Geplaatst Naar goede gewoonte post ook ik weer een jaaroverzicht. En dit jaar eentje waar ik ook écht heel trots op ben. Eind 2018 kochten we een oude varkensboerderij en begonnen we die om te toveren naar onze eigen paardenhouderij. Een hele klus en we hebben nog steeds veel werk, maar wat zijn we er blij mee!
En de paarden, die hebben ook niet te klagen denk ik.
In januari 2019 waren de paarden al behoorlijk ingeburgerd en vond ik per toeval via-via ook een heel leuke IJslander die geschikt zou zijn om lessen mee te geven. Long story short: ik ging 1 keer kijken, zat er 1 minuut op en besloot dat dit de meest lollige IJslandermerrie was die ik ooit gereden had
. Een kleine mollige dame van maar 1m30, maar oersterk met hele fijne gangen en een top karakter.Gletta doet haar naam, met als betekenis "vrolijk" werkelijk alle eer aan!
Rond deze periode kwam ook de sneeuw er weer aan, wat met IJslanders natuurlijk altijd leuke plaatjes hoort op te leveren:
In maart gingen we Guffy, die ik kocht als merrieveulen en nu alweer 4 jaar werd, van de begrazing halen. Ze groeide uit tot een superknappe en grote échte vijfgangermerrie. In het begin was ze wat schuw, ondertussen echt een vrolijk en nieuwsgierig paard. Het inrijden ging vlotjes maar we doen lekker rustig aan. Ze krijgt steeds meer temperament, waar ik op hoopte, dus ik ben erg benieuwd hoe ze zich verder gaat ontwikkelen. Ondertussen heeft ze ook al enkele korte buitenritjes achter de rug. Wat worden ze toch snel groot.
In het voorjaar reed ik ook enkele wedstrijden. Wel echt op een laag pitje want met een eigen zaak en veel verbouwingen was er niet veel tijd om te trainen. Prudur ging maar 1 keer mee maar dat vond ik zelf zo slecht gaan dat ik de rest van het seizoen met hem geen wedstrijden meer reed. Ik legde me iets meer toe op Elja -die na alweer een lange pauze- weer op haar oude niveau kwam. Tijdens de eerste wedstrijd die we weer reden maakte ik een stomme fout waardoor we de draf niet meer vonden... 0 voor dit onderdeel dus helaas in de finales en een 5e plaats. Maar verder voelde ze erg fijn, dus nam ik me voor geen fouten meer te maken.
Dat lukte en tijdens het Belgische Kampioenschap werden we 2e in de V3 viergangen. Nog lang niet het niveau waarop Elja zou kunnen presteren, maar voor dit jaar zeker goed genoeg! 
Samen met het voorjaar en de zomer komen er ook altijd extra veel paarden in training. Op een bepaald punt stonden er (soort van per ongeluk..) maar liefst 6 in training en een deel in de verkoop. Wát een werk maar heel leuk natuurlijk! Onder andere Silfra-Ljoska stond van februari tot juli bij ons in de verkoop. Veel mensen waren geïnteresseerd, maar helaas vooral in de kleur... Silfra-Ljoska kan nogal een sensibele dame zijn en veel mensen haakten hierop - terecht - af. Ook kon ze nog niet tölten en als 13-jarige was ze nog lang niet goed doorgereden. Ze leerde ook heeeel traag en was onzeker, dus tja... rond juli was ik zelf zo verliefd dat ik besloot haar zelf te kopen. Tja..
Op dit moment is ze al stukken zelfzekerder en loopt ze wel eens privélessen met gevorderden. Zelf train ik haar nu vooral op tölt, wat ze nog erg moeilijk vindt. Volgend jaar hopen we haar te kunnen laten dekken door Abraham frá Lundum.
We besloten ook onze knappe Gáska te laten dekken. Helaas was dit nogal hopeloos... Bij IJslanders wordt er meestal aan de hand gedekt of in de weide. Nou.. beiden vond Gáska echt een heel stom idee.
Ze wou absoluut niet gedekt worden, en er was geen houden aan.. Kluisteren was ook nog een optie, maar dat zag ik zelf echt niet zitten met zo'n nerveuze merrie. We besloten haar te laten insemineren op de kliniek. Nou, ook niet mijn beste plan Mevrouw kreeg er accuut koliek van de stress... Dus vooral veel geld kwijt en geen veulen. Ik wist dat ze nogal stressy kon zijn, maar dit was ook wel wat extreem.. 
Volgend jaar willen we proberen haar gewoon thuis te insemineren en kijken of het dan wel lukt. Maar het leuke nieuws: de training pakten we dan maar wel weer op! Het is rijtechnisch echt altijd een enorme uitdaging om dit paard ontspannen en taktzuiver te krijgen, maar wat is het een feestje als het lukt...
(Ik ben ondertussen ook weer druk aan mijn houding aan het werken overigens..
Het is een slecht excuus, maar met altijd zoveel jonge paarden in training zit je soms wel eens wat gekker..)
Verder organiseren we op ons bedrijf ook ponykampen. En in de zomer een extra leuk ponykamp; eentje voor volwassenen!
Gezellig samen bijleren en buitenritten maken! Elk jaar is dit echt een enorm leuke week!
In de herfst vond mijn vriend dat hij ook wel eens wat leuks op het erf wou: een Shetlander. Achja, we hebben de plaats, dus ik had geen tegenargument.
Mijn vriend zag een advertentie passeren met Bob, een knappe Shet, en was op slag verliefd. De derde aankoop van het jaar was een feit. Klein detail: Bob-lief was 7 jaar oud, een hengst en niet halstermak.
Achja... Ondertussen is hij gecastreerd en staat hij schattig te wezen in de kudde. En mijn vriend is er dolgelukkig mee... 
Een leuke extra aan paarden trainen is dat mensen vaak zo dankbaar zijn dat je hen kon helpen, dat ze ook nog leuke cadeaus geven! Zo kreeg ik een herfst-fotoshoot cadeau met Elja.
Beetje lastig met foto's nemen soms, want Elja is nogal... heet..
Maar deze foto's vind ik zo leuk!
Voor 2020 hebben we ook nog heel wat op de planning. Uiteraard willen we nog meer verbouwen en de hele paardenhouderij nog verbeteren, er is bv nog veel werk aan de stallen en de groepspaddock. Naast onze gewone activiteiten (training, lessen, verkoop, cursussen en kampen) willen we graag ook onze fokkerij-plannen concretiseren. Niet grootschalig, maar echt fokken met merries en hengsten waarin we geloven.
Maar daarover lezen jullie vast wat meer volgend jaar!
