer iets tijdens het rijden, alleen beetje stappen en draven. Longeren lukt niet omdat ze zich lostrekt, dus daar iemand voor ingeschakeld om te leren. En er zelfs een tweede instructrice in de arm genomen.

Ik wilde er alles aan doen om haar te houden. Maar ik merk dat de puf eruit is en de motivatie weg. Dit komt vooral omdat ze mij enorm heeft laten schrikken en ik nu zelfs niet meer durf op te stappen.

Wellicht moet ik eerst maar terug naar de basis met bv grondwerk om wat meer vertrouwen te krijgen.

Anastasia24

Berichten: 3142
Geregistreerd: 07-10-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:21

Als jij er echt voor wilt gaan, voor die merrie, dan kan er zeker aan gewerkt worden. Zowel haar spanning, dat toch ergens vandaan moet komen en jouw angst. Probeer meer grondwerk (Parelli heeft mij zó ernorm geholpen)
Ik heb destijds gekozen om mijn eerste paard te verkopen om precies dezelfde redenen(alleen schoot hij er buiten ook vandoor) en na die 5jarige ruin heb ik een heerlijk 19jarige merrie gehad waar ik alles mee kon en ook alles mee drufde. Ik kon opstappen en wegrijden om het zo te zeggen.
Ik kan heel goed snappen dat jij na een drukke, stressvolle werkdag lekker wilt rijden. Wel moet je goed nadenken of je geen spijt krijgt, ik heb namelijk nog heel lang spijt gehad van de verkoop en niet doorpakken okal leek mij dat op het punt(ook huilend naar huis) het beste.
Succes met de beslissing. Het is absoluut niet makkelijk, vooral niet als je zo uit je eigen-paarden penny droom getrokken word.

Jessix

Berichten: 17810
Geregistreerd: 22-08-06
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:22

Je hebt 17 jaar een verzorgpaard gehad of meerdere verzorgpaarden gehad? Zijn er nog mensen uit die periode die je kunnen helpen? Had je toen geen les of kun je niet op de stal gaan staan waar je verzorgpaard ook stond? Dat maakt het voor jou allemaal wat minder nieuw en spannend.

Zoek anders ook echt een instructrice die je ook met je angst helpt. Niet een die daar geen aandacht voor heeft. Wat ook kan helpen is er een bijrijder bijnemen. Dan kun je ook met elkaar optrekken en is misschien ook goed voor jouw jonge paard om ook te leren van een zelfverzekerde ruiter.

ikke

Berichten: 38940
Geregistreerd: 06-03-01
Woonplaats: next to nowhere

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:23

Goh, wat klinkt dat bekend.

Dat noemen ze spiegelen en sommige mensen betalen best veel geld om op hun kop te krijgen van een paard; jij krijgt het zomaar, gratis en voor niks!

Daar zit ook gelijk je antwoord: jij moet niet alleen een instructeur hebben die je technisch netjes leert rijden maar die je ook leert om in die spiegel te kijken en daar de juiste acties op uit te zetten.

Het meest geweldige voorbeeld dat ik ooit heb gezien: kennis van me, inderdaad ook met een merrie, die moest niet gaan rijden als het paard hengstig was EN zij ongesteld.
Op enig moment zie ik haar rijden en zeg tegen d'r: is het weer zover? Zij: kun je het zien? ik: ja. Zij: oh, dan stop ik maar.
Op zo'n moment kon ze prima een buitenrit gaan maken, hebben we ook meerdermalen gedaan, maar ze moest dan niet serieus willen rijden/trainen.

Grofweg heb je hierin twee soorten paarden:
Degene die zeggen: kom maar baas, ik zorg wel voor je. Dat zijn vaak oudere, ervaren taarten (niet per se merries) die al het nodige gezien hebben.

Dan heb je ook degene die zeggen: ja, doei, als jij al niet weet wat je met jezelf aan moet, kom dat dan niet op mij projecteren. Vaak de jongere paarden.
Dit is echter geen wet van meden en perzen!

Natuurlijk zijn hier ook tig variaties en gradaties op; elk paard doet dat op z'n eigen manier.

Jij hebt er kennelijk eentje te pakken die het je redelijk ongezouten voor de voeten gooit.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:24

Maar ligt dit alles aan het paard of aan jou?
Ik merk dat constant met de vinger naar het paard gewezen wordt, maar doe jij het wel ok, begrijp jij je paard wel.

En idd zoals Ikke zegt :D

Gini
Berichten: 18629
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:25

In mijn ogen zijn er grofweg twee opties voor je nu:
1. Besluiten dat dit niet het paard is dat je wilt. Dat je gewoon ongecompliceerd op die paardenrug wilt kruipen en nu meteen wilt doen waar je altijd al van droomde. Dat moet je zeker niet beschouwen als falen. Maar ik zou haar dan wel zo snel mogelijk verkopen om haar ook de beste kans te geven bij een nieuw baasje.

