Geplaatst [RIJ-ITP] Een halve zomer-competitie met Royal Samber!
Januari
Het was traditiegetrouw een maand waarin weinig spannends gebeurde. Regen en vorst wisselden elkaar af waardoor rijden op een laag pitje stond. Vlak voor die ellende er aan kwam hadden we wel nog een beetje met de wissels gespeeld met Sam. Sam was echter van mening dat hij onder het zadel geen vliegende wissels kan springen. Op weide voor een 8 maar niet onder het zadel.
Februari
Rêve werd half februari uit winter-verlof gehaald. Als Rêve dingen moeilijk vindt heeft ze de neiging om te bokken. En Rêve vond galopperen moeilijk.
https://youtu.be/-fflzCLQpb0
En ja, ik ga bewust in mijn beugels staan tijdens het bokken. Mijn rug en bekken kunnen de wijze waarop dit paard bokt al lang niet meer aan kwa impact.
Als je bij deze niet in de beugels gaat staan voel je ze tot in je achterhoofd doortrekken. https://youtu.be/zlLSb5r9qxU
Doorheen de maand werd ze steeds fijner. Ze bokt nog steeds regelmatig in galop. Ze heeft de neiging niet actief voor mijn been te zijn in galop en als je haar dan bij tikt dan komt de merrie boven. Het zijn echte “hoe dúrf je!” bokjes.
Sam was zijn wispelturige zelf.
Maart
Rêve kreeg in Maart te maken met een aantal weersomstandigheden onder het rijden die we nog niet getest hadden. Waaronder stormachtige wind, regen en zelfs hagel. Ze verraste ons door onverstoord haar werk te blijven doen gedurende al die omstandigheden.
Wie had durven denken dat er bovenop de meest veilige plek zou zijn bij dit paard. Amper een jaar geleden werd me verteld dat ik haar moest verkopen omdat ze te gevaarlijk zou zijn. En wat was ze een fantastisch paard nu… Over de maanden heen zou ze alleen maar bevestigen dat het maar goed is dat ik slecht ben in luisteren. Sam kreeg een griepprik en was een weekje buiten dienst. De DA was ook wel erg flauw.
Rêve haar prik gaf duidelijk minder ellende dan die van Sam. Niet eerlijk! Eind maart kwam Rêve er achter dat ze baasje kwijt kan raken als ze te idioot doet.
Ik heb nog steeds geen idé wát er precies gebeurde, het ene moment waren we aan het galopperen en dat ging nog best een beetje hard gezien haar onbalans en het volgende besefte ik dat ik de grond nader zou gaan onderzoeken.… Zodra ik kon denken “deze zit ik niet uit” lag ik al op de grond. Vrijwel meteen deed alles pijn, het was best een flinke klap. Ik heb ergens ook getold want ik zat terug met mijn gezicht in de richting waarin ik er af gegaan was zodra ik recht ging zitten. Rêve stond een paar meter verder totaal verbouwereerd voor zich uit te kijken. Die snapte er hé-le-maal niks van. Toen mijn man klaar was met lachen en me er weer op geholpen had nadat hij even heel nonchalant wat zand van mijn schouder veegde kregen we een hagelbui over ons heen die écht niet grappig was. Ondanks dat het echt snijdende hagel was liep Rêve onverstoord verder. Ze heeft overigens sinds ook nooit meer op die manier gebokt. Ze lijkt haar taak als rijpaard heel erg serieus te nemen en ik geloof dat ze baasje niet nog eens kwijt wil raken onderweg. https://youtu.be/T0Io7waoEHo
Ze leerde ook geconcentreerd blijven onder verschillende omstandigheden; Mijn man was vlakbij de bak met een ladder bezig en lange planken en natuurlijk de boormachine en occasioneel de elektrische zaag.
Dat gaf natuurlijk wel wat spanning maar ze deed het al bij al fantastisch!https://youtu.be/_X1bh-uH1ZY
Sam mocht nog eens mee naar Chris en ook daar is bewegend beeld van:
https://youtu.be/IEXreymhbc0
Rêve maakte in tussentijd rustig kennis met de vrachtwagen in de hoop dat we haar gedurende het zomerverlof van mijn man ook eens mee konden nemen naar Chris.
