Als er iemand is die denkt te weten over wie dit gaat plaats dit dan alsjeblieft niet in het topic, maar stuur een pb.
Een tijdje geleden is er een nieuw meisje komen rijden op de plaats waar ik rij.
Nu is het een heel onzekere ruiter die eerst met de eigenaresse ging wandelen om het paard waar zij mee rijdt te leren kennen. Dit is van het begin niet zo goed verlopen.
Het paard is een pittige merrie met veel bloed en heeft echt een rustige ruiter nodig die correct met haar om gaat. Ik heb vroeger veel met de merrie gereden dus ik ken haar wel, maar onze karakters passen niet echt bij elkaar waardoor ik verder niet meer met haar reed.
De eigenaresse zag het op een bepaald moment niet meer zitten om met haar op wandeling te gaan waardoor ze aan mij vroeg of ik niet mee wou gaan aangezien ik de omgeving en de paarden goed ken. Ik zei natuurlijk ja, maar ik wist verder niet wie het was of hoe ze in omgang met de paarden is.
De eerste keer dat we op buitenrit gingen was al niet gemakkelijk omdat ze echt geen controle heeft. De merrie wordt heet en komt in verzet als ze spanning voelt. Volgens haar was het niet haar fout en ben ik halverwege gewisseld van paard. Bij mij was er niks aan de hand en ik kon met een los teugeltje verder stappen.
Toen ze zag dat de merrie wel degelijk rustig was wou ze er terug op. Natuurlijk schoot paardlief weer onmiddelijk in de stress toen ze eenmaal in het zadel zat. Ik heb haar toen telkens gezegd hoe ik het doe en heb haar tips gegeven, dit hielp, maar ik werd er echt moe van

Afgelopen keer zijn we voor de 2e keer weggeweest. Het was heel mooi weer waardoor er meer wandelaars waren. We waren nog maar net in het bos toen we voorbij een weide met andere paarden kwamen. Deze waren aan het rennen waardoor die van haar schrok. Ze blies zich helemaal op met de staart in de lucht. Ze werd hier heel bang van en riep dat ze eraf ging springen (ze was gewoon wat ter plaatse aan het trippelen ). door haar geschreeuw en getrek aan de teugels werd dat paard nog heter en begon die van mij ook nerveus te worden

Bij angst moest ze van mij stilstaan, paard laten kijken, teugels los en zelf blijven ademen en ontspannen. en dit hebben we een paar keer herhaald tot we door konden wandelen.
De rit was in het algemeen niet ontspannen, maar er het was voor mij echt niet leuk omdat ik die van mij rustig moest houden om haar en haar paard niet op te jagen. Ik heb het gesprek proberen te openen over hoe ik mij hier door voelde, maar dat komt precies niet aan. Haar reactie op alles is 'ja ik moet het toch ooit leren'. Dit snap ik wel, maar de basis zit er totaal niet.
Nu vroeg ze weer of ik mee wou en ik heb tegen haar gezegd dat het misschien beter is om eerst aan de hand buiten te gaan wandelen om op deze manier rust en ontspanning te vinden. Ik wil eventueel wel met die van mij mee ook aan de hand zodat ze niet alleen wilt. Rijden kan ze nog in de piste als ze dat echt zou willen. Hier antwoordde ze op dat ze het nut hier niet van inziet en dat ze zondag alleen gaat rijden. Ze wilt enkel rijden en de rest interesseert haar precies niet zoveel

Ik zie dit echt fout aflopen en ik kan niet tot haar doordringen dat er geen basis vertrouwen is...
Het zijn mijn paarden niet en ik ben me hier wel bewust van, maar ik rij deze paarden al van mijn 11e dus ik trek me het wel aan.
Ik weet niet echt wat ik met dit topic wil bereiken. Ik denk dat ik het gewoon even van mij af wil schrijven...