Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-20 20:28

Een jaar na mijn ongeluk

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-20 20:28

Een jaar geleden kreeg ik met mijn Fjord Udith een ongeluk.We waren een heel stuk buiten aan het rijden en doordat ik op tijd stond wou ik even een stuk door galopperen. Waarschijnlijk is ze gestruikeld en daardoor gevallen ( weet niet wat er precies gebeurd is). Gevolgen een hersenschudding , zwaar gekneusde elleboog, gekneusd gezicht en lip en onder de schaafwonden op mijn gezicht en lip. Udith schaafwondjes op de knieën , cap kapot ( voorkant is er afgescheurd) en een flinke deuk in het zadel. En natuurlijk veel vertrouwen verloren in het paardrijden , galopperen en het buiten rijden.

Foto's cap

Afbeelding

Kleine deuk in de boom van mijn zadel en alles zat onder het zand

Afbeelding

Na 4 dagen op de bank wou ik Udith weer heel graag zien. Ik verveelde mij behoorlijk en wou graag weten of ze echt niks had. Ik had de staleigenaar al gebeld maar met eigen ogen zien is ook belangrijk. Ze kwam zelfs uit de wei naar mij toe en leek oprecht blij om mij te zien. Ze duwde steeds haar neusje tegen mij aan en leek zelf ook wel wat ontdaan. Ze bleef ook na kijken toen ik wegging. Iets wat ze normaal ook nooit echt deed.

Ze kijkt heel boos door het paard naast haar. Op haar knieën zie je dat het haar iets anders staat hieronder zaten wat wondjes. Ze was ook flink aan het krabben eraan. Ik voelde mij naast haar totaal niet bang.

Afbeelding

4 maart 2019 het ergste was achter de rug. Ik ben wel te snel begonnen met alles dus ik bleef wat last houden van hoofdpijn , nekklachten , kort termijn geheugen en een gekneusde elleboog. Maar omdat ik een vol tijd opleiding doe en ernaast werk had ik niet heel veel mogelijkheid om een lange tijd te stoppen.
Even opzoeken na stage

Afbeelding

Dinsdag 5 maart
peesbeschermers gekocht want ik wou niet dat ze zichzelf kreupel tikte als ze weer viel en even gepoetst. Dit was de eerste keer dat ik weer wat actiever met haar bezig was. Rijden durfde ik toen nog niet.

Afbeelding

Dinsdag 19 maart

Eerste keer weer gereden met veel angst in spanning. Toch stap , draf en galop kunnen doen. Voelde echt als een opluchting dat ik er toch weer op wou. Het begon weer flink te kriebelen om te beginnen. Ik wou eerst heel rustig aan doen en helemaal opnieuw beginnen , maar dat liep toch even anders.

Afbeelding

Zondag 24 maart

een foto shoot gedaan. Dit vond buiten plaats. Heel lang twijfelen maar ik wou toch wat rij foto's. Doordat iemand erbij was die kon ingrijpen vond ik het ook minder eng. Udith liep heel voorzichtig en leek blij dat ze weer wat kon doen.
Kusjes geven

Afbeelding

Spanning is echt af te lezen maar ik zat erop

Afbeelding

Een beetje lachen kon er nog wel vanaf

Afbeelding

paar weken verder

9 mei

Inmiddels is de ergste angst eraf maar rijd ik door tijdgebrek ook nog niet heel veel. vaak na stage haalde ik haar wel op om nog even te rijden. We hadden ook niet echt een doel dus het was gewoon wat rond hobbelen in de bak en zien waar het schip strand.

Afbeelding

28 mei

Gelukkig zit de humor er nog steeds in. In het begin leek ze flink ontdaan en vaak een beetje anders. Langzamerhand kreeg ze wel haar oude dingetjes een beetje terug en was ze niet extreem voorzichtig.

Afbeelding

4 juni
Gelukkig weer bijna zomer en ze begon ook meer op te knappen ( in de winter ging het steeds vrij slecht) Toch had ik het idee dat er nog wel wat was. Ze leek zelf af en toe nog wel wat lichamelijke problemen te hebben.Gelukkig kon ze haar grootste hobby eten nog wel uitvoeren.

