Het is een schat van een dier, ontzettend eerlijk en betrouwbaar. Hij heeft echt geen kwaad in zich en is super mens gericht. Het is een 5 jarige hengst die niet door heeft zelf een hengst te zijn op één ding na; Hij heeft totaal geen ontzag voor mij onder het zadel.
Toen ik hem ging proefrijden wist ik al wel dat hij niet geweldig aan het been was. Echter liep hij voor de rest wel prima, galloppeerde netjes aan en reageerde op de wijk hulpen en zijn karakter was echt super fijn. Ik voelde me meteen vertrouwd op zijn rug.. Dit was voor mij eigenlijk het belangrijkste na 9 jaar niet gereden ge hebben. Ik zocht een maatje die betrouwbaar is en waar ik samen weer mee kon groeien. Ik had inmiddels op 12 andere paarden gezeten waarvan ik er maar 1 andere echt aansprekend vond naast deze. Die werd echter afgekeurd en zo doende kwam ik bij deze prachtige hengst uit.
Alles ging prima tot ik ging rijden, ik had pas na twee weken een zadel en ik had er mega veel zin in om aan de slag te gaan. Alleen vanaf moment 1 werd het duidelijk dat hij niet echt carede om het werk in de bak met mij.
Hij werd altijd al met spoortje gereden en zweep, maar het werd al snel duidelijk dat beide hem weinig doen. Ik kreeg ook al bijzonder snel door dat het komt omdat ik het persoonlijk niet fijn vind om echt een goede ferme tik te geven aan een paard. Echter omdat ik niet 'door pakte' stak hij al snel de draak met mij. Viel constant terug in tempo en aan het einde van het rijden ben ik meer vermoeid dan hem. Inmiddels rijdt de dochter van m'n stal eigenaresse hem bij en bij haar loopt hij wel gewoon correct. Hij geeft amper nog om spoortjes, alsin; niet en een zweep boeit hem alleen wat als je echt extreem aanhaalt. Hierin ben ik echt niet goed, ik vind het persoonlijk niet fijn om te doen.
Ik begin echt te twijfelen of ik er zelf wel mee door moet gaan. Dit omdat ik voor mijn gevoel mijn doel voorbij ga.. Ik kan niet op mijn houding letten en leren werken aan mijn balans omdat ik constant aan het werken ben om heem gaande te houden.
Medisch gezien sluiten we alles uit, de zadelpasser is vandaag voor de tweede keer geweest en daar kwam uit dat hij 3cm gegroeid is in 3 weken..
Hij voelt ook veel meer uit balans. Mijn angst is gewoon dat ik een paard gekocht heb wat toch te ver gegrepen is boven mijn kunnen. Aan hem ligt het sowieso niet, maar de match lijkt gewoon ver te zoeken omdat het meer frustratie wordt en tegen mijn eigen natuur in gaan is elke keer als ik op stap. Ik zie wel kleine verbetering, maar hoelang kijk je zoiets aan? Ergens ben ik ook bang dat hem 'kapot' rij en ik zijn potentie verpest als ik langer door ga..

Ik vind het zo lastig omdat hij verder echt perfect is. Hij is verkeersmak en vind buitenritten wel echt heerlijk.. Maar goed, voor nu komt de tandarts nog een keertje langs en een osteopaat om echt alles uit te sluiten. Maar ik heb een voorgevoel dat het geen wereld van verschil gaat maken. Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