2. Deze merrie als een uitdaging zien om een betere paardentrainer te worden. Proberen te leren hoe ze denkt, waarom ze doet wat ze doet, wat ze bedoelt en hoe jij meer een team met haar kan worden. Dus het echt meer als een leerschool en project zien. Hierdoor kan het wel zijn dat je moet gaan omdenken en je eigen dromen (voorlopig) echt los moet durven laten, maar dat je het dan echt doet voor het paard en voor jouw eigen ontwikkeling.

Waarom je op dit moment ongelukkig bent is omdat je voor 2 gekozen hebt, maar mentaal de knop niet kan omzetten en in 1 blijft hangen. Dat omdenken is in het geval van de tweede optie belangrijk.

DuoPenotti

Berichten: 40995
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

Re: Onzekerheid, angst bij eerste eigen paard-verkopen/doorgaan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:27

Ikke omschrijft het eigenlijk wel heel treffend ja :j

Deesxx85
Berichten: 14
Geregistreerd: 04-02-20

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-21 17:36

Mindim schreef:
Maar ligt dit alles aan het paard of aan jou?
Ik merk dat constant met de vinger naar het paard gewezen wordt, maar doe jij het wel ok, begrijp jij je paard wel.

En idd zoals Ikke zegt :D


Dank voor je reactie! Het ligt 100% aan mij, dat weet ik zeker. Zij voelt mijn angst en hoe angstiger ik word, des te minder ik durf te vragen etc. Dus ik weet dat het aan mij ligt, echter voelt het nu als een neerwaartse spiraal waarin ik mij ga afvragen of ik wel het geschikte maatje voor haar ben :)

Deesxx85
Berichten: 14
Geregistreerd: 04-02-20

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-21 17:38

Jessix schreef:
Je hebt 17 jaar een verzorgpaard gehad of meerdere verzorgpaarden gehad? Zijn er nog mensen uit die periode die je kunnen helpen? Had je toen geen les of kun je niet op de stal gaan staan waar je verzorgpaard ook stond? Dat maakt het voor jou allemaal wat minder nieuw en spannend.

Zoek anders ook echt een instructrice die je ook met je angst helpt. Niet een die daar geen aandacht voor heeft. Wat ook kan helpen is er een bijrijder bijnemen. Dan kun je ook met elkaar optrekken en is misschien ook goed voor jouw jonge paard om ook te leren van een zelfverzekerde ruiter.


Ik heb 17 jaar 1 verzorgpaard gehad. Daar kende ik nul angst bij, maar logisch als je zo lang al op hetzelfde paardje rijdt. :)

Helaas is het niet mogelijk om op die stal te staan.
Tnx voor je tips!

FleurSandro

Berichten: 2000
Geregistreerd: 06-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:39

ikke schreef:
Goh, wat klinkt dat bekend.

Dat noemen ze spiegelen en sommige mensen betalen best veel geld om op hun kop te krijgen van een paard; jij krijgt het zomaar, gratis en voor niks!

Daar zit ook gelijk je antwoord: jij moet niet alleen een instructeur hebben die je technisch netjes leert rijden maar die je ook leert om in die spiegel te kijken en daar de juiste acties op uit te zetten.

Het meest geweldige voorbeeld dat ik ooit heb gezien: kennis van me, inderdaad ook met een merrie, die moest niet gaan rijden als het paard hengstig was EN zij ongesteld.
Op enig moment zie ik haar rijden en zeg tegen d'r: is het weer zover? Zij: kun je het zien? ik: ja. Zij: oh, dan stop ik maar.
Op zo'n moment kon ze prima een buitenrit gaan maken, hebben we ook meerdermalen gedaan, maar ze moest dan niet serieus willen rijden/trainen.

Grofweg heb je hierin twee soorten paarden:
Degene die zeggen: kom maar baas, ik zorg wel voor je. Dat zijn vaak oudere, ervaren taarten (niet per se merries) die al het nodige gezien hebben.

Dan heb je ook degene die zeggen: ja, doei, als jij al niet weet wat je met jezelf aan moet, kom dat dan niet op mij projecteren. Vaak de jongere paarden.
Dit is echter geen wet van meden en perzen!

Natuurlijk zijn hier ook tig variaties en gradaties op; elk paard doet dat op z'n eigen manier.

Jij hebt er kennelijk eentje te pakken die het je redelijk ongezouten voor de voeten gooit.


Dit klinkt mij ook heel bekend! Met mijn vorige haflinger kon ik echt lezen en schrijven! Maar zodra ik niet eerlijk was voor hem liet hij dat absoluut merken! Ben er vaak genoeg echt opzettelijk eraf gegooit en dan achteraf dacht ik sh*'t mijn eigen schuld, dan luisterde ik gewoon niet naar de waarschuwingen die hij gaf.