Met één van haar vrienden

Afbeelding

14 juli
Weer even de bevestiging gekregen hoe braaf ze is. Er vloog een drone over en keek alleen en begon weer te eten. Hele kudde van slag behalve Udith die had niet in haar hoofd om te gaan vluchten.

Afbeelding

21 juli

Weer voor het eerst les gehad. Ik had eindelijk een goede instructrice gevonden. Op zich was er op het rijden niet veel aan te merken. Behalve dat ik vaak onbewust constant aanspoorde. Ook zijn we daardoor tot de ontdekking gekomen dat ze niet helemaal rad liep. Ook bleef het struikelen voorkomen. Wel zijn we toen nog een stukje naar buiten geweest eigenlijk voor het eerst.
Udith vond het allemaal maar vermoeiend.

3 augustus

nog 1 foto voordat ik op vakantie zou gaan. Een vriendin van mij zou wat op haar letten en haar eventueel ook rijden als ze daar zin in had. Haar viel ook op dat het struikelen erger was geworden.

Afbeelding

22 augustus
Zelf ook maar eens voelen of het nu weer erger was geworden. Wel weer voor het eerst een best stuk naar buiten zonder zadel. Moeders was mee dus daar had Udith steun aan. Halverwege wel afgestapt omdat ze erg druk was en vrij sterk werd.

http://boktimg.nl/img/m/69wMRQ.jpg

Er begonnen wat meer kleine probleempjes te ontstaan. Haar hoeven zagen er niet uit en niks hielp. De onregelmatigheid beviel mij niet zo en een gehele lichamelijke check leek mij geen verkeerd iets om te doen. Dierenarts kwam lang en heeft haar lichamelijk helemaal gecontroleerd. In de hoeven bleek schimmel te zitten waardoor de hoeven enorm begonnen te brokkelen , Toch wel iets van Artrose in het voorbeen hij raadde daarbij een fysio behandeling aan en een tandarts behandeling gehad. Gebit bleek ook wel wat vervelende kiezen te hebben. Genoeg redenen waarom ze in de winter er vaak niet zo goed meer uit zag.

Onder narcose na de tandarts behandeling

http://boktimg.nl/img/m/orFkDv.jpg

De week erna kwam dezelfde dierenarts de hoeven eens goed bekappen
Udith vond het maar lang duren

http://boktimg.nl/img/m/Q06oMz.jpg

Paar weken later en flink smeren met schimmelcrème leek ze toch weer wat op te knappen. Fysio behandeling leek haar ook wel goed te doen er was spanning in de benen te voelen. Ook de fysio dacht toch wel iets van artrose

http://boktimg.nl/img/m/JH2IZl.jpg

Vervelend om te horen dat ze artrose had maar het is niet het einde van de wereld en ook niet het einde voor Udith. Nu ik eindelijk wist waar het struikelen wegkwam ben ik het anders aan gaan pakken. In het begin wist ik niet zo goed hoe ik het aan moest pakken dus ik was nog erg zoekende

12 oktober
Udith haar grootste fan kwam rijden. Udith was zo braaf en zo rustig gaf mij ook een ontzettend goed en blij gevoel.

http://boktimg.nl/img/m/79XvNP.jpg

9 november
Nog steeds zoekende met rijden maar ik begon het wel weer echt leuk te vinden en ontspanning te vinden tijdens het rijden. En ach een nieuw sjabrak moet dan ook wel kunnen.

http://boktimg.nl/img/m/a9FEeC.jpg

2 december
Voor het eerst alleen weer een heel stuk naar buiten. Alleen maar gestapt en heel klein stukje gedraafd. Erg spannend allemaal! Udith was ook vrij sterk maar niet schrikachtig of vervelend. Ik dacht wel bij alles daar gaan we.... Maar toch 45 minuten naar buiten geweest.

http://boktimg.nl/img/m/6JVMk5.jpg

In de maand december zijn we vaker naar buiten gegaan. Soms struikelde ze zo erg dat ze in stap zelfs al door haar knieën ging. Toen bedacht ik mij dat werken in de bak echt veel aan moet gebeuren en dat naar buiten gaan wel weer komt of lekker gaan wandelen. Ik ben ook begonnen met bijvoeren omdat ze elke winter voor mijn idee wat te kort kwam.

