We begonnen op het fietspad. De verzorgsters laten haar daar vaak grazen, dit is dus altijd wat extra beenwerk om gewoon te blijven lopen. Dit ging beter dan verwacht. Daarna wilde ik na 2 jaar weer eens het ruiterpad nemen, laatste keer dat we daar waren geweest kwamen we via de andere kant, omdat ze toen ergens anders stond.
Echter vond ze het zo vreemd, dat ze achteruit ging lopen en echt niet wilde. Josefien doet eigenlijk altijd alles wat je van dr vraagt, ook voorbij spannende dingen. Na een tijdje proberen (stemhulpen, beenhulp, behendig sturen) ben ik afgestapt. Dit leek mij beter dan omkeren en ze stelt zich niet aan. Dus samen naar beneden gelopen en het ruiterpad op, haar hoofd echt dicht tegen mij aan. Eenmaal op het ruiterpad was het weer oké. Alleen reed ik zonder zadel, dus moest ik opzoek naar iets om er weer op te klimmen...
Er lag een stapel gekapte dunne bomen in het bos. Niet de slimste oplossing, maar we zijn wel gewend creatief op te stappen. Dus Jos er naast en klimmen maar. Bij poging 3 had ik een goede plek gevonden, alleen was Jos het wachten zat dus die had wat stappen gezet. Met een hele rare hups er toch weer op gekomen en terug naar huis!
Mij leek afstappen in dit geval de beste optie. Wat zouden jullie gedaan hebben? Nog tips?
Waar ik weer ben opgestapt

Spannend punt op de heenweg, terug weg geen probleem

Hier ging ze achteruit lopen, terug niets aan de hand

Tweede keer op dit pad, eerste keer samen met een vriendin gedaan (zij er op, ik er naast). Misschien moet ik dat nog een keer doen met het pad waar ze vandaag blokkeerde

En nog even kijken naar het nieuwe schaap eenmaal weer thuis
