Geplaatst 
Dus Santi ging weer op reis, deze keer niet met zijn vriend Faust maar met een ander stalgenootje, ook een Lusitano.
Eenmaal in Lauchroden moest Santi zijn vriend natuurlijk eerst de kasteelruine op de heuvel laten zien. Zijn brother from another mother - de kleine schimmel Lusitano van Isak, Arne's working student - ging ook mee. Santi en Ferrante waren heel blij om elkaar weer te zien.
Zaterdag begon het evenement met een heel bijzondere workshop. Wolfgang en Christin Krischke, directeuren van de Vorstelijke Hofrijschool in Bückeburg, kwamen samen met hun dochter Diana langs om een bijdrage aan het evenement te leveren. Naast hun advies en hulp gedurende de dag, kreeg ook iedere deelnemer een korte individuele rijles van één van de drie Krischkes. Dat was natuurlijk een hele eer!
Ik kreeg les van Wolfgang over galoppirouettes, een oefening waar ik nog steeds mee worstel, zeker op onze 'slechte' kant. Het was echt een eye opener! Wolfgang keek het even aan en zag gelijk waar het in mijn zit niet goed ging.
Ik snapte nu wel wat ik moet doen, maar damn, dat was lastig.
Supergave ervaring, ik ben echt heel dankbaar voor de kans om van zo'n icoon van de klassieke rijkunst te mogen leren.
Maar waar het natuurlijk vooral om draaide dit weekend was sparren. Er waren verschillende workshops, de focus lag dit jaar vooral op sabelvechten, waar die eerder jaren meer op de Middeleeuwse vechtkunst lag. Nu is de sabel het wapen van mijn voorkeur, dus dat kwam goed uit.
Ik had ook mijn bosal meegenomen, mede ook omdat bosal-expert Jeff Sanders ook aanwezig was.
Ondanks dat ik Santi op bosal nog niet zo fijn voor elkaar heb als met bit, heb ik toch heel prettig met deze optoming kunnen sparren. Tegen mijn stalgenoot:
En tegen Diana, die een hele gave Berber mocht lenen van een andere deelnemer. Dit was een klein, vlug paard dus dat vroeg veel van Santi.
En tegen master Arne himself. Een moment van glorie voordat ik in de pan werd gehakt.
Santi was echt goed in vorm en deed het ook goed op het versnellen.
(Ja, ik wring me met schermen altijd in allerlei bochten
) En op maandag nog even een potje sabel tegen lans met Isak.
Ik dolf al snel het onderspit, dus revanche sabel versus sabel.
Het Symposium is zo ontzettend gaaf, maar vooral ook omdat mijn maatje het zo goed doet.
We moesten Arne natuurlijk nog even in stijl bedanken.
En als kers op de taart heeft Eva Roemaat een prachtige aftermovie gemaakt:
Ik kan niet wachten tot volgend jaar!
. 