April
Gut dit lijkt al eeuwen geleden…. En het is nog maar dit jaar geweest. Er is zoveel gebeurt dit jaar. In april beginnen de wedstrijden weer met Sam. We startte ons zomerseizoen met een uitsluiting. In het boven genoemde topic staat dat uitgebreider beschreven.
De week er na wisten we wél beide proeven af te ronden en twee keer prijs te rijden!
Rêve begon ondertussen kuren van Sam over te nemen. Sinds dit jaar legt Rêve haar neus op mijn schouder en blaast dan uit in mijn nek.
Net zoals Sam altijd doet. Wedstrijd 3 met Sam was opnieuw drama.
Sam was verschrikkelijk heet. Hij schrok van een geluidsbox op weg naar de ring, ik heb de ring dus in een soort verzamelde galop verkent omdat ik op zoek was naar de drafknop. Tegen dat ik die gevonden had besloot de jury dat ze een punt moest maken. Wat haar goed recht is, begrijp me niet verkeerd. Maar als je ziet dat de knol staat te piafferen en de ruiter toe geeft dat je gelijk hebt, dwing me dan niet om hem nog meer spanning te laten op bouwen omdat je jezelf perse 25 keer wil herhalen… Doe dat dan desnoods na de proef. En in proef twee vergat mijn moeder de achterste beschermers uit te doen. 
Die -2 kostte ons in de 2e proef helaas ook een prijsje maar het zij zo. De jury van proef twee vroeg nog heel droog of hij soms nog een proef moest lopen. Toen ik zei dat dit zijn laatste proef was schoot ze in de lach. Sam = Sam...We lieten het niet aan ons hart komen:
24 april 2019 gaat net als 12 oktober 2017 en 01 februari 2015 in de categorie “treurige datums” voor mij…
Op 24 april moest ik de keuze maken om het meest lieve, dappere, fantastische, meest oneerlijk behandelde dier dat ik ken te laten in slapen.
Ayasha @ [IM] Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..
Oh wat zat dit paard diep in mijn hart…. Zo veel dieper dan ik besefte. Ik mis hem nog steeds zo… Maar mijn rooie was moe, zo verschrikkelijk moe. Ik weet dat ik gedaan heb wat het beste was voor hem maar man oh man wat mis ik dat dier.. Wat verdiende hij zoveel meer dan hij gehad heeft. Maar hij zou nooit meer lijden en nooit meer bang zijn. Dat had ik hem beloofd.
Toen ik na een paar dagen de training hervatten, de eerste dagen na zijn dood stond mijn hoofd nergens naar, schrok Sam zich helemaal lam van één van de plaatselijke tuinleeuwen. Hij wilde opzij schieten, ik voelde dat hij het niet gecoördineerd kreeg en ik dacht nog “dit komt niet goed.” maar hij viel zijwaarts en ik kon geen kant meer op. Terwijl ik dacht “Niet doorrollen Sam, please rol niet door want dan breek je mijn heup.” voelde ik, terwijl Sam boven op me lag te spartelen, iets knappen in mijn kuit. Ik ben een paar seconden tot een minuutje kwijt geraakt, tegen de tijd dat ik weer helder was heb ik eerst tien minuten gelegen om te kijken of mijn lijf nog reageerde, mijn lijf is een beetje brozer dan normaal dus het is voor mij het verstandigst om even te checken hoe alles voelt, toen ik me op mijn rug wist te draaien zag ik Sam die vlakbij me stond en ook het bloed aan zijn mond. Dat was motivatie genoeg om op te staan. Ik had mijn man gestuurd, die was gelukkig op weg naar huis. Het bloed in de mond bleek een snee'tje in zijn lip te zijn. Verder leek hij, behalve licht in shock, Oké.
Ik was echt helemaal klaar met 2019. Ik had mijn fantastische Rooie af gegeven, ik zag mijn doel om me te selecteren voor het IPK op gaan in rook want ik bleef last hebben van mijn kuit. Ik moest dus een selectie wedstrijd af zeggen. Mijn fysio heeft toen even geen makkelijke klant aan mij gehad.
Door dat stomme been kon ik mijn onrust ook niet fysiek af reageren. Mijn fysio werd toen creatief met zittende krachtoefeningen naast de lichtere oefeningen om mijn kuit en heup wel voldoende sterk te houden binnen mijn pijngrens.mei
Mijn man zag mijn frustratie natuurlijk ook. Mijn fysio had sarcastisch gezegd dat ik mocht proberen te rijden maar dat ik er niet lang op zou zitten. Zodra ik er weer op raakte heb ik het geprobeerd maar ik heb er idd niet lang op gezeten.
