Bokt.nl

dieseltje09 schreef:

Ook ik zeg dat het probleem in je houding/uitstraling zit, gezien de voor jou beklemmende sfeer op stal zou ook ik de pony niet verkopen maar eerst opzoek gaan naar een stal waar jij gewoon jij kan zijn zonder dat er raar opgekeken word!

Jou stemming word nu gespiegeld door je paard, en hoe stoicijns een fjord er ook kan uitzien ze spiegelen nog steeds!

Helaas ik weet er alles van, zelf ook een mindere periode gehad, mijn fjord niet lekker, tijd niets mee gekund door spierprobleem, sfeer op stal was niet je-van-het waardoor ik zelfs met tegenzin naar stal ging. Dat heb ik geweten! Fjorden vriendje veranderde in een niet meewerkend en zichzelf zielig vindend hoopje paard! En als een fjord in zichzelf gaat keren en niet de (tot irritant aan toe) vrolijke aap is gaat het in mijn ogen mis

Wbt het rijden, echt geloof me L1/L2 is geen wereldprestatie zolang je basis voor elkaar is moet dat echt met gemak lukken. Máár doordat je zelf nu in een dal zit door gok ik de sfeer op stal is het plezier weg, lukt het rijden daardoor zeker ook niet lekker(ook daar spiegeld je paard je nog steeds heel lekker bij door) en krijg je jezelf niet over dat punt heen.

Mijn advies voor je überhaupt maar denkt aan verkoop, pak je pony en verhuis naar een andere stal. Begin daar volledig opnieuw, frisse start, andere ideeën in je hoofd, nieuwe instructie en begin echt overnieuw.

Ik heb het zelfde gedaan, pony staat nu nog steeds te revalideren maar is zo ontzettend veel leuker geworden van zijn verhuizing! Hij is weer het blije ei als ik altijd heb gekend, wil weer kroelen, kriebelt weer terug, staat me weer met een pretkop aan te kijken als ik kom.(en dat ie vervolgens weer als een hond in het touwtje staat te happen en weer een eigen mening krijgt laten we maar even buiten beschouwing )

En wat betreft kroelen, het is wel een merrie, die kunnen niet zo heel erg aanhankelijk zijn helaas maar ook daar zal het beter mee gaan als jij weer met fijne vrolijke energie op stal komt omdat de sfeer niet zo bepalend is.

durkje2007 schreef:

Hey allemaal!

Ik heb nu ongeveer 3 jaar een fjord. In het begin heb ik zo veel plezier met haar beleefd, en we hadden wel onze dipjes maar daar kwamen we snel bovenop. Maar nu heb ik gewoon simpelweg geen zin om te rijden. En dit heeft denk ik een paar redenen:

- Er zit geen vooruitgang met het rijden, ik zou graag L1 of 2 met haar willen rijden uiteindelijk. Ik heb ook nog les en het helpt wel, maar als ik alleen oefen dan heb ik het idee dat we steeds op 1 punt blijven haken en niet verder komen.
- Het werkt niet meer goed tussen ons, we botsen heel erg. En dat is niet alleen met het rijden, maar ook gewoon in de alledaagse dingetjes. Ze komt alleen even bij me bijvoorbeeld om te kijken of ik iets lekkers heb en dan loopt ze weg. Als ik bijvoorbeeld om 5 uur kom weet ze dat ze in stal wordt gezet en eten krijgt en wil ze dus graag mee. Als ik om 3 uur kom rent ze gewoon weg, en als ik haar dan te pakken heb wil ze niet mee komen en begint ze te steigeren.
- Mijn pony staat bij iemand anders thuis, en diegene heeft zelf ook een paard waar mijn pony super goed bevriend mee is. Maar ik voel me daar erg op mijn vingers gekeken. Ik doe wel aan vrijheidsdressuur en neckrope rijden, maar ik heb het idee dat de mensen die daar wonen dat raar vinden ofzo. Want mijn stalgenoot doet zulke dingen niet.


Ik hoop dat ik mijn situatie een beetje heb kunnen uitleggen aan jullie zodat jullie het begrijpen, het zou echt heel fijn zijn als jullie mij advies zouden kunnen geven. Want ik denk op dit moment alleen maar aan verkopen, omdat ik vind dat mijn pony beter verdiend. Iemand die wel veel zin heeft om met haar te werken en die ook erg enthousiast is.

xx

dieseltje09 schreef:

@ anjali oow zeer zeker! Maar ken ook merries die echt nooit niet vrolijk worden van getut, borstelen, kroelen en friemelen en inderdaad ook andere die gewoon ruin zijn wat dat betreft en bijna altijd wel in zijn voor een knuffel(en maar en paar keer per jaar niet zo veel polonaise aan dr lijf willen als ze heel hoog zitten qua hormonen).
Wat dat betreft ben ik toch wel heel blij met een ruin, die zijn wat constanter in het willen aanraken en kroelen