Geplaatst 
Ik wil jullie graag meenemen door de afgelopen 4 maanden heen, die mij bloed zweet en tranen hebben gekost. Ik heb met mijn handen in het haar gezeten en heb meerdere malen gehoord waarom ik hem niet verkoop, heb zelf flink getwijfeld, maar als ik zie hoe het nu gaat, ben ik elke dag dankbaar dat hij nog bij me is
Dit was de keer rijden voor het ongelukje met de teugelclip, begin oktober. Ik had op dat moment zo het vertrouwen dat we het rijden konden doorpakken, maar helaas, een aantal dagen later bleek het tegenovergestelde.
Dit was voor mij zo'n mooi moment, de eerste keer dat ik echt weer bij hem mocht komen, dat hij aanrakingen toeliet en dat hij er zelfs van genoot!
In november had ik een nieuw hoofdstel aangeschaft, deze heb ik 1 keer gepast. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat hij nog nare associaties heeft met het bit, dit hoofdstel laten we voorlopig dus maar achterwege en we houden het lekker op bitloos.
Inmiddels zocht Ami ook steeds meer wat aandacht, wat werd ik daar weer gelukkig van!
In december weer begonnen met werken aan de hand, dat liep helaas niet zo vlekkeloos en Ami kon uit het niets gaan steigeren.
Ook hadden we onze eerste les weer, deze les hebben we in de vrijheid gewerkt omdat hij toch nog erg veel spanning opbouwde met teugels/een lijn. Ik vond het zo fijn om te zien dat hij echt op me lette, dat ik hem kon aaien en met hem kon kroelen.
Inmiddels is het al januari en kroelen we wat af. Ik had nooit verwacht dat dat nog zou lukken, maar wauw, wat ben ik trots op mijn paard!
Het lessen gaat ook gewoon door en we begonnen met werken aan de hand in combinatie met een leadrope. Met teugels bouwde Ami nog teveel spanning op en daarnaast is hij erg bijterig. Op deze manier kon ik een beetje afstand houden van hem. Zelf was ik alleen totaal geen fan van het werken op deze manier, ik kreeg het niet zo goed onder de knie.
Intussen hebben we het vaststaan, poetsen en voetjes geven ook weer opgepakt. Hij doet alles zo wonderbaarlijk knap, echt, iedere dag ben ik weer trots op de stappen die hij maakt
Begin van deze maand ben ik Ami weer op gaan pakken met de teugels, en dit doet hij zo goed. Zelfs aan de kant van zijn 'pijnlijke oog' doet hij het zo voorbeeldig. Ik heb hem niet meer zien steigeren, hij hapt/bijt nog wel, maar hier werken we aan.
Vorige week hebben we onze eerste les vrijheidsdressuur gehad en ook dit ging super. Hij had aandacht voor me, ik voor hem, hij volgt me en mijn instructrice zei dat ze echt een band/connectie tussen ons zag
Ik ben zo ontzettend blij wat we nu al bereikt hebben in deze korte tijd. We komen van heel ver, verder dan ooit, maar ik heb er inmiddels het volste vertrouwen in dat we hier samen uitkomen.
Ik heb aankomende zaterdag weer les werken aan de hand en volgende week komt er een gedragsdeskundige in de hoop dat zij mij ook nog wat handvatten kan geven tegen het bijten/steigeren/kopschudden.
Mijn doel is om dit lekker door te pakken, om weer samen te genieten, de band terug te krijgen die we ooit hadden en ik hoop dat ik er dan over een maand of 2-3 weer op kan stappen
En mocht iemand het leuk vinden, Ami is ook te vinden op instagram en daar plaats ik regelmatig updates over hoe het gaat: @trotter_amidepapion
. 
(Da was bang dat hij het licht uit mijn ogen zou trappen, zo erg was het). 