Sam even rust vond ik geen ramp, gaat ie niet stuk van en ze vergeten het heus niet allemaal maar Rêve wéér stil… Al elke keer net als ik haar weer fijn opgenomen had gebeurde er weer iets waardoor ik fysiek uit lag. Mijn man kon haar niet rijden, hij kon haar wel longeren. 
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E84C15E
Omdat ik bleef pijn hebben aan mijn kuit deed mijn fysio wat testjes en mompelde “ehm Kath, ik vrees eigenlijk dat daar ergens een breuk zit. Ik wil dat ge daar foto's van laat maken. De foto's wezen uit dat mijn fysio gelijk had.
Hetgeen ik had voelen knappen was mijn kuitbeen. Het was niet het been waar hij op gelegen had…. Er heeft dus genoeg torsie op mijn kuit gestaan dat het gewoon geknapt is. Een kleine 12 dagen later (dat zie ik nu pas. ) was de pijn genoeg afgezwakt dat ik weer op de knol raakte en ook lichtjes kon rijden. Dat deden we dus ook. Mijn fysio keek lijdzaam toe en zei alleen maar “gezien het een stabiele breuk is zou het geen kwaad mogen kunnen zolang ge er niet weer onder gaat liggen.”Een atletisch ronde Sam zorgde goed voor zijn baasje.
Eind mei zat ik te kijken hoe mijn man mijn jonge meisje longeerde. Inmiddels reed ik Sam alweer. Hij zag me kijken, we hadden af gesproken dat ik met Rêve nog even zou wachten omwille van haar jongigheid en bijhorende spatjes, maar zei “wil je haar uit stappen?”
Ik denk niet dat ik al ooit zo snel op een paard gezeten heb.
Uitstappen werd overigens draven en galopperen aan de longe. 
Mijn man hielt haar voorwaarts en aan de longe dus ik moest in wezen gewoon zitten en genieten… en Rêve? Ook Rêve zorgde voor baasje. Mijn fysio zuchtte heel diep maar liet het gaan.
Pick your battles. Juni
In juni werd Rêve weer op gepakt. Ik was helemaal klaar met die stomme poot en mijn fysio had inmiddels de belasting ook alweer iets op gebouwd.
Dus Rêve mocht ook weer aan de gang!
https://youtu.be/eg3YzZJ_rk4
Sam ging 14 juni mee naar Chris en 16 juni hadden we een selectie wedstrijd. Ik had er nog exact drie die ik kon rijden. En ik heb er drie nodig om me te selecteren.
Mijn kans was kleiner maar ik kon er nog voor gaan dús dat deed ik ook. Chris keek me eens bedenkelijk aan toen ik aan kwam zetten en zei alleen maar “ik zou dit moeten ontmoedigen he.” Sam was fantastisch… Amper ervaring op een geheel nieuw niveau en we waren nipt buiten de prijzen. De dag na de wedstrijd ging ik op controle voor mijn been. (
) en toen ik buiten ging zei ik nog “als ik gewacht had met rijden tot deze controle had ik 'm op gevreten.” De controle was eigenlijk niks meer dan me een keer heen en weer laten lopen terwijl ze mijn enkel meer bespraken dan mijn kuit (ik heb necrose in mijn enkel en blijkbaar is het voor dokters erg boeiend hoe ik compenseer voor het feit dat er nog amper gewrichten in die voet zitten.) en ik mocht weer naar huis.
Rêve werd rustig verder getraind en eind juni mocht Sam nog eens mee op wedstrijd. Daar liep hij naar een 3e plek!
Juli
Rêve maakte kennis met balkjes.
Ze heeft vorig jaar al een klein sprongetje gemaakt dus op zich kent ze balkjes wel. Mijn man zei “pak haar eens een heel klein beetje terug voor de eerste balk” en toen kregen we dit:https://youtu.be/MX-E9Q0jGCA
Ze mocht ook voor het eerst mee op verplaatsing en dat deed ze echt fantastisch! Zolang ze ons mee heeft voelt Rêve zich overal thuis!
een paar dagen later mocht ze mee naar Chris en ook daar gedroeg ze zich voorbeeldig. Chris was helemaal enthousiast over haar en dat was natuurlijk voor mij ook erg fijn!