En dan hoorde ik vaak mensen zeggen "als ik een slechte dag heb vrolijkt mijn paard mij altijd op"
nou bij mij nooit hoor! Als ik mijn dag niet had, hoefde ik al helemaal niks van hem te verwachten want dan werd mijn dag alleen maar erger en erger

mika11

Berichten: 11548
Geregistreerd: 12-12-10
Woonplaats: Noord Veluwe

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:43

Wat is dan je doel met je paard, vooral als recreatiepaard of wil je ook de sport in?
Dat kan zijn dat je daarom een jong paard kocht, om haar zelf op te leiden voor de sport?
Een jong paard moet je wel liggen, vooral als het een wat sensibel gevoelig paard is.

Als jouw doel was om heerlijk ontspannen te rijden zonder veel gedoe, dan zou een wat ouder en rustig paard misschien beter bij je passen.

Ik zou wel eerlijk kijken of het doel wat je voor ogen hebt, waarom je een eigen paard wou, of de combinatie van jouw merrie met jou goed is, en of het realistisch is om er alle tijd en energie in te steken.
Het is zonde als je nog jaren zo door blijft gaan terwijl het met een ander paard wel goed zou gaan.

MirandaMalik

Berichten: 9932
Geregistreerd: 13-06-05
Woonplaats: Groningen.

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:55

Ik denk dat het er vooral om gaat om je eigen mindset te veranderen.
Daar kun je wel hulp bij krijgen, het is echt wel een probleem wat veel voorkomt.
Zelf heb ik al erg veel ervaring en ben ook helemaal niet bang aangelegd maar ik heb ook wel eens een periode gehad dat het niet zo lekker ging en dan gebeurd er wat spannends en je paard reageert daar weer op en je versterkt elkaar op de verkeerde manier..voordat je het weet lijkt het opeens heel gevaarlijk.
Maar dat kun je wel weer ten goede veranderen. :)
Kijk gewoon eens of je les kunt krijgen van iemand die daarop gericht is,dat is super leerzaam en je komt er sterker uit!

Kreeg gelijk deze reclame onder het topic.. _O-

Afbeelding

SusanH
Lid Bezwaarcommissie

Berichten: 37154
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 17:56

Deesxx85 schreef:
Mindim schreef:
Maar ligt dit alles aan het paard of aan jou?
Ik merk dat constant met de vinger naar het paard gewezen wordt, maar doe jij het wel ok, begrijp jij je paard wel.

En idd zoals Ikke zegt :D


Dank voor je reactie! Het ligt 100% aan mij, dat weet ik zeker. Zij voelt mijn angst en hoe angstiger ik word, des te minder ik durf te vragen etc. Dus ik weet dat het aan mij ligt, echter voelt het nu als een neerwaartse spiraal waarin ik mij ga afvragen of ik wel het geschikte maatje voor haar ben :)


Daarom, zoek er iemand bij die jou met dat stuk kan helpen. Dan kun jij ook dat geschikte maatje voor haar worden.

MissBmx
Berichten: 4401
Geregistreerd: 20-05-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 18:09

Oef wat naar dat het niet gaat zoals je had gedroomd.
Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken of je de energie er voor over hebt om nog een jaar door te zetten en je angst te overwinnen of dat je dit paard verkoopt en opzoek gaat naar een wat meer doorgereden paard.

Misschien is het ook een optie om haar door te laten rijden door een proffesional, die de galop knop bijv echt even bevestigd en jou mogelijk ook kan helpen.
Maar verkopen is ook echt geen schande je hebt zo te lezen een erg leuk jong paard die het echt wel goed gaat doen onder een zekere ruiter.

quintusgl

Berichten: 4520
Geregistreerd: 30-06-06
Woonplaats: Bij t bos

Re: Onzekerheid, angst bij eerste eigen paard-verkopen/doorgaan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 19:57

Welke omgeving woon je ts?

Monique1963

Berichten: 10788
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Onzekerheid, angst bij eerste eigen paard-verkopen/doorgaan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 20:12

Hi, wat balen voor je. Ik herken het zoooo ontzettend! Ik ben 5 jaar en een aantal ongelukken, breuken en ziekenhuizen verder en ik ben nu net van de week voor het eerst weer gaan stappen op mijn merrie na 14 maanden stilstand. Had ik het van te voren geweten had ik haar denk ik niet gekocht. Had ik me eerder gerealiseerd dat het zo zou lopen, geloof ik dat ik haar (terug)verkocht zou hebben.
Ik heb wel veel plezier van mijn paard op andere manieren, maar ik had haar gekocht om fijne ritten mee te maken. Ik heb er wel vertrouwen in dat dat ooit nog gaat komen, maar ik moet een lange adem hebben.