5 januari 2020

Wat een vooruitgang vergeleken met vorig jaar. Ze zit goed in haar vel en rijden zitten af en toe top momenten tussen. Ze doet ook echt goed haar best.

http://boktimg.nl/img/m/bG3CHr.jpg

13 januari
Oh je komt nu elke keer voer brengen wat gezellig! Udith staat tegenwoordig steeds vaker vooraan en niet alleen meer bij het kuil. Ze komt nu ook als ik haar roep toch wel erg leuk ( helemaal rechts)

http://boktimg.nl/img/m/chVTXE.jpg

13 januari tot nu
Ik heb in een jaar veel vooruitgang met haar geboekt. We zijn veel meer een team geworden dan voorheen. Het rijden gaat nu best lekker en ontspannen. Dressuurmatig gaan we echt stukken vooruit en zitten er echt ontzettend goede stukken tussen. Ook ben ik veel blijer met hoe ze er nu uitziet dan op het moment dat we gevallen waren. Er is veel meer rust ontstaan bij beide. Natuurlijk is er nog angst en spanning maar dat maakt nu vaker plek voor ontspanning en plezier. Als ik heb gereden en haar lekker haar emmertje met voer kan geven zie ik toch een heel gelukkig paardje. Blij dat ik het paardrijden nog een kans heb gegeven en niet ben gestopt of haar heb verkocht. Ook ben ik blij dat ik zelf weer volledig hersteld ben. Draag altijd een cap is wel echt iets wat ik hieruit geleerd heb en nu ook altijd zal doen. Zonder cap had ik dit waarschijnlijk niet na kunnen vertellen of waren de verwondingen veel erger geweest dan dat het nu was.

http://boktimg.nl/img/m/hJ6MgR.jpg

http://boktimg.nl/img/m/ImaBoM.jpg

Lief, knap paardje. Ik blijf ontzettend veel van haar leren. Ondanks dat ze al 21 is en al 13 veulentjes heeft gehad ziet ze er goed uit. Ik heb ook het idee dat ze nu veel beter in haar vel zit en de winter veel beter voorkomt dan de jaren ervoor.

http://boktimg.nl/img/m/DFmD92.jpg

Mocht je het nou leuk vinden om ons te volgen dat kan op @fjordhorseudith. Tevens is daar ook mij enter Ofira te zien.

Laatst bijgewerkt door balance op 19-02-20 08:51, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Max. 15 foto’s zichtbaar; rest in link

**Geplaatst**: 19-02-20 10:49

Re: Een jaar na mijn ongeluk

Geplaatst: 19-02-20 10:49

Jeetje wat een klap heb je gemaakt.
Maar wat knap dat je het zo weer op gepakt hebt.
Het heeft tijd nodig om volledig van de angst af te komen.
Ben 3 jaar terug op een soort gelijke manier met een paard over de kop gegaan. Heel heftig om mee te maken.

Wat heeft Udith wel echt een lief koppie!

**Geplaatst**: 19-02-20 11:02

Re: Een jaar na mijn ongeluk

Geplaatst: 19-02-20 11:02

Wat een geluk dat je een helm op had! :oo

Je bent goed bezig, en jullie hebben volgens mij wel een erg goede band!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-20 18:10

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-20 18:10

SsSimonee schreef:
Jeetje wat een klap heb je gemaakt.
Maar wat knap dat je het zo weer op gepakt hebt.
Het heeft tijd nodig om volledig van de angst af te komen.
Ben 3 jaar terug op een soort gelijke manier met een paard over de kop gegaan. Heel heftig om mee te maken.

Wat heeft Udith wel echt een lief koppie!