Ik heb van begin af aan gezegd dat ik een topper gefokt had maar het is leuk als iemand als Chris het daarmee eens lijkt te zijn. https://youtu.be/yBA5VpKoZVI
Het was iets minder top toen ze besloot dat ze niet meer mee terug ging en we er vijf uur over deden om haar weer op de vrachtwagen te krijgen. Jeanette Haazen had zelfs een zakje met gesneden appeltjes, wortels en wat banaan gebracht.
Sta je daar, met een knol die het vertikt terwijl je schaapachtig een zakje fruit aan pakt van Jeanette. Maar ze liet zich niet paaien. We zijn normaal niet van het brute en proberen normaal echt altijd alles in alle rust te doen maar na vijf uur waren we het echt wel stilaan zat. Twee grooms van ruiters die les aan het rijden waren wilde ons wel even helpen met drijven. Dus de longeerzwepen werden uit gehaald. (niet om harder te kunnen slaan maar omdat deze merrie durft slaan en met de longeerzweep kan je buiten het bereik van die achterbenen blijven.) NA nog een klein protestje liep Terror rustig de camion op en stond doodkalm rond te kijken alsof ze ons niet zo juist vijf uur bezig gehouden had.
De dag er na had ze zo haar eigen manier om het goed te maken:
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E85DE4B
Sam liep eind van de maand twee keer een 2e plek op de selectie-wedstrijden.
Augustus
In augustus pakte we met Sam de wissels weer op omdat ik tot het IPK (als ik geselecteerd was) geen wedstrijd meer zou rijden. We probeerden een andere manier en dat had het gewenste effect! Het was nog niet 100% op commando maar we slaagden er wel in om verschillende wissels na elkaar te rijden.
We kregen in het begin van de maand een telefoontje dat we mee mochten naar het IPK!!!
Hij mocht nog eens mee naar Chris;
https://youtu.be/Hp49NUHmZyc
En we reden natuurlijk ook het IPK. Uitgebreid verslag kan je hier vinden:
[RIJ-ITP] Royal Samber op het interprovinciaal kampioenschap!
Training de avond voor de wedstrijd in de wedstrijdringen;
https://youtu.be/tOMawpRNYlk
September
In september reden we de interclub mee. De eerste proef was geen succes omdat ik me gek had laten maken. In de tweede proef herpakte ik me en begeleidde ik Sam veel beter. Het resultaat was een mooie 2e plaats en die tweede plek zorgde er mee voor dat onze club op de 2e plek eindigde in het eindklassement!
Wat een inmense topper heb ik toch aan mijn kleine Sam. Hij vond het alleen wederom belachelijk dat hij niet bij zijn grote vriend vanvoor mocht gaan staan en dat hij al in de andere piste had moeten wachten terwijl zijn grote vriend in de prijsuitreiking was, maakte het alleen maar erger. Zodra de fries van zijn zijde week was Sam BOOS! En dan wordt Sam een beetje ... Ongedurig.. Hij wordt trouwens geen moment echt gemeen. Hij uit gewoon zijn ongenoegen. 
Hem hiervoor straffen maakt het overigens enkel erger. Dan raakt hij nl. in paniek en is het hek echt van de dam. En hem vooruit rijden is alleen een optie als ik dan ook echt even gas kan geven. Zolang ik hem hierin houd blijft hij bij me maar als ik hem in de vooruit zet dan wil ie ook echt even vóóruit. In het filmpje zie je heel mooi dat zodra er iemand bij hem komt staan, hij ook gewoon kalmeert. Hij wil gewoon niet zo ver van de anderen af staan. En je ziet ook meteen prachtig hoe netjes georganiseerd de kempische ruiters zijn gedurende prijsuitreikingen. Mijn conculega gooit het halster even naar mijn man zodat zij ook haar handen vrij had. Op het einde zie je dat Tigo (de fries) ook een beetje heftig wordt omdat ie dan dus in de gate krijgt dat Sam hém verlaat. Ze hebben een interessante relatie, die twee. 
https://youtu.be/YfPzDF9siO4
De jury kwam hem zelfs even troosten.
(samen met zijn grote vriend in kwestie op weg terug naar de camions. En hierna kwam ik dus te laat op mijn volgende prijsuitreiking.
)Rêve werd ook nog eens op de foto gezet;
[RIJ-ITP] Rêve D'or haar jaarlijkse update.
