Waarschijnlijk denken jullie allemaal: Weer zo’n topic? Er bestaan er al zat! En ja, mee eens. Maar het zit bij mij toch net even anders en vandaar dit topic.
Vanaf jongs af aan was ik fan van pony’s. Ik ging elke maand naar vriendin van mijn moeder die een shet en ijslander had. Toen ik 9 was begonnen met rijden. Vond het leuk maar achteraf gezien een slechte manege gekozen waar de lessen niet leuk en afwisselend waren. Moesten opzadelen met weinig hulp en vond alles eng. Dus na een jaar gestopt omdat mijn passie er niet meer echt in zat. Ben toen gaan hockeyen en vond dat onwijs leuk! (En nog steeds hihi
) Maar miste de paarden dus toen ben ik op m’n 11e weer gaan rijden (ben nu 14). Heb meerdere verzorgpony’s gehad en echt genoten! Maar met al die pony’s had ik niet echt een klik, en met degene waar ik het wel mee had werd ik te groot. Dus werd het weer alleen maar lessen op de manege (een andere als eerst, waar ik het wel leuk vind
). In augustus ging alles wat bergafwaarts en kreeg ik veel psychische hulp wegens depressie. Het gaat nu al beter maar ben er zeker nog niet. Na augustus begon ik de paarden al wat minder te vinden maar dacht dat dit door de omstandigheden zou komen. Toen het een maandje weer heel goed ging kwam er een droompony op m’n pad, dus moest ik wel kijken
. Die ben ik gaan verzorgen en ik mocht komen wanneer ik wilde, zo vaak als ik wilde, ik mocht doen wat ik wilde, kreeg gratis springles 2x per maand en hoefde niets te betalen. Die pony doe ik nog steeds maar ga er niet meer graag heen. Meiden daar zijn top! En de pony is ook erg leuk! Maar de passie is er niet meer. Ook de lessen op de manege zijn gewoon niet meer om naar uit te kijken en moet mezelf echt overhalen om te gaan. Ik heb volgend jaar examen en ga daarna studeren. Ik ben al wat groot voor mijn verzorgpony, maar zit haar niet in de weg oid. Dus zie mezelf volgend jaar niet meer echt fanatiek op haar rijden. Momenteel ben ik al behoorlijk druk met toetsen en school in het algemeen. En zie de paarden niet meer als uitlaatklep, maar zie er eerder tegenop om weer te gaan. Als ik er eenmaal ben is het vaak wel leuk, maar echt genieten? Nee, dat denk ik niet. Ik weet niet of ik er mee moet stoppen of dat dit gewoon een fase is. Als het een fase is, dan is deze al vanaf augustus bezig, en dan is het (naar mijn idee) niet meer echt een fase. Maar als ik stop ben ik mijn verzorgpony kwijt. En je vind niet nog een keer een pony waar je alles mee mag doen en lessen, voor niets. Maar als mijn passie er niet meer ligt, en doorgaan me ook niet gelukkig maakt. Is dit het dan allemaal waard? Moet ik dan wel doorgaan?

En nu gaan we positief door met wat mij brengen gaat.