Geplaatst Ondanks dat Nobli nog geen twee maanden bij ons is, wilde ik toch 2020 even samenvatten. 
Afgelopen lente besloot ik na een paardenpauze weer wat te gaan doen en een bijrijdpaardje te zoeken. Ik zag in eerste instantie niet echt iets dat bij mij paste, dus hier zijn flink wat maanden overheen gegaan. In de tussentijd tijdens een proefrit behoorlijk hard gevallen, dus ik werd wat voorzichtiger en wilde alleen paard verzorgen/bijrijden waar ik me prettig bij voelde. Door Corona kon ik ook niet zomaar overal mee naar binnen, dus ik pakte de zoektocht rustig aan.
In september kwam ik bij een leuke ruin. Mijn moeder is een tijd geleden aan een maagverkleining geholpen. Dit heeft zo goed uitgepakt, dat zij ook weer Penny kriebels kreeg en haar gewicht laat dit toe. Dus daar stonden we toen samen bij mijn verzorgpaard. Samen delen!
Helaas kreeg mijn moeder diezelfde maand complicaties waardoor ze even niks kon doen. Darmwand was kapot, beetje vergelijkbaar met koliek, zo'n halve meter darm 'ontsnapte'. Spoedoperatie hielp gelukkig, maar met het verzorgpaard liep het op een dood eind uit; er was geen respect naar de complicaties van mijn moeder vanuit de eigenaar, dus we besloten te stoppen. We deden het immers voor de fun.
In een opwelling van al dit gedoe, op de weg naar huis toen ik mijn moeder uit het ziekenhuis had opgehaald, zei ze; "Nou, dan zetten we er toch zelf één neer?"
Dus... zo gezegd, zo gedaan.
We gingen op zoek en om ons heen kijken.
We hadden een rekbaar wensenlijstje: ruin, 3-12 jaar, liefst vos, geen koudbloed, sociaal (naar mensen).
En toen viel ons oog op een driejarige ruin uit Engeland. Een donkere/koffievos ruin. Ik was de eerste die reageerde en hierdoor konden we de daaropvolgende dag nog kijken.
Wat een lieverd! Zo braaf en het maakte hem geen zak uit wie er op hem zat. Ik voelde me veilig; dat zeg meer dan genoeg want ik heb door het ongeval in maart een gruwelijk hekel aan proefrijden gekregen.
Maar het zou wel wat werk worden, want bij het minste contact stond hij stil en sturen was ook lastig. 
Mijn moeder dacht hetzelfde; zo braaf gaat het ons wel lukken om hem dressuurmatig op te leiden.Dus doorgezet voor een keuring, ik was vreselijk gespannen.
Maar daar kwam het verlossende woord; helemaal goedgekeurd!
En toen 14 november had ik opeens mijn EIGEN paard in handen. De Penny in mij was helemaal gelukkig, maar een ander deel in mij was kotsmisselijk van de spanning.
[1.] Zo braaf op de trailer!
[2.]
Nobli was braaf, alles dat we hoopten. We hebben de eerste dagen lekker gepoetst, hij kon aan de stal wennen en eens om zich heen kijken. Beetje gestapt aan de hand en begonnen met grondwerk. En wat leert zo'n jong ding snel!
[3.] Foto van zijn lichaam en houding op dag één
Enkele dagen na aankomst de stoute schoenen aangetrokken en het zadel er op. En wat is het toch een lief diertje!
[4.]
Ik durfde er na een week of twee ook even zonder zadel op te stappen, even een kwartiertje uitstappen. En zo'n held ben ik niet, dus dat vind ik best knap. Haha!
Link: https://www.instagram.com/p/CH90vN1H6TR/
Tussendoor eens naar buiten gegaan toen het weer het toeliet. Heel braaf, alleen op de terugweg wat spanning.
Link: https://www.instagram.com/p/CH5eXwsH5Kk/
Zo'n drie keer per week rijden we hem een halfuurtje en de rest van de week is het vooral stappen aan de hand, trucjes oefenen en de basis van grondwerk.
[5.] Nobli ontspande wat meer door zijn hele lijf en leek goed te wennen. Hij is dan nog geen bonk spier, maar wij zagen een positief verschil in zijn hele houding en doen.
Nobli heeft in de tussentijd kennis gemaakt met balkjes
Link: https://www.instagram.com/p/CIN0Oh4n3pL/
[6.] Ook ik stap af en toe op.
(ik rijd liever nog niet als ik alleen ben)
[7.] Na enkele weken begon er echt duidelijk iets in zijn lichaam te veranderen. Een spiegel was hij al, maar zijn lichaam zag er een stuk beter uit dan op dag één.
Nobli is zelfs zo braaf en makkelijk met rijden, dat mijn zusje hem af en toe uitstapt. Wij willen graag dat Nobli met alles en iedereen overweg kan, dus dit is alleen maar mooi meegenomen.
[8.] Zusje op Nobli
Het rijden gaat echt onwijs goed. Op dag één snapte hij nog vrij weinig van het contact op het bit, maar nu rijkt hij zelf naar het bit en komt hij er echt lekker doorheen. Wat maakt zoiets je toch trots
Link: https://www.instagram.com/p/CItFDDDni0m/
Ondertussen maken we hele grote stappen in grondwerk. Hij is afgelopen dagen helaas wat drukker waardoor aan de hand werken niet zo gaat als ik wil (hij is nu teruggezet in krachtvoer), maar als hij wel lekker ontspannen is en hij oplet is er een groot verschil merkbaar.
Link: https://www.instagram.com/p/CI8N19fHnw0/
[9.]
[10.] Glimworm
Door Corona gaat onze eerste fotoshoot helaas niet door. Dus ik heb tussendoor zelf even de camera meegenomen.
[11.]
[12.]
Waar we met longeren de eerste keren Nobli amper op de buitenste cirkel kregen en hij als een giraffe de bak door ging, gaat dit nu al veel beter. Af en toe lekker uitrazen aan de longeerlijn, zijn gekke tien minuten, om vervolgens super zijn best te doen. Zijn achterbenen komen er nu steeds beter onder, dus we zijn al erg blij. De lengte in zijn passen lijkt per dag beter te worden!
[13.] Screenshot van longeren
Maar onze 2 maanden zijn niet compleet zonder een Nobli die onder de slobber zit.
Dus...[14.]
Aankomende week verhuizen we naar de definitieve stal, super spannend, maar daar komt hij lekker met een maatje buiten en de stal is wat kleinschaliger, dus we hebben er zin in. Een bbp kan elk moment door de postbezorger afgeleverd worden en ook pakken wij het grondwerk nu met clickertraining op. We hebben zoveel plannen, maar pakken het lekker rustig aan. Nobli moet nu eerst weer wat van die energie kwijtraken, echter is hij van 'nature' zo braaf, dat ik verwacht dat dit helemaal goedkomt.
[15.] Kom maar op 2021!