Sam mocht eind september mee naar Kinrooi waar hij een prachtige 2e en 1e plek liep ondanks mij. Voor mijn tweede proef kreeg ik uitval. Ik ben zelfs met frustratie tranen richting de ring gereden.
Bij het verkennen van de ring mompelde ik “Ge gaat me effe moet helpen hier Sammeke.” en mijn eeuwig nerveuze mannetje zuchtte eens heel diep, pakte een mooie lichte aanleuning en hij was zó met zijn focus bij mijn hulpen om ze juist te interpreteren dat je er volgens mij vuurwerk langs af had kunnen steken en hij zou nog niet gereageerd hebben. 
We slaagden er wel in om wéér eens te laat te zijn voor de prijsuitreiking.
Maar het bewijs dat Sam dus geen probleem heeft als hij dicht genoeg bij de rest staat en Tigo niet in de prijsuitreiking is:https://youtu.be/rBX_JwtG0XY
Oktober
Wij sloten eigenlijk ons seizoen af in oktober met een mooie 2e plek bij de jury die me uitgesloten had op de 1e wedstrijd. Hij is al jaren een beetje mijn “nemesis” in die zin dat ik op één of andere manier nooit punten gereden krijg bij hem. Maar de vooruitgang die we maken onder begeleiding van Chris vertaalde zich in een mooie score en zelfs een complimentje onderaan het protocol!
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E791E22
En gewoon omdat ie leuk is
:https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E444B4B
In november is Rêve nog eens twee keer mee geweest naar de les. Ook hier zijn alleen filmpjes van. Rêve is trouwens totaal niet bekent met binnenbakken, thuis is het altijd buiten. Toen het de laatste keer heel erg waaide waardoor de tent best veel kabaal maakte had ze wel een beetje haar twijfels. Thuis doet de werkplek dat allemaal niet!
Maar al bij al bleef ze er echt heel erg fijn onder. https://youtu.be/XnvRdkFashg
Dit is de kortste, de andere is bijna 20 min.
Opvallend was dat Rêve bij haar 3e keer op verplaatsing, ondanks dat de keer er voor maanden geleden was, gewoon rustig stond terwijl we zadelden. Alsof ze al járen mee gaat.
Chris liep deze keer even mee om haar te helpen laden. De longeerzweep er bij om haar in de vooruit te houden en Rêve stond twee keer binnen de vijf minuten op de vrachtwagen. (Thuis gaat ze trouwens voor me op de vrachtwagen op, thuis kan je doen wat je wil, ze loopt gewoon mee, het is echt op verplaatsing dat ze het in haar krullen krijgt. 
)Verder is leven met Rêve soort van als leven met twee paarden in één lijf. Ze kan fantastisch lief, loyaal en betrouwbaar zijn en soms is het gewoon een echte heks waar je echt heel erg mee moet opletten.
De lieve versie:
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E3F90A1
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E80B364
En zo was ons 2019 dus gevuld met een pijnlijk afscheid, een paar bodemonderzoeken, een breuk, een Vlaamse titel, een titel voor de club en een hele hoop persoonlijke overwinningen.... En natuurlijk... Met twee absolute toppers aan mijn zijde.
Op naar 2020! Wie weet krijg ik eindelijk dat rustige jaar waar ik al zo lang naar vraag.....
Geweldig, maar menigeen had er niet meer op gedurfd na een paar van die boksessies vrees ik.
. 
Ik heb hem tegenwoordig zover dat ik hem die dagen lang en laag kan rijden in drie gangen. Ik ga dan vaak heel even de confrontatie aan omdat ik een drietal dingen heb waarvan ik weet dat hij ze goed kan en best graag doet en dan zoek ik even welke hij ziet zitten. Die pak ik dan mee in de training zodat ik hem kan belonen voor iets en daarna ga ik lang en laag verder.. Een paar jaar geleden moest ik dan echt gewoon af stappen. zodra je ging zitten ging ie rennen en Sam wordt, als hij zo is, gewoon níet moe. 
Ze mogen zichzelf zijn en hun "likes en dislikes" uiten en ik probeer daar in de mate van het redelijke en mogelijke rekening mee te houden. En ik merk dat ik daar echt heel veel vertrouwen en werkwilligheid voor in de plek krijg. 
Dat is alles. 
Super blij dat ik jou en de andere club genoten beter heb leren kennen! Heb al enorm plezier gehad met jullie! 
