Bokt.nl

Carol_Beer schreef:

De eerste vraag is natuurlijk;
Waarom neem je een eigen paard als je onzeker bent? Tuurlijk is het beesie ook onzeker, als jij dat ook bent. Natuurlijk zijn een hoop fectoren van belang, maar onzeker moet je nooit zijn, zeker niet bij dieren die 10 keer groter en sterker zijn dan jou.
De vorige baas waarvan ik mijn Tinker heb (onderhand al weer 8 jaar) had exact hetzelfde als jou (wat ik uit de tekst dan kan opmaken) en het beest is compleet verpest. Heb het in de afgelopen jaren nog proberen recht te zetten door elke dag, weer of geen weer, school of studie, keihard te oefenen. Wat betreft gedrag ed. Dat is alleen gelukt omdat ik best stevig in mn schoenen sta.
Nu ga ik er niet van uit dat jouw situatie net zo erg was als die van mijn paard (althans, dat kan ik me niet bedenken), maar zeker wel vergelijkbaar.
Als je al emotioneel wordt wanneer dingen niet lukken vraag ik me af of je niet beter heel wat dingen aan een professional over kan laten.
Bij mij is het uiteindelijk ook (soort van, kent alleen nog de basisvaardigheden) goedgekomen, dus ik weet zeker dat jouw paard die mogelijkheid ook heeft. Let wel dat je dan stevig aan de bak moet. Als je dat zelf niet lukt, weer, evt een trainer/kennis met verstand inhuren daarvoor.
suczas!

daarisdekaas schreef:

Hoi!

Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat het niet lekker gaat en dat je emoties soms zo overlopen. Het is mooi dat je hier wel zelf bewust van ben, en dat je hieraan werkt. Je zegt dat je diep van binnen weet dat het jullie kan lukken en ik denk dat het belangrijk is om aan dat vertrouwen vast te houden! Het is begrijpelijk dat je twijfelt als het niet lekker loopt en zo te lezen zit je ook best in een drukke en onzekere periode wat die twijfels niet makkelijker zal maken.

Wat doen jullie zo al op een dag als je met haar bezig bent?

Je zegt dat als je alleen in de wei bent alle emoties boven komen, is dit dan dat alles van de dag/week eruit omhoog komt?

Als ik kijk naar mijzelf, soms stapelt het zo op door de dagen heen, en dan ben je rustig bij je paard en komt alles naar boven omdat je emoties dan ineens de ruimte hebben om het zo maar te zeggen, ik heb echt wel eens een aantal keer staan janken in de paddock/wei. Maar dat is ook oke. Misschien juist wel goed, soms moet het er gewoon uit. Maar je moet op zo'n dag dan niet te veel verwachten en kan je wellicht ook je troost zoeken bij je paard.

Dat laatste heeft mij het meest geholpen. Gewoon niet zo veel verwachten en 'moeten' en lekker bezig zijn en daar je focus ook proberen te houden, om die rust bij jezelf te vinden en met kleine doelen werken. Op een gegeven moment merkte ik dat ik ineens dingen aan het doen was met m'n paard waar ik voorheen vaak vastliep vanwege mijn frustratie waar zij onwijs gevoelig voor was.

Uiteindelijk heeft dit mij ook heel erg geholpen in het loslaten van mijn emoties. Ook als ik niet met paarden bezig ben lukt mij dit nu steeds beter. Dat gaat niet in 1 dag, maar juist het verzorgen van een gevoelig paard heeft mij hier heel bewust van gemaakt en mij geholpen en ik denk ook zeker niet dat de gevoeligheid van jullie beiden een belemmering moet zijn.

brokjes schreef:

wat doet je paard precies wat jou onzeker maakt?

Ir111 schreef:

Sachavdm schreef:

Ik voel me best schuldig dat ik haar niet kan geven wat ze nodig heeft.

Wat heeft ze dan nodig volgens jou dat jij haar niet geven kan?