Er zijn wel meer mensen die ook op bokt hun topic hebben geplaatst, met dezelfde problemen. Ik heb nog geen enkele keer een successtory gelezen dat het wel super gaat gaan na een dergelijke start. Ik zou naar een andere baas gaan zoeken en een ander paard kopen.

In mijn onderschrift staat de link naar mijn topic.

BigOne
Berichten: 41684
Geregistreerd: 03-08-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 20:14

Of heel veel tijd investeren of besluiten dat dit hem niet word. Er is nogal een verschil tussen een vriendelijk verzorgpaard en een vijf jarige waar net de zadelmak knoppen opzitten. Meestal kun je wel redelijk ( niet verkeerd bedoeld) rondhobbelen maar in feite leer je nu pas rijden en dat is lang niet gemakkelijk wanneer je je dat beseft. En verkopen is geen opgeven maar zorgen dat zij ergens terecht komt waar ze begrepen word en jij de spanning kunt laten varen en misschien op zoek kunt gaan naar een paard waar je wel blij van word.

Katyatje

Berichten: 1912
Geregistreerd: 25-12-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 20:29

Als je je na een jaar met vaak en goed lessen nog steeds niet thuis voelt op dit paard, dan zeg ik verkopen. Het is een veel te dure hobby om er geen plezier uit te halen, laat staan huilend naar huis te gaan.

Je paard vindt vast een goede thuis, en jij vindt sowieso ook weer een nieuw maatje waar het beter mee klikt.

Ik heb recent nog in een gelijkaardige situatie gezeten. Door omstandigheden niet voldoende kunnen rijden/lessen en de weinige keren dat ik ging rijden gingen dan ook vaak niet goed. Frustratie alom, huilen, enzovoort. Nu met de juiste lessen zijn we weer op de goede weg. Maar ik had hem ook bijna verkocht.

MirandaMalik

Berichten: 9932
Geregistreerd: 13-06-05
Woonplaats: Groningen.

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 20:31

Het paard was ze heeft is heel braaf.
En elk paard doet wel eens wat hoor.
Er zijn ook heel veel verhalen van bomproof paarden die niet bestaan, want paarden zijn ook gewoon dieren.
Ze hoeft toch geen jaar bezig te zijn om vooruitgang te boeken, in een paar maanden tijd kun je al zoveel veranderen.
Ik vind het heel normaal dat je met een nieuw paard onzeker bent en nog niet op elkaar ingespeeld.
Dat is nu de verkeerde kant op gegaan, maar kan ook weer bijgestuurd.
Je kan toch gewoon een ultimatum stellen, als er na drie maanden met goede begeleiding geen toekomst in zit, kun je altijd nog verkopen.

Marie111
Berichten: 4942
Geregistreerd: 15-07-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-04-21 20:32


ikke

Berichten: 38940
Geregistreerd: 06-03-01
Woonplaats: next to nowhere

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-04-21 09:25

Deesxx85 schreef:
Mindim schreef:
Maar ligt dit alles aan het paard of aan jou?
Ik merk dat constant met de vinger naar het paard gewezen wordt, maar doe jij het wel ok, begrijp jij je paard wel.

En idd zoals Ikke zegt :D


Dank voor je reactie! Het ligt 100% aan mij, dat weet ik zeker. Zij voelt mijn angst en hoe angstiger ik word, des te minder ik durf te vragen etc. Dus ik weet dat het aan mij ligt, echter voelt het nu als een neerwaartse spiraal waarin ik mij ga afvragen of ik wel het geschikte maatje voor haar ben :)

Je moet jezelf de vraag stellen of jij het geschikte maatje voor je paard wil worden!

Iedereen hier is door dat proces gegaan en heeft een werkbare uitkomst gevonden. Jij gaat dat ook vinden.
Maar zoals ik ergens anders ook al schreef: echt goede kennis is lastig te vinden.

Voor angst weet ik wel iemand; mocht SusanH je dat nog niet verteld hebben maar het stukje spiegelen weet ik niet hoe ver zij daarin gaat. Daar weet ik eventueel nog wel iemand anders voor maar die is toch wat minder goed met ECHTE angst. Daar zit je lastige punt. Er zijn niet zoveel echt goede instructeurs die EN met angst om kunnen gaan EN je heel goed in die spiegel laten kijken.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie

Berichten: 37154
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-04-21 09:35

Tanja is ook goed met spiegelen. Ze kijkt iig heel goed naar jouw gedrag en de reactie ervan op je paard. Wij dachten zelf dat we heel rustig waren maar dat was in het begin een flinke eye opener toen ze met ons aan de slag ging. Wij bleken zelf al heel veel onrust en spanning op ons paard over te brengen. Dus dat stuk kan ze zeker wat mee :j ze kan iig 100% zeker inschatten of jij een match kunt worden met je paard.