Geplaatst En hoe, hij is echt een vriendje voor het leven. Vier jaar geleden hebben we voor het eerst kennis gemaakt en twee keer zijn we elkaar uit het oog verloren maar het moest zo zijn. Och hoeveel onvoorwaardelijk veel liefde een dier kan geven, daar kan ik echt een glimlach op mn gezicht van krijgen.
In het afgelopen jaar hebben we onze ups en downs gehad maar hierdoor zijn we des te meer naar elkaar toe gegroeid. Ik leer ontzettend veel van maar ook over hem. Ik zie wanneer hij zich niet goed voelt en er iets moet veranderen. De spiegel die hij elke keer voor me neus neer zet en het hoofdje in mijn armen legt als ik het nodig heb. Ik ben hem zo dankbaar.
Het mooiste compliment kregen we van een stalgenootje: Jij kan met zoveel trots naar je pony kijken, dat is onbetaalbaar om te zien.
We hebben een paar doelen bereikt en een paar nieuwe doelen bedacht. De galop kunnen we afvinken. Ik vond het in het begin eng en hij moeilijk, maar nu galopperen we beheerst de bak door. De overtollige kilo’s zijn eraf. De trailer op binnen een kwartier (eerst duurde dit anderhalf uur). En het belangrijkste, hij moest weer happy worden. Dit alles was niet gelukt zonder de fantastische stal waar ik sta, zijn bijrijdster die voor niks bang is, mijn grondwerkinstructrice en mijn rij instructrice!
Het rijden gaat trouwens niet perfect, de combinatie perfectionistisch en dat paardrijden best moeilijk kan zijn gaat niet altijd samen. Daarbij ben ik niet een hele fanatieke ruiter en rijd het liefst buiten. Wel zie ik langzamerhand door de lessen steeds meer verbetering in mijzelf.
Hier de foto's van de eerste drie maanden dat hij er was
1.
2.
3.
Toen begon hij langzaam steeds beter in zijn vel te zitten
4.
5. Kreeg vriendjes
6.
En dit zijn foto's van de laatste 2 maanden
7.
8.
Het rijden nu
9. Misschien leren lachen
10. Mijn benen
11.
Ik heb met hem afgesproken dat hij de komende 20 jaar nog in zijn stalletje staat
