Ik stopte inmiddels op de manege na +- 4 jaar daar gereden te hebben en ik ging steeds vaker mee naar mama's verzorgpaard. Ik kreeg op een gegeven moment les op dat paard van de eigenaresse en van het 1 kwam het ander. Ik begon ook op de ruin die er stond te rijden en heel af en toe mocht ik op de schimmelmerrie. Damn wat was ik dan blij! Mijn dag kon niet meer stuk en ik zat erop met een lach van oor tot oor.
En nu, 6 jaar later, is die schimmelmerrie toch maar mooi echt mijn eigen paard

Hier ons verhaal:
Zo begonnen we, al weer 6 jaar geleden. Ik was 9 en Flame was 3.

Daarna kwam er een periode dat ik haar af en toe reed. Het ging namelijk op en af tussen ons. Ik moet er wel bij vertellen dat ik naast haar de rest van de kudde waar ze in stond ook mocht verzorgen.
Toen kwam er 2 jaar rollercoaster... Ik had haar weer opgepakt vanaf de basis en we gingen de goede kant op, todat ze blokkeerde tijdens het rijden en ik niet wist wat ik moest, ik heb haar training toen weer laten liggen en ben verder gegaan met andere paarden.
Dit gebeurde een paar maanden later weer precies hetzelfde opnieuw. Ik trainde de ruin ook steeds serieuzer en ik reed al regelmatig wedstrijden met hem.
Tot maart 2018, ik besloot het nog een kans te geven! Weer helemaal opnieuw vanaf het begin. Een hele poos heb ik haar alleen maar bijna iedere dag geborsteld en ik had haar enkele jaren geleden al vrijheidsdressuur geleerd en dat bleef ik wel doen.
Toen weer voorzichtig longeren met hoofdstel, na een poosje ook met een dekje.
Toen 1 dag was ze zo zo zo ontzettend lief en rustig dat ik er voorzichtig op ben gaan zitten. Toch maar met hoofdstel en een westernpad met longeersingel. Het was eerst heel onwennig en ik heb ook alleen maar een paar minuutjes gestapt en toen ben ik meteen gestopt. Maar wat gaf dit hoop!!
Met babystapjes verdergewerkt en toen ging het alleen nog maar bergop!
Deze foto is heel belangrijk voor mij, ik ben heel blij dat deze stap vastgelegd is!

Na erg veel training lag het zadel erop en ging ik voorzichtig vanalles trainen. Omdat ik haar vrijwel altijd train terwijl er niemand anders is is er verder niet echt iets vastgelegd.
Wel ging ik met haar vrijspringen voordat ik zelf onze eerste sprong onder het zadel wilde maken. Ik wilde namelijk dat ze genoeg vertrouwen in het springen had om het samen met mij te doen!


En dit was dan ein-de-lijk 1 van onze eerste sprongen samen! (*huppeltjes**)

Wat was ik trots!! Ze begon ook warempel steeds leuker te lopen!

Ik kreeg wel de keiharde waarheid van het verzorgen van een schimmel onder ogen...

Maar Flame daarentegen moest er even aan wennen dat ik graag schriktrainingen doe


Ook deden we ons eerste minimalistische fotoshootje!

Zelf mocht ik ook even een fotootje maken met de camera van de fotografe!

Nu komen de recentere foto's, vandaar dat ze een iets ander kleurtje heeft, en ik heb haar manen geknipt.
De hindernissen gingen eerst heel langzaam omhoog....

... en toen vlogen we ineens parcoursen van 1m/1.10m


Ook ben ik ontzettend voor lol met je knol naast trainingen, daarom doe ik heel erg veel vrijheidsdressuur..


... en sjeezen we ook rond met neckrope!


en nu zijn we hier, 15 januari 2019 werd ze van mij!! Je haalt het misschien niet uit mijn topic, maar dit paard is zo ontzettend belangrijk voor mij! Ik vind echt heel veel steun bij haar en ze maakt mij iedere keer bewust van hoe ik mij voel, omdat ze zelf net als ik ontzettend gevoelig is en mij compleet spiegelt.
Ik ben mijn ouders ook super dankbaar want als zij haar nu niet gekocht hadden was ik haar hoogstwaarschijnlijk helemaal kwijtgeraakt, en dat is een vreselijke gedachte.
Als ik eenmaal begin met schrijven stop ik haast niet meer maar ik brei er toch maar een einde aan.
Hier is een filmpje van toen ik Flame kreeg, op onze instagram: https://www.instagram.com/p/Bsq9_0EhwPh ... hare_sheet
Dit verklaard het 'tranen met tuiten'

Dus, ik kan mij bij deze de veel te trotse en helemaal absoluut compleet in de wolken de eigenaresse van Eternal Flame Ks noemen!!




