Inmiddels is hij 16 jaar, wat wijzer en grijzer geworden

Inmiddels is hij al weer 2 jaar van mij. We zijn al wel 8 jaar samen, ik hem hem overgenomen van zijn toenmalige eigenaresse na 5,5 jaar verzorgen.
Nog even voorstellen:
Skeeto, quarterhorse v. Taris Skeeto uit 2004.


Mijn eerste eigen paard, wat was ik trots op de dag dat hij echt van mij was

Ik was van plan om een jong te paard kopen of mijn maatje waar ik mee kon lezen en schrijven. Het idee om hem over te nemen ging toch niet uit mijn hoofd. De keuzes van het hart zijn vaak niet de keuzes van het hoofd, in de weet dat hij niet helemaal goed zou kunnen zijn in zijn lijf. Een vermoeden wat ik al jaren had. Het maakte eigenlijk niet uit, het zou Skeet worden en hij zou bij mij oud worden.



In die zomer van 2018 heeft Lieke van den Oord foto's gemaakt:


In de veronderstelling dat ik het voor hem goed deed ging hij naar een pensioenvoorziening hier in de buurt in een kudde met 15 ruinen. Daar heb ik hem na 1 jaar weer weggehaald met een luizen- en schimmel infectie, hij was er mentaal en fysiek niet goed aan toe. Hij was op een groot gedeelte van zijn lijf kaal en open. Een kudde paard was hij totaal niet en ondanks zo stoer toch een kleine jongen in de groep. Hij ging met een andere quarter voor een paar maanden een ander land op. Daar kwam hij weer tot zichzelf en werd hij weer de oude. Ik ook



We zijn verhuisd naar een fijne kleinschalige doe het zelf stal met veel buiten en s'nachts gewoon op stal. Het was gelijk goed voor hem, het was als thuiskomen en voor mij een stuk minder zorgen.
Hij is beste vriendjes met de Fries van mijn vriendin. Zo fijn om hem weer blij te zien
Omdat ik besloot hem niet meer uit handen te geven en we weer op stal stonden wilde ik wel weten wat de stand van zaken was. In november 2019 bevestigde de dierenarts op de kliniek mijn jarenlange vermoeden. Een zodanige blessure dat het niet eerlijk zou zijn om hem weer tot rijpaard te vormen. Wel was hij nog pensioenwaardig benadrukte de dierenarts, hij ging gewoon weer mee naar huis.
We vermaken ons met wandelingen naar het strand en nu de bollenvelden. Soms maken we wel tussen de 8 en 9 kilometer. Ik probeer hem afwisseling te geven met longeren om hem toch nog wat te laten doen. Ik hoop van het voorjaar een begin te maken met wat lange teugel werk en kijken hoe dat gaat.


Oh...en we lopen soms hard


Zou ik gelukkiger worden van een paard waar ik meer mee zou kunnen doen? Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik blij word van alles wat ik met hem kan doen en dat de gelukmaker ( voor mij) niet altijd in rijden zit.
Volg je hart, dan doe je het altijd goed

