
Sinds een half jaar rijd ik deze heerlijke knappe dame bij.
Nadat ik afscheid moest nemen van mijn vorige bijrijdpaard, Wiet, dacht ik echt nooit meer een paard te vinden waar ik zo'n klik mee zou hebben als met mijn lieve vriendinnetje Wiet. Wiet werd verkocht, daar had ik vrede mee en ik heb het al snel een plekje kunnen geven. Er zijn flink wat tranen gevallen toen ik haar de laatste keer nog even kwam verzorgen, maar ik wist dat ze het goed zou krijgen. Ze staat inmiddels op een heel fijn plekje.

Ik ben vlak voordat Wiet weg ging rustig gaan zoeken naar een nieuw bijrijdpaard. Ik had mezelf voorgenomen hiervoor alle tijd te nemen en rustig te zoeken tot ik iets vond dat echt bij mij paste. Waar ik mee kon doen wat ik echt graag wilde. Ik wilde namelijk heel graag lekker dressuurmatig verder oefenen, wellicht een keertje starten als de mogelijkheid daarvoor zou zijn, een sprongetje op zijn tijd vind ik leuk, maar in de zomer een heerlijke buitenrit kunnen maken zou ik toch ook wel heel erg leuk vinden! Na wat berichtjes met verschillende mensen, kreeg ik een berichtje van de eigenaresse van Miranda.
Een 11 jarige Freiberger merrie. Pittig, maar goudeerlijk en een ontzettende lieverd


Zeg nu zelf, op deze knappe kop wordt je toch spontaan verliefd


Na pas 3 keer samen naar stal te zijn geweest, stond er een weekeindje weg op de planning voor de eigenaresse en was daar de gelegenheid al om zelf naar stal te gaan. Daarna volgde al snel een lesje waar we elkaar wat beter konden leren kennen. Ik had mijzelf voor genomen: geen galop, alleen tijdens de les of wanneer eigenaresse erbij is. We hebben namelijk een keer een galopje gedaan en daar was ik erg van onder de indruk om het maar zacht te zeggen. In week 3 stond er een onderlinge wedstrijd op de planning. Leuk, we doen mee, gewoon voor de lol met je knol. Dat beloonde met een 4e plaats (uiteraard gewoon beoordeeld op ons niveau


(facebook kwaliteit)

Deze foto geeft volgens mij aardig goed weer hoe trots ik op dit paard was na ons spek en bonen proefje.

De eerste periode kreeg ik regelmatig van mijn nieuwe stalgenoten te horen dat we zo'n leuke match zijn, hoe leuk ik met haar weg rijd, en dat deze combi gewoon een geslaagde combi is. Ik weet donders goed dat ze ook haar andere kanten heeft, want ze schiet heus wel eens weg onder het zadel, ik heb er een aantal keer bijna naast gelegen omdat ze vliegensvlug is (en rond gebouwd, dus een goed passend en aangesingeld zadel kan dan nog altijd schuiven als je er bijna afglijd



Een paar dagen later reden we in de bak, reed ik wat overgangen met haar, die ze overigens erg lastig vind, en prompt gingen we in galop door de bak heen. Een nette fijne overgang, daar hebben we (heel slecht) misbruik van gemaakt, en sindsdien pakken we de galop gewoon mee met het rijden

Klik, dit is het bewijs van onze galop!

En om dan maar meteen bij die foto te blijven.. De eigenaresse van Miranda vind het juist onwijs leuk dat ik graag dingen met haar wil ondernemen. En zo huurden we de trailer en mochten we een keer mee rijden op de manege waar ik rijd. Ik ben zelf nogal een poeperd geworden als het gaat om situaties die spannend kunnen zijn. Welke locatie is er dan beter om voor het eerst met je nieuwe vriendin op vreemd terrein te gaan rijden, dan bij de instructrice die jou door en door kent, en waar jij alle vertrouwen in hebt? In een bak vol vreemde paarden (we waren met 9 dacht ik) gedroeg ze zich voorbeeldig!


Afbeelding is te groot..
We hebben er al een aantal buitenritten opzitten samen, onze eerste was er een met keiharde regen onderweg, maar tsjonge, ik had het gewoon maar weer gedaan.



Helaas staan we nu de komende tijd even stil. Wegens een blessure moeten we 6 weken met haar stappen en dan kijken of ze verbeterd is. Maar dat maakt wel tijd om samen even het erf af te gaan voor wat leuke foto's!







Voor de oplettende kijker, ze heeft dus inderdaad een geschoren pootje ivm een recent bezoekje aan de kliniek.




Na Wiet had ik dus absoluut niet verwacht dat ik ooit nog zo'n band zou voelen met een paard. Laat het eerste beste paard dat ik daarna tegen kwam, mijn hart volledig gestolen hebben.


She will dance in my dreams
She will gallop trough my heart
She will plant hoofprints on my soul

Goh wat ben ik gek op en met dit paard, en ik ben de eigenaresse eeuwig dankbaar dat ik het geluk heb met dit paard te mogen werken, samen te mogen genieten en avonturen met haar aan te mogen gaan! Binnen een maand was de klik al zo aanwezig met zowel eigenaresse als meet het paard dat het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Ik vind mijzelf een enorme geluksvogel en had het na Wietje niet beter kunnen treffen!


De tekst is iets uitgebreider geworden dan de bedoeling was, maar ik ben gewoon ontzettend blij met mijn maatje, en had gewoon niet verwacht dit nogmaals (zo snel) te mogen voelen. Uiteraard vind ik het ook dikke prima als je alleen naar de foto's hebt gekeken



