Gisteren was ik een beetje laat thuis (te lang bij Pjelk geweest
) maar beau moest ook nog. Dus toen moest ik in het donker. Ik wilde hem toch wel wat beweging geven dus dan maar naar het bos. Daar was het echt DONKER! Ik zag geen hand voor ogen en ook geen paadje wat zich tussen de bomen door slingerde. Beau gelukkig wel en zo ben ik, vertouwend op mijn pony het bos door gedraafd. Dat ws echt spannend maar gelukkig zitten al mijn knieen er nog aan. Nu weet ik hoe het is als je blind bent en paardrijden gaat!
Na het bos nog even een gelopje. Beau wilde beetje hard
maar kon uiteindelijk ook wel weer stoppen. Wat was dat een gave rit zeg!