Behoorlijke klap! ook al heb ik er niks van meegekregen. Voor mijn idee was ik al weg voordat ik de grond raakte. Soms schakelt je lichaam dan vanzelf uit... Achteraf wel blij dat dat gebeurd nu heb ik van de klap zelf niks meegekregen.

Het laat mij wel realiseren hoe risicovol het paardrijden soms kan zijn. Vaak vergeet je dat en dan let je minder op en dan ga je een keer onderuit of wordt je weer even de les gelezen. Vooral die angst erna hakt er wel. Denk als ik op een paard rij wat niet snel struikelt ik al minder bang ben.

Het is ook een ontzettend lief paardje maar soms gewoon een beetje onhandig af en toe. Maar goed dat past ook wel bij de Fjord natuurlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-20 18:12

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-20 18:12

Djali schreef:
Wat een geluk dat je een helm op had!

Je bent goed bezig, en jullie hebben volgens mij wel een erg goede band!

Snap wel dat mensen het vervelend vinden om te horen rij met cap op , maar toen de ambulance medewerker zei dat het zonder cap veel erger was geweest ben ik wel mensen gaan waarschuwen. Het belang van een cap is o zo belangrijk. Vroeger dacht ik ook wel eens ach ik kan wel zonder dat overkomt mij niet.

Dankjewel voor je compliment! Ik twijfel soms zo vaak of we wel goed op weg zijn.

**Geplaatst**: 24-02-20 15:25

Geplaatst: 24-02-20 15:25

jeetje wat heftig, fijn dat het nu weer beter gaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-20 16:23

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-20 16:23

anhorses schreef:
jeetje wat heftig, fijn dat het nu weer beter gaat

Ja gelukkig wel! Heb wel even getwijfeld of ik ooit nog zou willen rijden. Maar blij dat ik heb doorgezet, ik vind het rijden nog te leuk om ermee te stoppen.

**Geplaatst**: 24-02-20 17:15

Geplaatst: 24-02-20 17:15

AnnexUdith schreef:
anhorses schreef:
jeetje wat heftig, fijn dat het nu weer beter gaat

Ja gelukkig wel! Heb wel even getwijfeld of ik ooit nog zou willen rijden. Maar blij dat ik heb doorgezet, ik vind het rijden nog te leuk om ermee te stoppen.

ik ken het gevoel ik ben ook een keer afgevoerd met de ambulance was geen pretje gelukkig veel alles enorm mee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-20 17:32

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-20 17:32

ik ken het gevoel ik ben ook een keer afgevoerd met de ambulance was geen pretje gelukkig veel alles enorm mee[/quote]

Ik hoefde gelukkig niet mee naar het ziekenhuis. Ze hebben mij wel thuis gebracht omdat ze wel doorhadden dat ik niet zelfstandig op kon staan en gaan lopen. Voor mijn idee heb ik ontzettend lang erin gezeten. Ik was ook wel blij dat ik direct naar huis mocht

**Geplaatst**: 27-02-20 06:51

Re: Een jaar na mijn ongeluk

Geplaatst: 27-02-20 06:51

Joh, wat goed hoe jij je weer hersteld hebt na die val.

Vreselijk eng als je zo met paard en al onderuit gaat, heb ik vorig zomer ook eens gehad.
Mijn paard struikelde over een dikke boomwortel in het bos.
Ik hoorde een vreselijk kraken, ik dacht K daar gaat mijn bril,maar het bleek mijn cap te zijn.
Ben er toen ook wel weer van geschrokken hoor!

Veel plezier nog met je knappe Fjord

**Geplaatst**: 20-03-20 13:13

Geplaatst: 20-03-20 13:13

Hopelijk beseft iedereen die dit topic leest dat het dragen van een cap een must is :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-20 17:09

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-20 17:09

M97 schreef:
Hopelijk beseft iedereen die dit topic leest dat het dragen van een cap een must is

Dat hoop ik er ook mee te bereiken. Natuurlijk kun je niemand verplichten om een cap te dragen en is iedereen daar vrij in. Maar zonder cap had ik het denk ik niet overleefd of in ieder geval wel zwaar letsel gehad. Nu was het al maanden herstel laat staan zonder cap.